Ik ben erg blij dat ik hier in het Shepherd in Atlanta kan revalideren. Ik merk zelf dat ik erg vooruit ga. Met alles. Met spreken, met lopen, met mijn rechterarm… Maar ik vind dat iedere jongere in Nederland met niet-aangeboren-hersenletsel dezelfde kansen moet hebben dan ik hier nu in Amerika. Er is – terecht – veel aandacht voor de revalidatie van ouderen, maar wij jongeren hebben nu eenmaal een andere aanpak nodig. Daarvan ben ik ondertussen wel overtuigd. En in Nederland lijken we tussen de wal en het schip te vallen.
Samen met mijn vader, Dominique en een paar goede vrienden gaan we daar wat aan doen. Van het stimuleren van onderzoek, kennisvergaring, cases, het lobbyen, het betrekken van relevante partijen en uiteindelijk de implementatie van betere behandelmethoden voor jongeren met NAH. Daarvoor hebben we de Stichting Het Daan Theeuwes Fonds opgericht. Het beleidsplan wordt nu gemaakt en iedereen zal nog veel van ons horen.
Inmiddels heb ik wel het eerste t-shirt met het logo van het Fonds. Een cadeautje van een lieve vriend. Wordt zeker vervolgd!
Beste Daan,
Wat een interessant verhaal heb jij hier op geschreven. Ik ben net een onderzoekje aan het den naar het verschil van NAH behandeling in nederland en amerika. Kan jij mij zeggen wat het grootste verschil is??
Dit onderzoekje doe ik voor mijn studie SPH
Groeten van Karlijn
Ha Daan,
Ziet er prima uit allemaal Daan. Ik ben erg benieuwd om je vrijdag weer in het echt te zien en te spreken. Werk nog maar even extra hard, dan gaan de testjes vast ook supergoed.
Tot vrijdag en de groeten aan je vader en Dominique!
Groet,
Henk Eilander
Hoi Daan! Wat zie je er geweldig uit. Prachtig dat je met je vader het Daan Theeuwes Fonds hebt opgericht. Ik lees er binnenkort vast meer over. Elke dag kijk ik even naar je site en verbaas over het resultaat van je therapie. Liefs Cokkie Lagendijk