Gelukkig heb ik ze weer even gezien: Kathy en Rick. Mijn vrienden van het eerste uur in Atlanta. Maar ze reizen tegenwoordig als Marco Polo’s. Ze zijn dan ook bijna nooit in Atlanta maar in California, in Nieuw Zeeland, in Nederland…
Met Dominique en papa hebben we lekker gegeten in de Green Manor, vlakbij Fairburn waar ze wonen. Ik heb van hen de enig echte DBB gekregen. De Dikke Billen Beer. Omdat ik met Kathy een keer gesproken had over de dikke billen van de vrouwen in Georgia. Nu heb ik een eigen DBB. Met een shirt dat papa voor mij had gekocht. Jammer dat het een kindermaatje was. Maar Kathy heeft het shirt bewaard en nu loopt DBB er in!
Learn More
Vrijdag voorlopig voor de laatste keer naar het spookhuis, de Green Manor in Union City geweest. Ik zal Kim missen, mijn eigen persoonlijke Southern Belle. Maar gelukkig heb ik een mooie, volrode, zoen van haar op mijn wang gekregen. Ik twijfel nog of ik ooit mijn wang nog zal wassen….
Learn More
Die vond ik nog in huis: een muts met oren. In zoetroze. Achtergelaten door Yvonne die de muts van René niet mee mocht nemen om onduidelijke redenen. Nou: mij staat alles. Dus ook deze geinige muts met grote oren. Om even vrolijk het weekend in te gaan.
Learn More
Eigenlijk begin ik het elke dag te merken dat ik nog maar een kleine maand in Atlanta ben. En dan heb ik het niet over het feit dat papa voorstelt om mee naar Ikea in Atlanta te gaan om kasten uit te zoeken voor de Speerstraat (hoe komt hij er op!) maar dat elke keer weer iets verandert. Neem de witte Dodge die we vanaf 6 juni hebben gehad van Thrifty. Donderdag kregen we te horen dat we hem om moesten ruilen voor een zwarte Toyota SUV. Ook leuk, maar het is wel weer een stukje afscheid. De Dodge was prima. We hebben er zo’n 14.000 mijl mee gereden. En dat schept een band. Dag Dodge. Dank voor de mooie ritten in Georgia.
Learn More
De laatste maand is begonnen. Ik moet zeggen dat dat erg onwennig is. Ik ben blij weer terug te gaan natuurlijk om ook alle vrienden weer te zien. Maar ik weet dat ik Atlanta erg ga missen.
Ik ga er dan ook met dubbele energie tegen aan. Bij het Shepherd hebben ze mijn programma nog intensiever gemaakt. Dat wordt zweten. Maar het is wel lekker dat ik de rolstoel alleen nog maar heel sporadisch gebruik als ik lange afstanden moet lopen.
Maandag en dinsdag was het weer druk op de Shepherd. Het zijn ook de laatste dagen met Dominique en mij alleen. Woensdag komt papa weer terug en dan gaan we de laatste weken met z’n drietjes in. Er moet nog heel veel gedaan en geregeld worden. Maar ik weet zeker dat dat met de hulp van vrienden allemaal goed gaat komen.
Ik ben ook voor controle weer naar de voetendokter geweest. Alles is goed en nog even en ik kan weer gewoon zonder verband lopen. Goed nieuws. Minder goed is dat iedereen het nog steeds niet eens is over de braces die ik moet dragen. Zowel ’s nachts als overdag. De nachtbraces zijn best pijnlijk en er wordt nu naar een nieuwe oplossing gekeken.
Woensdag had ik weer counseling van Nancy en muziektherapie van Thomas. Wat een lieve mensen zijn dat. Ik heb dan ook heel veel mensen op de Shepherd gevraagd of ze naar Nederland gaan komen als ik terug ben. Maar in elk geval ga ik elk jaar nog even terug naar Atlanta voor een opfrisbeurt.
’s Middags ook nog oefeningen gedaan (na het ochtendprogramma van drie uur) en ’s avonds papa op het vliegveld opgehaald. Die kan ik nu tenminste weer veel beter plagen nu hij hier terug is.
Donderdagochtend naar de Shepherd. Nu mijn teen weer een stuk beter is, is het programma ook weer intensiever geworden. Papa heeft thuis even gewerkt en ’s middags hebben we thuis een boterham gegeten. ’s Middags veel thuistherapie en daarna de auto gaan omruilen bij Thrifty. We zijn van een witte overgestapt op een zwarte. Gek – het is toch een klein afscheid na zo’n dikke zeven maanden Dodge.
Gelukkig zat er tegenover de Thrifty een Japanner en hebben we lekker sushi gegeten. Dat maakt dan weer een beetje goed (-;
Vrijdag weer lekker naar de Shepherd. Ik heb wel op mijn kop gekregen van papa omdat ik de nachtbrace had afgedaan tijdens het slapen. Tsja, dat ik begrijp ik wel, maar zo’n brace is geen lolletje.
Vanavond zijn we weer naar het spookhuis gegaan met Kathy en Rick. Dat is bijzonder omdat ze (bijna) altijd op reis zijn lijkt het wel. Gezellig. Ik heb een DBB gekregen: een Dikke Billen Beer. Omdat ik met Kathy een keer gesproken had over de dikke billen van veel vrouwen in Georgia. Een gigant van een beer, maar hij kan mee terug!
Lekker gegeten.ook Kim was er. En daarna terug naar huis.
Zaterdag een dag zonder papa die aan het werk was. Met Dominique gaan shoppen, oefeningen gedaan en naar de film geweest. Loft, de Amerikaanse versie van het Nederlandse origineel. Best spannend. ’s Avonds hebben we met Howard en Thomas gegeten bij Zinburger. Erg gezellig weer.
Zondag naar de Outlets gegaan omdat de tas van Kate Spade van Dominique kapot was gegaan. Gelukkig hebben ze bij een andere vestiging nog dezelfde, zodat we een nieuwe krijgen. Verder weinig geluk daar. Papa kon geen broeken kopen omdat de 514 van Levi’s in zijn maat was uitverkocht. Ze hadden alleen maar grotere (en heel veel kleinere (-;).
’s Avonds thuis gegeten en tv gekeken. En toen zat de week er al weer op.
Learn More
De zon mag gaan schijnen in Amsterdam als ik eind februari terug ben. Vandaag zijn de vakmannen begonnen met de plaatsing van een serre en een terras bij mijn nieuwe appartement in de Speerstraat. Het wordt supermooi. En… een stuk groter. In de serre komt mijn bureau en een extra zitje. Zo gek dat ik alleen maar op de foto’s zie hoe het gaat worden. Maar mijn huis gaat even snel vooruit als ik zelf!
Learn More
We zijn weer compleet: papa, Do en ik. Papa is woensdag op het vliegveld van Atlanta aangekomen en Dominique en ik hebben hem opgehaald. Compleet met een ballon. Want nu blijven we met z’n drieën tot eind februari.
Dan gaan we gezamenlijk weer terug naar Amsterdam. Maar in de tussentijd staat er veel te gebeuren. We gaan werken aan mijn vervolgtherapie in Amsterdam, aan mijn nieuwe huis, aan de volgende stappen en dus aan mijn toekomst. Ik weet eker dat iedereen die me voor het laatst in Amsterdam heeft gezien erg verrast zal zijn van mijn vooruitgang. En dan te bedenken dat die maar door blijft gaan!
Learn More
Live uit Amsterdam: Max, Nanne en Pepijn hebben mijn bed het oude huis uit getakeld om het naar de Olympiastraat te brengen. Ik krijg een nieuw bed in mijn nieuwe huis, maar ik zal de eerste twee weken eerst lekker in mijn ouderlijk huis slapen. Mijn oude bed daar is naar Jip gegaan en mijn oude bed van de Speerstraat staat nu daar. Maar dat ging niet zonder slag of stoot want het paste niet door het trapgat, niet door het raam en moest er uiteindelijk een by-pass worden gevonden via de kamer van Max. Maar het is gelukt. En de vegen van de muur zijn met Vanish weer deskundig van het bed verwijderd. Dank mannen!
Learn More
Er wordt heel druk gewerkt aan mijn nieuwe huis in de Speerstraat. Het wordt een plaatje. Met een mooie woonkamer, eetkeuken, slaapkamer, badkamer en een gastenslaapkamer waar ook mijn begeleiding kan overnachten. Het is op de begane grond, vlak onder mijn oude studentenhuis en op 50 meter afstand van mijn ouders. Nu wordt er ook een serre aangebouwd
die het huis nog ietsje groter maakt. Met een tuintje erbij. Waar de serre komt zie je op de foto.
Ik kan niet wachten om er te wonen, maar er moet nog heel veel gebeuren. Met de verbouwing en de inrichting. Ik hoop er half maart definitief te kunnen gaan wonen. Dus als ik terugkom ben ik eerst nog heel even in mijn ouderlijk huis, van waaruit ik alles goed in de gaten kan houden.
Learn More
Wat een topavond met Roline, Kathy. Rick, Howard, Dominique en veel anderen bij Roline thuis. Roline komt oorspronkelijk uit Nederland maar woont al erg lang in Amerika. Daarom had zij een echte Nederlandse avond thuis georganiseerd. Met stamppot met rookworst, appeltaart met slagroom, stroopwafels en nog wat Haagse hopjes die ik zorgvuldig heb bewaard die ik van Herman Joosten had gehad toen ik vertrok. Dat heeft me moeite gekost, maar het is gelukt! Zo hadden we met z’n allen het echt Hollandse gevoel even terug. Precies een maand voordat ik terug kom. Dankjewel Roline en alle andere lieve vrienden hier!
Learn More
Evelien is weer terug naar Nederland om daar van alles voor te bereiden voor mijn terugkeer. Ze is lekker lang gebleven en heeft heel veel met mij gedaan. Thuisoefeningen, meelopen met therapeuten, mij verzorgen… Kortom: Evelien is helemaal geweldig! Zij stimuleert me enorm en is best streng. En dat is maar goed ook, want ik wil heel veel verder komen. De avond voordat ze terug vloog naar Nederland hadden we traditiegetrouw de bonte avond in de Cheescake Factory.
Learn More
Chris is een van mijn maten in Shepherd Pathways. Een ontzettend leuke jongen die een ernstig auto-ongeluk heeft gehad. Hij is heel slim en gaat weer naar de middelbare school na een jaartje Shepherd. Hij is nu teruggegaan met zijn vader naar Richmond Georgia. Ik zal hem missen. Maar tegelijkertijd is Kail weer teruggekomen met zijn vader. Daar ga ik snel wat mee eten en drinken.
Learn More
De nieuwe week is begonnen met twee meisjes in huis: Dominique en Evelien. Ze zijn wel erg streng voor me, want het is op tijd op, wassen, aankleden, naar therapie, naar huis, naar de volgende therapie, thuisoefeningen en dan nog even wat extra’s. Het is afzien – maar wel gezellig. Vandaag hebben we nog even koffie gedronken met Sarah die ook in de Shepherd was.
Alles gaat steeds beter met mij zegt iedereen, maar dat mag ook wel. Ik werk er hard voor. Het is nog maar vijf weken voordat ik terug naar Nederland ga. Daarom heeft papa nog om extra therapie-uren gevraagd. Die komen er. En heel eerlijk: daar ben ik wel blij mee. Want hoe beter ik ben als ik terug ga, hoe beter mijn start in het Nederlands programma waar nu aan gewerkt wordt.
Dinsdagochtend weer lekker aan de slag, maar er is met spoed een afspraak bij de voetendokter gemaakt. Mijn teen rechts begint er toch wat raar uit te zien. Ik heb nieuws: de teennagel gaat er voor de helft af. Eerst een verdoving en dan de kleine operatie. Van de andere voet weet ik dat het pijnlijk is. Maar wat moet, moet.
Vanavond thuis wel lekker zalm gegeten.
Woensdagochtend voel ik best wel de operatiepijn aan mijn teen. Maar we zijn toch gewoon er een werkdag van aan het maken. Met oefeningen in het Shepherd. Met iets minder lopen, maar meer accent op de armen en mijn rechterhand. Ik heb nu nog een rare operatieschoen aan, maar dat is tijdelijk. Gelukkig maar, want ik krijg later deze week mijn echte definitieve brace.
’s Avonds bonte avond met Evelien bij de Cheesecake Factory. Ik ga haar even missen, want ze gaat in Nederland van alles voorbereiden. Ik ben zo waanzinnig blij dat zij ook voor mij gaat zorgen!
Donderdag weer iets minder pijn en weer een opgevoerd trainingsprogramma. Evelien is ’s ochtends al teruggevlogen. ‘\s Middags bij Pathways muziektherapie gehad bij Thomas. Ik slaap nu ook weer gewoon in mijn eigen kamer.
Thuis lekker gegeten en heerlijk geslapen.
Vrijdag was de pijn al bijna helemaal weg en ben ik weer in gewone schoenen gaan oefenen. Een korte therapie. Daarna overleg gehad over mijn nieuwe huis in Amsterdam. Dat gaat echt heel mooi worden. Er zijn echt heel goede mannen van Van Mierlo aan de slag.
Zaterdag een luie dag met shoppen, eten en thuistherapie. Papa had Dominique gevraagd mij extra te verwennen en we hebben samen dan ook erg lekker gegeten. Zondag uitgeslapen en aan het eind van de middag en avond gaan borrelen en eten bij Roeline. Zij is een collega van Rick bij Delta en heeft een Nederlandse avond georganiseerd voor vrienden bij haar thuis. Supergezellig. Met ook echt Nederlandse happen. Die had ik al heel wat maanden gemist.
Learn More
Het heet Cyclorama maar heeft niets met wielrennen te maken. Het is een mooi panorama van de slag om Atlanta in 1864. Een museum over de burgeroorlog dus. Het was heel interessant om samen met Evelien en Dominique te zien. Heel fascinerend. Zeker ook omdat iedereen die toen tegenover elkaar stond later gewoon lekker vreedzaam samen verder hebben geleefd. Laten we dat ook van de geschiedenis leren toch?!
Learn More
Zaterdagavond was een mooie avond met Sarah en Lee. Het haardvuur was aan, de hond lag er voor, er waren heerlijke happen en waanzinnig lieve mensen. Een mooi moment om even na te denken over het leven. Hoe het kan veranderen, hoe het kan verrijken, hoe het heel nieuwe richtingen en dimensies kan krijgen. Mooi eigenlijk – hoeveel flexibiliteit er in het het leven is.
Learn More
Recente reacties