Eigenlijk begin ik het elke dag te merken dat ik nog maar een kleine maand in Atlanta ben. En dan heb ik het niet over het feit dat papa voorstelt om mee naar Ikea in Atlanta te gaan om kasten uit te zoeken voor de Speerstraat (hoe komt hij er op!) maar dat elke keer weer iets verandert. Neem de witte Dodge die we vanaf 6 juni hebben gehad van Thrifty. Donderdag kregen we te horen dat we hem om moesten ruilen voor een zwarte Toyota SUV. Ook leuk, maar het is wel weer een stukje afscheid. De Dodge was prima. We hebben er zo’n 14.000 mijl mee gereden. En dat schept een band. Dag Dodge. Dank voor de mooie ritten in Georgia.
Lieve Daan. Ik kan het me heel goed voorstellen hoor: al die momenten van “afscheid” nemen – groot of klein! Wat jij in een relatief korte periode allemaal hebt meegemaakt is toch ook bijna niet te bevatten …… Je gaat je altijd weer hechten aan de leuke dingen – waar je op de wereld ook bent! En dat is maar goed ook want dat betekent dat je emotie hebt bij dingen en die kunnen ook heel fijn zijn. Ze kunnen je een gevoel van warmte en pretitig voelen geven. Maar ja als er dan weer het een en ander gaat veranderen dan kan dat ook weer heel vervelend of even naar zijn. Dat schept ook weer nieuwe mogelijkheden en kansssjes (zou Vincent Bos zeggen). Ik hoop dat je er gemakkelijk mee om kunt gaan. De een “schakelt” nu eenmaal iets sneller dan de ander en soms heb je er ook niet altijd zin in en denk je waarom moet dat nou – ik had het prima naar m’n zin? Sterkte lieve Daan met afscheid nemen van jouw vertrouwde omgeving in de USA wat je zoveel geweldigs gebracht heeft! Wel SUPER fijn dat we jou weer snel in Nederland kunnen opzoeken of jij ons natuurlijk! ZOOOO TROTS OP JOU ! Liefs ❤️ en hele dikke zoen!