Dat was even leuk. Kom ik back stage op de Uitmarkt en wie kom ik tegen: Desi van Doeveren!. Desi heeft in 2007 samen met mij op het Rijnlands gezongen in The Commitments, de beste schoolmusical ever. Desi was één van de Commitment-ettes, de achtergrondzangeresssen van leadzanger Deco. Precies: en die rol had ik!
Nu zijn de rollen wel anders. Desi is een gevierd zangeres, deed mee aan The Voice en speelt in grote musicals. In oktober speelt ze een van de hoofdrollen in Rent.
We vonden het erg leuk elkaar te zien, daar achter de coulissen. Beiden met een armbandje waarop ARTIEST stond, maar zij is het echt! Succes Desi, en we zien elkaar snel!
Learn More
We zijn weer terug in Nederland. En dus zijn we meteen naar oma gegaan. Het gaat niet zo goed met haar. Ze wordt een beetje vergeetachtig en daarom wilde ik heel snel bij haar zijn. Soms is het ene beetje verdrietig als je ziet dat ze dan even niet goed uit haar woorden komt, maar soms is ze ook heel grappig. Het is altijd gezellig bij oma. En ze wordt binnenkort 88. Dan is ze 63 jaar ouder dan ik! Ze is een lieverd!
Voor haar had ik in het Swan Coach House een pen gekocht. Als een mooie bloem.
Learn More
Het zit er op. Vandaag weer terug naar Ansterdam. Alles is gepakt en ik ben best verdrietig om afscheid te nemen van iedereen hier. Ik voel me thuis bij de Shepherd en merk dat de mensen mij hier zoveel verder brengen. Gelukkig ga ik in januari weer terug.
Gisteren de bonte avond in Ted’s. Met een grote bizon steak. Heerlijk. Ik had mijn oudjes uitgenodigd. Was gezellig en daar afgesproken dat we elk jaar twee Kerr terug gaan!
Learn More
Het is zo lekker dat ik weer zelf het zwembad in kan. Dit weekend even met Dominique en papa lekker bij en in het zwembad gelegen en gezwommen. Papa stond helemaal versteld hoe snel ik door het water liep en zwom.
Over papa gesproken: die is eigenlijk veel te weinig buiten geweest. Hij heeft nog geen kleurtje, dus als je hem in het zwembad ziet is het een beetje een witte walvis. Wel een attractie! Maar hij heeft mij beloofd dat dat gaat veranderen!
Learn More
We gaan alweer bijna terug naar Amsterdam. Ik zal ieedreen hier weer (even) missen, want 
over een paar maanden ga ik weer terug voor een volgende refresher naar het Shepherd Center.
Dinsdagavond zijn we met Sarah en Lee naar Fat Matt gegaan. Howard was ook uitgenodigd en we hebben met z’n vijven genoten van geweldige muziek. Fat Matt is een kleine rib shack waar echt Georgian Ribs en Chicken wordt verkocht. Dat is alles. Maar wel razend lekker. Er kunnen zo’n 50 mensen binnen zitten en er staat echt een rij buiten van mensen die er willen eten.
Elke avond is er muziek. Heerlijke muziek. Toen wij er waren was er een band van senior muzikanten die de sterren van de hemel speelden en zongen. Een lekkere soul sound.
En wat ze ook bij Fat Matt hadden: geroosterde pinda’s. Maar ja, Atlanta is dan ook de stad van oud-president Jimmy Carter. Voor mij op de foto een berg lege doppen.
Alleen jammer dat dit nu de laatste avond was met Sarah en Lee. Wat zijn dat een schatten van mensen!
Learn More
We moesten er natuurlijk weer naar toe: het spookhuis de Green Manor, in Union City met de legendarische Kim, een echte Southern Belle.
Met Kathy en Rick hebben we er weer lekker gegeten. 
Met name de ribs zijn er geweldig. Maar het leukste is natuurlijk wel de speciale aandacht van Kim en de kus die ik aan het eind van de avond van haar krijg. Om nooit meer af te wassen…
Het was erg leuk om Kathy en Rick weer te zien. Ze reizen erg veel, dus als er een moment is om elkaar te treffen, pakken we het met beide handen aan.
Learn More
Dat is nog eens een verrassing: in de Lenox Mall staat een stand van de Macaron Queen. Nu ben ik natuurlijk een groot liefhebber en kenner van macarons, dus dat was dubbel genieten toen ik ze in Amerika ook in riante mate aanwezig zag. Maar dat is nu typisch Amerika: dan wel meteen in 30, 40 smaken!
Ik heb me ingehouden, maar als ik er weer langs loop weet ik niet of ik de verleiding weer kan weerstaan.
Learn More
Dominque, papa en ik waren uitgenodigd voor de Buckhead City Club in het World Trade Center van Atlanta. Het thema die
avond was Nederland en Esther Smith van de Netherlands Foreign Investment Agency sprak daar over hoe goed het is om als Amerikaans bedrijf jezelf in Nederland te vestigen. Heel interessant.
Ik heb er met veel mensen gesproken. Met Rick Woroniecki, John Pskerson, Dawn Ely, Cristiuna Da Costa, Margret O’Brien en nog veel meer. Allemaal even aardig en ze waren erg belangstellend naar mijn ervaringen in het Shepherd Center.
Ik moet zeggen dat ik mee wel thuis voelde op zo’n cocktail party. Met veel zakenmensen, (honorair) consuls van o.a. de Oekraïne en Hongarije en veel anderen. En… ik nam er ook nog wat van mee. Zowel papa als ik hebben alletwee een fles wijn gewonnen tijdens een draw.
Op de foto sta ik met Esther Smith. Op de kleine foto staat rechts Rick Woroniecki.
Learn More
Shepherd Pathways wordt verbouwd. De residence, waar ik van juni 2014 t/m november 2014 heb gewoond, wordt helemaal verbouwd tot nieuwe kantoren, extra therapieruimten en moderne faciliteiten. Dat is best gek want als ik dus in Pzthways ben voor therapie, zie ik de bekende mensen van de residence niet elke keer. Zij zitten nu in een villa met de in-patients . Ook vlakbij, maar toch anders.
Gelukkig zijn wel alle andere bekende gezichten steeds om me heen. Theresita, dr. Fadia, Etta, Thomas, Nancy, Bridget, Reena, Aunie, Amelia em nog veel meer.
Learn More
Tussen alle therapieën door ben ik ook nog naar dr. Iyer geweest. De gespecialiseerde oogarts voor mensen met hersenletsel in Roswell. Het gaat goed met dr Iyer, want ze is erg in verwachting. Ben je een half jaartje weg en dan krijg je dit weer (-;.
Het onderzoek heeft bij elkaar zo’n anderhalf uur geduurd en het goede nieuws is dat ik met mijn rechteroog een steeds bredere blik terug krijg. Nog niet zoals het was, maar volgens dr. Iyer komt het langzaam terug als ik de hersenen daarbij maar voldoende train. Zij sturen de ogen aan. Ik heb een aantal oefeningen meegekregen. Elke dag even trainen.
Learn More
Roline is bijna jarig, maar dan zijn wij al terug in Nederland. Daarom hebben we samen met Howard een kleine pre birthday party georganiseerd aan het zwembad. Met papa als grillmaster.
Het was beregezellig met wijn, bier (en water voor mij )-;), worsten, beef kababs, kip, dogs en meer. En het hoogtepunt was natuurlijk een knalroze Amerikaanse verjaardagstaart van de Kroger. Meer roze heb ik ze nog nooit gezien. En zoeter niet geproefd.
Happy Birthday Roline!
Learn More
Papa was er al met Dominique geweest en nu ben ik zondag met Do samen naar CineBistro gegaan. We hebben de film
The Man from U.N.C.L.E. gezien (een aanrader – schijnt een remake te zijn van een bekende tv-serie uit de jaren zeventig en tachtig). Maar dan wel in de dikke stoelen van CineBistro. Daar kun je tijdens de voorstelling lunchen of dineren. En omdat wij er ’s middags waren, werd het dus de lunch.
Heerlijk kip- en garnalenpopcorn gegeten met een frisje. Die popcorn is geweldig. Lekker snacken met tussen de popcorn een als popcorn bereid stukje kip of hele garnaal er tussen. Licht en lekker,
Ik zou het geweldig vinden als dit soort bioscopen ook in Nederland zouden openen. Topconcept!
Learn More
De afgelopen twee dagen waren heel bijzonder. Niet omdat ik elke dag moest douchen na de therapie (ze hebben me echt in het zweet laten werken bij Shepherd Pathways), maar ook omdat ik twee waanzinnig leuke avonden achter de rug heb.
Donderdag ben ik uit eten gegaan met Kira die ik in Atlanta heb leren kennen. Gezellig in de Cheesecake Factory gegeten en vel verteld over Amsterdam. Misschien komt ze een keer.
Vrijdag ben ik samen met Howard en Roline de hort op gegaan. We hebben gegeten bij Ted’s Montana Grill, maar ook nog heel wat andere plekken bezocht. Dat was supergezellig. Papa en Do zijn ondertussen naar een restaurant-bioscoop gegaan. Daar kun je heerlijk (echt goed) eten tijdens de film. Compleet met een fles wijn.
We hebben afgesproken dat ik daar ook snel naar toe ga. Misschien wel dit weekend.
Learn More
Genieten is dat: zwemmen in het lekker warme water van het Shepherd Center. Ma
ar helemaal omdat ik ook weer kan zwemmen. Op mijn rug in elk geval en we beginnen morgen met het weer leren zwemmen op mijn buik. Het voelt zo lekker en zo vrij.
En als je denkt dat ik in een kinderbadje zwem: het is hier ruim 11 voet diep. Dat is zo’n drie-en-een-halve meter. Eigen kracht, dus weer klaar om mijn zwemdiploma weer in ere te herstellen!
Learn More
Weer een kleine overwinning vandaag. Ze beulen me hier wel af in het Shepherd, maar vandaag heb ik staan squaten zonder handen en zonder grip. Gewoon op de eigen balans. Ik merk dat ik toch steeds iets meer kracht en balans begin te krijgen (ja: ik blijf vinden dat het allemaal nog wat te langzaam gaat). Ik krijg in elk geval wel complimenten, ook al verlaat ik Beyond Therapy echt zwetend en soms met trillende benen.
Vandaag had ik vijf uur therapie! Counseling (waar ik met Nancy heb gesproken over het feit dat ik soms best boos ben dat ik mijn ongeluk heb gehad), muziek met Thomas en Speech met Arialia. Daar werk ik alvast mee aan mijn studie. Zo moet ik mijn studieboeken lezen en herinneren. Dat begint steeds iets beter te gaan.
En vanmiddag twee uur fysio en een uur fysio-wemmen met Nick D.
Learn More
Recente reacties