De tweede week in Jeruzalem zit er op en de derde is begonnen. Na een heleboel testen zijn we nu aan het echte werk begonnen. Ik heb zo’n 4 of 5 uur per dag training. Het Feuerstein is best klein en je krijgt heel veel persoonlijke aandacht. Ze zijn wel erg streng voor je. Maar misschien is dat ook wel goed want ik wil vooruit en weer baas over mijn eigen leven worden.
Gek eigenlijk, maar training van de hersenen is misschien nog wel meer vermoeiend dan fysiotherapie. Aan het eind van de dag ben ik echt moe. Gelukkig begint het weekend hier al op donderdagmiddag en duurt tot zondag. Nadeel is wel dat vanaf vrijdagmiddag bijna alles gesloten is in Jeruzalem. Ook de leuke restaurants in de buurt van Hillel street. Die zijn echt leuk. Daarom is vrijdag voor mij een uitslaapdag en gaan we op zaterdag naar Tel Aviv.
In Tel Aviv hebben we Alix ontmoet, de zus van Rick uit Atlanta. Wat een lieve vrouw. Daar heb ik veel mee gelachen. Binnenkort zien we haar weer.
Dominique komt woensdagmiddag. Eindelijk, maar ze mag nu weer vliegen van de oogarts. Papa gaat dan vrijdag meteen terug. Dan kan hij in Amsterdam werken, maar vooral ook naar oma toe die niet echt goed is. Vandaag – maandag – gaan we dan boodschappen doen voor als Dominique komt, de was draaien en meer van dat soort leuke dingen. Ik heb er zin in.
Learn MoreIk had niks te klagen aan de Klaagmuur, maar toen we vertrokken wel. Papa had een bekeuring van 250 shekhels.
Het was heel bijzonder om aan die tempelmuur te staan. Je moet een keppeltje op omdat de tempelplaats gezien wordt als een synagoge. Als ik het goed begrepen heb jammeren de Joden aan de muur hopend op dat de tempel daar voor de derde keer herbouwd zou worden. De Klaagmuur is eigenlijk best klein. Opvallend is dat de gescheiden ruimte voor mannen en vrouwen even groot is. Klagen vrouwen dan toch evenveel als mannen en andersom?
Learn MoreOp zichzelf zijn de mensen in het Feuerstein Institute erg aardig. Maar waar ik niet op had gerekend was dat zij vinden dat ik ook zelf de was moet doen. En de afwas, en het schoonmaken….
Nou, dat gaat wat worden. Op de foto zie je het bedieningspaneel van de wasmachine in ons appartement. Ik zou niet weten welk programma ik moet hebben. Hopelijk krijg ik vrijstelling!
Learn MoreHet weekend hier is anders. Ik heb vrij op vrijdag en zaterdag. De eerste vrije vrijdag hebben we lekker lazy doorgebracht. Met iets langer uitslapen, een mooi ontbijt, slenteren in de buurt en naar het First Station. Een oud treinstation waar nu van alles te doen is. Veel restaurants, optredens (wel erg folklore), leuke kraampjes en lekkere ijsjes.
We hebben gegeten bij Grand Café. Erg lekker en… heel leuke bediening. Daar ga ik zeker naar terug. Maar waar ik elk weekend wel naar toe wil is Tel Aviv. Zondag zijn we daar naar toe gereden. Heel lange, prachtige stranden. Erg lekker eten, leuke mensen en er is – ook op zaterdag – van alles te oen en er is van alles open.
Tel Aviv en Jeruzalem zijn echt twee andere werelden. Voor mij is dat door de week in Jeruzalem keihard werken en in het weekend uitwaaien in Tel Aviv. Tenminste… dat hoop ik (-;
Learn MoreDit is het appartementengebouw waar we tijdelijk wonen. In een erg leuke buurt: Abu Tur, vlakbij het eerste station. Met leuke restaurants en een erg gemengde bevolking. Er wonen Joden en Arabieren, orthodox en modern. In ons gebouw wonen twee gezinnen die bij de VN werken en een gezin waarvan de vader de Midden Oosten correspondent is van Sky News.
Ons appartement heeft twee slaapkamers en twee badkamers. Het is allemaal erg anders dan in Atlanta, maar ook erg leuk. De eigenaar van het appartement, Bar, is net vader geworden van een jongentje. Hij mag de naam nog niet vertellen tot na de besnijdenis. Misschien gaat-ie wel Daan heten (-;
Learn More
Samen met papa naar Yad Vashem geweest: het grootste holocaust museum ter wereld. Als je door de lange gang van het museum loopt, krijg je de rillingen. Je voelt bijna wat voor verschrikkingen er in de Tweede Wereldoorlog hebben plaats gevonden. En om eerlijk te zijn: je kunt niet bevatten dat mensen andere mensen die ze niet eens kennen zo haten dat ze miljoenen mensen actief en bij volle bewustzijn hebben omgebracht.
En dat allemaal zo vlakbij. En als je dan de krant leest en op tv ziet dat er mensen zijn die andere bevolkingsgroepen zo haten dat ze hen het liefst uitroeien. Overal. Op de hele wereld. Wat hebben we dan eigenlijk bijna geleerd en wat is civilisatie dan ontzettend broos.
Learn MoreJeruzalem is heel bijzonder en erg mooi. Het is een stad met veel historie, cultuur en een enorme mix van religies, nationaliteiten en stromingen. Natuurlijk zijn er joden, moslims, christenen. De bewoners komen vanuit de hele wereld. Een beetje als in Amerika, maar dan veel extremer omdat er elk jaar nog vele tienduizenden mensen naar Israël komen om er te wonen.
De Oude Stad is maar 1 vierkante kilometer maar er is van alles. Er is een wijk van joden, van arabieren, van christenen, van Armeniërs. We hebben er erg lekker gegeten, hoewel het best toeristisch is. Het is veel lopen, er zijn veel trappen, dus voor mij is er zijn ook meteen een beetje fysiotherapie.
Learn MoreHet programma in het Feuerstein begint op sommige dagen erg vroeg. De eerste maandag (mijn tweede dg dus) moest ik er al om negen uur zijn. Dat klinkt als een mooie tijd, maar het verkeer is hartstikke druk in Jeruzalem. We wonen maar 4 kilometer van het instituut maar daar doen we ’s ochtends in de spits zo’n drie kwartier over. Daarvoor nog opstaan, scheren, douchen, aankleden, ontbijten, spullen pakken… Dus vroeg uit de veren hier. En als je dan bedenkt dat het hier ook nog een uur later is, draait iedereen zich in Nederland nog een keer om als ik al aan het werk ben!
Learn MoreDit najaar heb ik een speciale therapie in het Feuerstein Instituut in Jeruzalem. Zij zijn helemaal gespecialiseerd in cognitieve revalidatie. Dus in het verbeteren van mijn geheugen, mijn lezen en het sneller kunnen vinden van de juiste woorden. Schrijven is geen probleem, maar soms kom ik bij het praten niet snel op het juiste woord.
Professor Feuerstein heeft voor mensen met traumatisch hersenletsel een speciaal programma bedacht, naast een heleboel programma’s voor andere mensen.
Papa en ik zijn op 3 september aangekomen. Het is wel even wennen. Zo kun je hier bijna niets lezen omdat alles in het Hebreeuws is geschreven. Best vreemd als je er juist naar toe gaat om sneller te kunnen lezen (-;
We hebben een leuk appartement in Jeruzalem. Ik dacht een dag vrij te hebben, maar hier begint de week op zondag en niet op maandag. Ik ga er voor!
Learn MoreDominique moest werken tijdens de Uitmarkt. Tijdens de Musical sing-a-long. Ik ben nog even gaan kijken en kwam weer veel bekenden tegen. Natuurlijk Frits Sissing, Guus Verstraete en Maxim Bezembinder. Tony Neef heb ik net gemist.
Het is altijd erg gezellig op het Museumplein tijdens deze happening. Maar ik heb de uitzending toch maar gewoon vanuit mijn bed gekeken. Ook erg mooi!
Learn MoreMijn nichtje Merel is getrouwd met Alex. Het was een prachtige dag, een geweldig feest en iedereen zag er stralend uit toen zij voor altijd hun ja-woord hebben gegeven. Ik had samen met Dominique voor die dag ook een nieuw pak gekocht.
Het feest was top. Zeker ook omdat ik veel nieuwe lieve mensen heb ontmoet. Wat kan het leven mooi zijn!
Learn MoreDat een pannenkoek ook schattig kan zijn, bleek wel aan het ontbijt in Vesper. Een schattig klein pannenkoekje met heerlijk vers fruit. Het was bijna zonde om het op te eten. Maar er wwas nog zoveel ander lekkers, dat hij er toch aan moest geloven.
Learn MoreEen paar jaar geleden heb ik tijdens mijn studie gewerkt bij Bries in Noordwijk. Helemaal te leuk met erg aardige mensen. Michiel van den Berg was samen met zijn broer Martijn mijn baas. Inmiddels hebben ze drie mooie bedrijven. Naast Bries en Zuiderbad hebben ze misschien wel het mooiste en leukste hotel van Noordwijk: Vesper. Toen Michiel hoorde van mijn ongeluk heeft hij mij samen met papa uitgenodigd om een nachtje te komen slapen.
We troffen het die dag heel erg. Supermooi weer, een geweldige kamer in Vesper en een diner in Bries. Het waren sweet memories voor mij, ondanks een snurkende vader op mijn kamer.
Dankjewel Michiel voor een geweldige ervaring. En ook al hadden we toen ik bij Bries werkte een superteam: de mensen die nu bij jullie werken zijn er niet minder om!
Learn MoreEven lekker uitwaaien aan het strand. Zondag was het gelukkig weer (even) mooi weer dus snel naar Buddah Beach in Zandvoort. Lekker windje, maar nadat de wolken over waren getrokken een strakblauwe hemel en veel zon. Plus natuurlijk heel lieve mensen. Aaltje, Marianne, Romy, Dave… Nog een lekkere Buddahburger gegeten. En natuurlijk ook even heerlijk uitgerust. Want maandag begint mijn werkdag weer met veel fysio op het VU Sportcentrum (vandaag is Noortje mijn fysiotherapeute, dus dat wordt ook weer een kilometer of twee, drie lopen) en thuistherapie met Gijs. Ik moet wel uitkijken voor mijn linkerschouder en -pols. Ik ben blijkbaar zo enthousiast bezig geweest dat die nu een beetje overbelast zijn. Maar (ook) dat komt goed.
Learn MoreOp mijn blog lijkt het soms alsof ik feestend door het leven ga en inderdaad, gelukkig heb ik heel wat om van te genieten. Maar soms vergeet je dat ik elke week heel hard nog aan het revalideren ben. Elke week 3 dagen van drie-en-een-half uur fysiotherapie achter elkaar bij het VU Sportcentrum met de therapeuten van Paul Klaver. Elke week counseling met Lia, muziek met Alies, en regelmatig ergotherapie van Mariolein. Plus dan ook nog elke dag minstens twee uur thuistherapie met Gijs. Met mijn rechterhand veel oefeningen op de Rejoyce, oefeningen voor mijn enkel, mijn schouder en mijn arm. En oefenen met snijden (dat gaat steeds iets beter), koken, opruimen. En dan nog veel leren, lezen en studiemateriaal oppakken met Marieke en Max. Zo heb ik werkweken van ook een kleine 40 uur. Dag in, dag uit werken aan mijn vooruitgang.
In september, november en december ga ik naar het Feuerstein in Jeruzalem. Die zijn helemaal gespecialiseerd in cognitieve revalidatie, dus voor mijn geheugen, mijn lezen, onthouden en praten. En dan is het al weer 2017!
Learn More
Recente reacties