De week begint met een thuisdag. Papa heeft me ’s ochtends opgehaald en we zijn – via Starbucks – naar het appartement gegaan. Op het programma staan: de was vouwen en opruimen, lezen, oefeningen met arm en been, lopen, breinspelletjes, beenstimulatie met elektroden (in het Shepherd Center), lunch maken en nog veel meer. Ik moet zeggen: papa is eigenlijk best streng als het om al die oefeningen gaat.
Bij Starbucks heb ik wel heel leuke gerecyclede plastic bekers gevonden voor een dollar per stuk. Daar gaan er zes van mee naar Nederland. Het begin van mijn nieuwe uitzet voor mijn nieuwe appartement!
In het boek van dr. Seuss ben ik al op bladzijde 70 gekomen. Het leest erg gemakkelijk. Ze vinden hier dat ik voorlopig het best Engels kan lezen omdat dat mooi aansluit op alle andere therapiemomenten.
Vanmiddag is de sessie uitgevallen in het Shepherd. Die is verplaatst naar woensdag. Met papa extra oefeningen gedaan met lopen, mijn been en mijn arm. En we zijn even naar Best Buy gegaan. Daar was een aanbieding voor de nieuwe iPad mini 3. Voor mijn oude kreeg ik maar liefst 200 dollar terug, zodat ik een spiksplinternieuwe met 64 GB in plaats van 16 GB maar ongeveer 200 euro bij moest betalen. Die heb ik gekocht van het geld van de lieve mevrouw uit Scheveningen. Ik ga morgen een kaartje schrijven. Ik ben er echt hartstikke blij mee omdat ik hem ook elke dag gebruik. Voor bruinspelletjes, voor films, voor mail, voor van alles!
Dinsdag was weer een gewone werkdag op het Shepherd. Ik moest ook oefenen in kopen zonder mijn brace. Dat moet ook als ik van het bed naar de douche ga. Het is belangrijk dat ik dan niet met mijn tenen sleep en erg stabiel blijf staan. Dat lukt aardig goed.
Ik ben ook erg bezig geweest et Halloween. Dat is vrijdag, maar dat vieren we op het Shepherd al op donderdag met een Fall Fest. Ik ga verkleed als mijn kat Pimmetje Boyo. Samen met papa heb ik een zarte staart gemaakt van een panty die we hebben gevuld met bubbeltjesplastic, Ziet er goed uit. We gaan ook met het Green Team deelnemen aan de chili competitie met een recept van Dominique. Ik moet zeggen, ik heb er zin in. Maar ze gebruiken het wel om mij allerlei praktische dingen te laten doen.
’s Middags naar de gespecialiseerde oogarts dr. Iyer in Roswell geweest. Die weet alles van ogen en traumatisch hersenletsel. Want je hersenen sturen ook je ogen en je gezichtsveld aan. Bij elkaar was duurde dit onderzoek wel anderhalf uur. Dat is niet erg, want ze zijn daar allemaal even lief en aardig. Het beste nieuws was dat mijn ogen erg vooruit zijn gegaan. Ik lees sneller en beter, zie meer (scherp zag ik altijd) en ben alerter met mijn ogen. Een leuke opsteker.
Daarna sushi eten (naast dr. Iyer. Daar hebben we waanzinnig sushi gegeten met een drankje voor nog geen 25 dollar samen). Heerlijk. We hebben drie grote rolls gehad met heerlijke vis. En toen naar huis. Vroeg gaan slapen, want het worden drukke dagen.
Woensdag de hele dag Shepherd. Met ook de oefening van het chili maken voor morgen. Het is allemaal erg goed gelukt kan ik jullie al melden. ’s Middags laat krijg ik aanvullend nog een therapie in het grote Shepherd Center. En dan… dan slaap ik vannacht weer een keertje thuis. Omdat we morgenvroeg ook samen vroeg in het grote Shepherd moeten zijn. En dan wordt het Fall Fest!
Donderdagochtend was het even jagen. Ik moest vroeg bij het Shepherd zijn, maar wilde ook een beetje lekker slapen. papa heeft me net over zeven wakker gemaakt. Toen douchen (lekker veel warmer water in het appartement), maar toen werd het toch een race tegen de klok. Gelukkig nog op tijd in het Shepherd. En van daar naar Pathways voor een uurtje therapie, voordat het Fall Fest begon.
Het Fall Fest was de dag voor Halloween. We hadden een chili competitie met alle teams, een pompoenwedstrijd, spelletjes en… verkleden. Ik had me helemaal verkleed als Pimmetje Boyo, mijn kat. Compleet met straat, een t-shirt dat ik van Robert en Evert had gekregen, een zwart vest en kattenoren. Nou… het was een succes.
We hadden met het hele team een optreden, waarbij ik samen met Mary-Ashley een duo vormde. Zij Taylor Swift en ik John Lennon. Toen iemand zei dat Beyonce beter was heb ik een taart in zijn gezicht gegooid. Dat was lachen (was trouwens wel eerst geoefend hoor). Groot succes. Maar het grootste succes was de chili competitie. Precies: die hebben we gewonnen. Met het recept van Dominique. Was een echte overwinning omdat er ook Mexicanen in een andere groep zaten die natuurlijk toppers zijn met chili.
Het was een geweldige dag. Daarna door papa opgehaald en toen hebben we nog snel wat leuks gedaan voordat Dominique landde. Zijn kwam (gelukkig) weer ’s avonds aan. Samen met René en Yvonne. Maar die zal ik pas vrijdag zien omdat ik moe – maar voldaan – ben gaan slapen.
Vrijdagochtend weer lekker samen met Dominique koffie gedronken in de Shepherd. Ik heb haar echt heel erg gemist. René en Yvonne waren er – net als papa – ook. Wat gezellig dat zij er zijn. Is erg gezellig dat ze speciaal voor mij naar Atlanta zijn gekomen. Maar helaas was het van korte duur want om 9 uur begon mijn therapiedag.
’s Middags opgehaald door de hele gang en toen zijn we eerst naar het appartement gegaan om daarna Halloween te gaan vieren met een spook diner bij Meegan’s. Was erg gezellig. En leuk. Zeker ook om Dominique en Yvonne als kleine heksjes te zien met hun heksenhoedjes. En met spinnen op hun blouses. We hebben veel plannen gemaakt voor zaterdag, want dan is papa jarig. Wat we gaan doen is een verrassing.
Op zaterdag lekker uitslapen, maar eerst papa gebeld die jarig was. We hebben een heel mooie dag gehad. Met een verrassingsbrunch thuis, een uitstapje met de mannen, een topdiner bij Coast (weer met oesters) en leuke mensen om me heen. Yvonne en René waren er, maar ’s avonds schoven ook Lee en Sarah aan. Het was superleuk. En ik had op sommige momenten het hoogste woord. Met name René stond te kijken van wat ik allemaal voor elkaar wist te krijgen. Hij zei dat hij daar nog at van kon leren.
’s Avonds iets later terug naar het Shepherd en lekker geslapen.
Zondag weer naar Top Nails voor een manicure en pedicure. Inclusief een lekkere voetmassage. Daar kan ik zo van genieten! Daarna naar huis en een paar spelletjes gespeeld met René en papa. Fakkel, vier-op-een-rij en CatchPhrase. Het zal niemand verwonderen dat ik elke keer gewonnen heb (-;.
We hebben lekker thuis gegeten. Meatloaf, asperges met kaas, caprese salade en kaas toe. Heel lekker allemaal. Vlak voordat er afgewassen moest worden, ben ik terug gegaan naar de Shepherd. Maandag begint mijn werkweek weer!
Learn More
Ik kan er weinig therapeutisch of ontspannends aan ontdekken, maar ik moet twee keer per week de was opvouwen. Onderbroeken, sokken, broeken, hemden. Het een gaat me beter af dan het ander, maar feit is wel dat ik ter ondersteuning mijn rechterhand moet gebruiken om alles goed vast en tegen te houden.
We hebben via Amazon een hemdenvouwer gekocht voor 12 dollar. Een geweldig ding waar je een shirt op legt en het dan in een paaer stappen dichtklapt. Het resultaat is dan een keurig gevouwen t-shirt. Geweldig land Amerika eigenlijk (-;
Learn More
Lee is een goed bassist. Dat bleek wel toen we naar een optreden van hem kwamen kijken in het park van de community van 
Carter Ave in Atlanta. Daar trad Lee op samen met een gelegenheidsband waarvan hij natuurlijk wel veel mensen kende. Het klonk echt geweldig! Veel golden oldies, maar ook veel gezelligheid met Sarah en een heleboel lieve mensen die samen een buurtfeest hadden. Met drank, ijsjes en BBQ. Lee staat achteraan met de lichte broek. Genoten!
Mijn vierpoot kruk is wel erg bijzonder. Dat ontdekte ik toen dit leuke tweejarige jongetje tijdens een concert in het park dacht dat het een microfoon was. Hij trok hem naar hem toe en begon te zingen! Er zit behoorlijk muziek in mijn lopen!
Learn More
Tsja,papa vond dat ik er wel grappig uit zag onder de douche met misschien een tikkeltje teveel scheerschuim. Maar ik heb me wel lekker glad geschoren. Misschien een beetje te glad, want wat met nooit gebeurt, was vandaag wel het geval: ik heb me in mijn lip gesneden met het scheren. Gelukkig gaat dat vanzelf dicht en over. Maar ik ben wel het mannetje voor straks het concert van Lee Nunn.
Learn More
Dat was een verrassing: papa heeft de eerste ochtend dat ik thuis sliep mij gewekt met een ontbijtje op bed. Hij had zelf croissants met chocolade gemaakt, een spiegeleitje met Turkey bacon, koffie en jus. Dat had ik nooit achter hem gezocht en het was allemaal nog lekker ook. Het is wel genieten. Heb heerlijk geslapen in het grote bed. Voor het slapen gaan nog tv gekeken, gelezen, gepraat en toen de ogen toe. Heb nog even geprobeerd om de nachtbraces af te houden, maar papa was jammer genoeg onvermurwbaar. Dat is misschien maar goed ook…
Learn More
Wow, na bijna 17 maanden gaat het dan gebeuren: ik ga eindelijk een nachtje thuis slapen. In het appartement van Dominique en papa, maar ben er dan wel alleen met hem omdat Do in Nederland zit. We zijn er helemaal klaar voor. Mijn braces gaan mee, mijn kleren, mijn medicijnen, de instructies en YES! Lekker slapen op de Alexander Road!
Learn More
Papa heeft weer wat gevonden: Evans Fine Foods. Het bestaat al sinds 1946 en er is sinds die tijd niks veranderd. De mensen zijn ouder geworden, alles is gedateerd (maar o zo leuk Amerikaans) en de bezoekers zijn bijna allemaal boven de 80. Papa voelt zich er dus erg thuis en dus moest ik ook een keer mee. Het is vlakbij in Decatur. En ik moet zeggen: het eten is helemaal geweldig. Tenminste, als je van echt Amerikaans diner food houdt. En laat dat nu net treffen…
Learn More
Deze week zijn papa en ik alleen samen in Atanta. Dat is best spannend, omdat ik een erg druk programma heb dat voor een deel op Shepherd Pathways zich afspeelt, voor een deel op het grote Shepherd Center en voor een deel thuis. En dat is waar papa een heel programma met mij moet doen. Oefeningen, lopen, hersenspelletjes, dagelijkse routines, lezen en nog veel meer. Papa moet mij cijfers geven maar ik ook hem. Ben benieuwd wie de hoogste punten krijgt (-;
Op de foto sta ik trouwens tijdens het concert van Paul McCartney waar ik vorige week was. Ik ben zo blij dat ik dat heb meegemaakt. Was echt om nooit te vergeten.
Vandaag is een thuisdag, maar dat speelt zich ook op beide Shepherd centers af. Vanochtend moest ik met het groene team de keuze maken met welke chili we mee gaan doen aan de Halloween competitie. Ik zette in op het recept van Dominique. Ik heb daar ook een beetje van bewaard, zodat de anderen konden proeven. En wat denk je: zelfs de Mexicanen in het team kozen unaniem voor de chili van Do. Ik heb het geheime recept (wat ik niet weg mag geven om de andere teams niet wijzer te maken) en ik coördineer het maken ervan op 30 oktober. Die bokaal gaan we pakken! De beste chili van Atlanta!
Vandaag allerlei hersenspelletjes met papa gedaan. En naar het Shepherd om te fietsen met elektroden. Maar ook oefeningen. Papa heeft thuis gekookt. Mongoolse bief met rijst en groenten. Ik stond ervan te kijken. Helemaal toen ik zag dat de Momngoolse bief uit een diepvrieszak kwam. Ik had het kunnen weten (-;.
Verder heb ik zelf heel veel mails verstuurd. Ik was misschien en beetje te laat met antwoorden, maar het komt allemaal goed.
En nu weer naar het Shepherd om te slapen. Nog even en ik slaap voor de eerste keer in het appartement!
Dinsdag was weer een dag boordevol hard werken. Ik heb zelfs met Brian zonder stok gelopen. Ik heb echt complimenten gekregen voor de manier waarop ik liep. Maar ik ben er nog niet! Ik wil eigenlijk pas weg als ik hier goed lopend vandaan kan. In elk geval blijf ik tot de tweede helft van januari.
Vanmiddag hebben we mijn dagbrace – die ik draag tijdens het lopen – versierd. Al met katjes. Niet alleen omdat ik Pimmetje Boyo – mijn kat – best begin te missen, maar ook omdat het bijna Halloween is. Lekker spooky en zwarte katten. Hoewel mijn brace gewoon lekker kleurig en fleurig is geworden hoor.
’s Middags een outing met de hele club van de residential gasten van Shepherd naar de Community BBQ: een restaurant vlakbij. Ik heb erg gelachen met een paar nieuwe gasten. Was gezellig. En daarna stond papa mij op te wachten om samen naar een pub te gaan die we nog niet kenden. Vklakbij de Brick Store, maar nu de Square Pub. Op een heel leuk pleintje met waanzinnig aardige restaurants in Decatur. Nog geen 3 mijl van het Shepherd vandaan. Dat vraagt om verder ontdekt te worden. In de pub een lekkere Becks alcoholvrij genomen. Gek eigenlijk dat je je in Amerika ook moet legitimeren voor een alcoholvrij biertje.
Woensdag weer een volle dag. Ik sta steeds vroeger op omdat het drukker is geworden op de afdeling en ik graag veel erg warm water gebruik bij het douchen. Papa was weer lekker op tijd met de cappuccino (dit keer een grote) en daarna het revalidatieprogramma in.
’s Middags samen met papa Atlanta onveilig gemaakt. Eerst samen naar de zoo even naar de wilde beesten. En toen lekker met z’n tweetjes uit eten gegaan. Ik mocht uitzoeken wat ik wilde omdat papa mij een held vond, zo hard heb ik gewerkt. Nou, dat heeft-ie geweten: ik heb een lekkere Maine kreeft besteld. Zo eentje die vers uit het water komt. Dat waas smikkelen. En toen heb ik ook nog lekker de krab van papa’s bord meegegeten. De aardappelen, maar ook een toetje, hoefde niet meer. Jammie.
En toen naar bed. Het is wel even wennen omdat de kamer naast mij nu ook in gebruik is. Daarmee deel ik de badkamer, die ik de hele tijd voor mezelf alleen heb gehad. Nog even. En dan heb ik in het appartement een slaapkamer en een badkamer helemaal voor mezelf.
Donderdag was spannend. Weer een thuisdag. Dat wil zoveel zeggen dat ik ’s ochtends vroeg wordt opgehaald door papa of Dominique en ik de hele dag met hen allerlei dingen moet doen. Ook naar het grote Shepherd voor gespecialiseerde therapie. Maar ook oefeningen, breinspelletjes en veel dagelijkse dingen. Vandaag zat er echter een breekpunt in tussen de middag. Ik heb toen op het Shepherd Pathways opgetreden met een geweldige band – die alleen geen nummers van The Beatles konden spelen. Maar het was een geweldig succes. De video volgt.
’s Middags na het Shepherd nog thuis allerlei dingen gedaan. Lezen, MacBook, eten en de was sorteren. Het is even nog een weekje een echt mannen huishouden, maar alles loopt goed. Het is ook beest fijn om weer eens uit een ziekenhuis of kliniek te komen. Ik ben er aan toe.
Vrijdag weer een volle agenda op het Pathways. Bij veel therapieën loopt papa ook mee – net als Dominique vorige week – om te leren hoe alles moet en welke oefeningen ik moet doen. Langzaam maar zeker moet ik me toch voor gaan bereiden op een leven thuis, hoewel ik nog lang veel therapieën zal moeten blijven volgen.
Met Barrett – die gelukkig weer een keer langs kwam – zijn we even op stap geweest. We hebben ook gegeten bij de Famous Pub, vlakbij het Shepherd. Met een erg aardige serveerster die me helemaal naar de wc heeft gebracht. Barrett jaloers natuurlijk, omdat het best een mooi meisje was.
Toen zijn we naar het appartement gegaan, papa en ik. Voor mijn eerste nachtje thuis. Geweldig. Ik had me er zo op verheugd. Lekker in een groot bed en gewoon thuis. Thuis. Papa en ik hebben lekker gepraat, wat gelezen, tv gekeken en toen zijn we in slaap gevallen. Ik heb nog wel geprobeerd of in de nachtbraces niet aan hoefde maar helaas.
Zaterdagochtend heeft papa me tegen elven wakker gemaakt. Met een zelfgemaakt ontbijtje. Chocolade croissants, spiegeleitje, jus, koffie. Heerlijk. En toen douchen en aankleden. Het ging allemaal goed. Om half drie zijn we naar een buurtfeest geweest bij Carter Ave, naast een mooie golfcliub waar ook Tiger Woods speelt. Lee gaat daar optreden als bassist van een gelegenheidsformatie. Nou, geweldig zoals hij speelt. Allemaal oude nummers en ook funk waar hij met zijn bas helemaal tot zijn recht kwam.
Dat buurtfeest was geweldig leuk. Het was mooi weer, er waren allemaal aardige mensen en er was drank, ijs en BBQ. Echt Amerikaans.
Daarna lekker thuis zal en asperges gegeten en vroeg naar bed.
Zondag weer wakker geworden met chocolade croissant (papa wordt steeds beter). Daarna douchen, aankleden en naar het zwembad. Het is een mooie dag vandaag. Ik neem mijn boek van dr. Seuss mee.
Wordt vervolgf
Learn More
Ik mocht van papa in het restaurant bestellen wat ik wilde omdat hij erg trots op me was. Nou dat heeft hij geweten! Ik heb de Masine lobster besteld. Een live lobster, die je zelf uit mag zoeken als je wilt. Met een stuffing, met lekkere aardappeltjes, mais en een warme botersaus. Nou: de aardappelen heb ik gelaten voor wat ze waren, want ik heb gesmikkeld. Het was lekker veel – ook al omdat ik de lekkere krab van papa’s bord heb meegegeten. Een kok is speciaal naar mijn tafel gekomen om de kreeft helemaal schoon te maken. Dat is handig als je anders met anderhalve hand een kreeft had moeten leeghalen. Toch best leuk om met twee mannen alleen even op pas te zijn. Voor één avond. Misschien twee.
PS Mijn gezicht is op de foto ook zo rood als een kreeft, maar dat is de opname hoor…
Learn More
Dat was nog eens driedubbel genieten. Kathy en Rick zijn weer thuis in Atlanta en ze hadden ons uitgenodigd (nou ja… Dominique en papa mochten ook mee, maar ik was, zoals Kathy zei, de guest of honor). Kathy had heel leuke andere vrienden en collega’s van Rick uitgenodigd en had dagen in de keuken staan zwoegen voor een echte rijsttafel. En ik kan je zeggen: die was erg goed gelukt. Ik was een beetje moe die avond, maar heb met volle teugen genoten. Zeker ook om Kathy en Rick weer te zien. De laatste keer dat ik bij hen weg ging zat in de hele tijd in een rolstoel. Nu ben ik lopend naar binnen gegaan en later ook weer naar buiten.
Learn More
Dat was even een verrassing. Toen ik vijf maanden geleden bij het Amerikaans consulaat was voor een visumaanvraag met Dominique en papa, herkende ik een schoolvriend van het Rijnlands Oegstgeest die daar ook was. Hij ging voor zijn studie naar Chicago. Vandaag stond Thomas voor het appartement. Samen met Clint, een vriend van hem van de TU die in Atlanta voor zijn studie is. Dat was supergezellig. We hebben lekker bijgepraat (en Thomas was erg verrast toen hij al mijn vorderingen zag – van lopen tot praten). Daarna hebben we buiten gegeten. Wiebe’s tonijncarpaccio vooraf. Daarna BBQ en Dominique had een pompoenbrood met icing gemaakt. Waanzinnig lekker toetje.
Thomas gaat morgen weer terug naar Chicago, maar we blijven bellen. En met Clint ga ik binnenkort een keertje Atlanta onveilig maken. Elke dag zit vol leuke verrassingen!
Learn More
Ik ben nu twee dagen per week ook in het Grote Shepherd. Daar krijg ik heel intensieve training met elektroden voor mijn been en mijn arm van twee erg leuke jonge therapeuten. Ze doen ook veel oefeningen voor mijn enkel. Het is een eerste stap naar een nieuw programma en naar het einde van mijn eerste therapiefase. Vanaf half november heb ik een heel nieuw programma en zal ik grotendeels ook thuis wonen aan de Alexander Road in Atlanta. Ik moet zeggen: ik kan niet wachten. Mijn bed is al gebracht.
Learn More
Goud, nee: platina! Nee, super platina! Dat was woensdagavond 15 oktober. Samen met papa ben ik in de Philips Arena naar Paul McCartney gegaan. Geweldig. Ook al is hij 72, Sir Paul is een superster. Hij zong oude Beatles nummers, nummers van Wings, nieuw werk. Hij memoreerde de andere Beatles en dan met name John en George. En zijn stem en optreden was hartstikke krachtig. Ruim twee-en-een-half uur achter elkaar.
Voor mij als recht geaarde Beatles fan is dit natuurlijk een droom die even werkelijkheid wordt. We werden keurig voorgereden, hoefden maar 50 meter van de ingang naar de plaatsen en werden voor de deur weer opgehaald omdat Robert een politieman ‘geregeld’ had die ons met de auto tot aan de deur heeft gebracht! Robert kan werkelijk alles regelen wat voor anderen onmogelijk is.
Super was het. Ik heb een boek gekregen en een T-shirt. Nou ja: twee T-shirts want wat bleek: zowel papa als Esther met Robert hadden precies hetzelfde T-shirt voor mij gekocht. Exact hetzelfde met keuze uit wel tien verschillende shirts. Dat is een om te dragen en een om in te lijsten.
En het optreden en de avond met papa samen bij het concert: dat was een hele dag om in te lijsten. Wow! Hoewel: ik heb bijna alles meegezongen en papa probeerde het soms. Maar hij kan echt niet zingen!
Learn More
Het gaat me een weekje worden. Veel therapie, training voor Dominique en papa ter voorbereiding op de volgende fase, veel nieuwe therapieën in dagelijkse dingen, de operatie aan de grote teen van mijn andere voet (ook daar heb ik een langdurige kleine ontsteking) op dinsdag en op woensdag het concert van Paul McCartney. Papa is er dinsdag weer en Esther en Robert blijven nog tot en met donderdag.
Vanochtend begint mijn programma-nieuwe-stijl. Met drie dagen in Shepherd Pathways en twee dagen in een gecombineerd programma in het grote Shepherd Center, thuis en met oefeningen op locatie.
Het was erg spannend om therapie van Dominique te krijgen. Hersenspelletjes, rekenen, taal, maar ook fysio- en ergotherapie. En huishoudelijk werken zoals de was doen. Ik moet zeggen: het was hard werken. Misschien wel harder dan in de Shepherd zelf.
Dinsdag begonnen met de opstart met Dominique en Robert. Leuk dat zij ook zien hoe goed alles geregeld is in de Shepherd. Ik heb de hele dag therapie, maar die gaat langzaam veranderen. Met ook meer aandacht voor mijn linker enkel (die kan nog sterker), voor lopen, mijn arm en hand en natuurlijk hoe alles in de praktijk te gebruiken en verbeteren.
’s Middags moest ik weer naar de voetendokter. Dit keer voor mijn andere voet. Ook de grote teennagel daar is niet helemaal in orde. Misschien moet die er ook af, dus ik zat best in mijn rats. Gelukkig hoeft dat niet, maar er zit wel een oude ontsteeking. Die moet met medicijnen weg gaan. Dus daar ga ik voor. Wel een opluchting natuurlijk.
’s Avonds lekker gegeten met het hele stel bij de Mexicaan. Iedereen moest wel op tijd weg om papa op het vliegveld op te halen.
Woensdagochtend was papa er bij de opstart. Samen met ook Dominique en Esther. De hele dag therapie op het Shepherd tot kwart voor twee. Toen moest ik weer naar de dermatoloog voor controle van mijn rug. Ze wilden alles weten over de moedervlekjes en een paar rode plekken. Maar gelukkig ook nu: het kan allemaal met een zalfje worden opgelost en de moedervlekken zijn in orde.
En toen een power nap. Want ’s avonds staat eindelijk Sir Paul McCartney op het programma. We zijn eerst met z’n allen bij Hooters gaan eten (daar ben ik nu klaar mee, want de service en het eten is gewoon slecht) en daarna naar de Philips Arena. Geweldig. We zaten goed en toen Paul McCartney begon wist ik meteen weer waarom de Beatles de besten zijn. Helaas geen John Lennon meer, maar McCartney was geweldig. Met oude nummers, Wings nummers, nieuwe nummers. Boordevol energie kwam prachtmuziek de zaal in. Wat een sfeer, wat een geweldenaar. Zo’n twee-en-een-half uur heeft hij opgetreden.
Rond kwart voor elf zijn we de zaal uitgegaan om de grote uitloop net even voor te zijn. Dominique stond met Robert en Esther bijna voor de deur.Dat had Robert geregeld met een agent die onze auto begeleidde. Hoe hij alles voor elkaar krijgt! Daar kan menigeen een voorbeeld aan nemen kan ik je zeggen.
Toen naar bed.
Donderdag ben ik met papa en Dominique naar The Clubhouse geweest. Daar kan ik vanaf half november een of twee dagen per week gaan werken aan mijn verdere toekomst. Met ongeveer 25 mensen met hersenletsel wordt er gewerkt aan weer terugkeren naar het leven dat je had. Studie of werk. Er zijn drie groepen: onderhoud, keuken en bedrijfsbureau. Ik ga dat laatste doen. Met computers, communicatie, telefoon, administratie en veel regelen en managen. Het is er erg leuk lijkt me. De andere dagen ga ik dan naar de Shepherd en zal ook thuis trainen.
Het wordt allemaal wat spannender. Donderdagmiddag naar het grote Shepherd voor extra armtherapie. En daarna een power nap thuis en toen lekker uit eten met Esther, Robert, Dominique en papa. Ik had iedereen uitgenodigd voor een etentje bij de Cheesecake Factory. Betaald met mijn eigen credit card! Het was weer heerlijk. Maar morgen gaan Esther en Robert weer terug naar Amsterdam. Ik zal ze missen. Heel erg.
Vrijdag is begonnen met de opstart met iedereen erbij. Papa loopt de hele dag mee om zoveel mogelijk te leren van de therapeuten. Dominique brengt Robert en Esther naar het vliegveld. Gelukkig heb ik een mooie ochtend. eerst muziektherapie, dan fysio, dan spraaktherapie en dan occupational therapy. Reena is wel erg streng met me, maar weet daarmee wel het uiterste uit me te halen. Ik moest in de keuken met mijn rechterhand een mok pakken uit een keukenkastje. Met dezelfde rechterhand de koelkastdeur open doen, een fles melk eruit pakken, de fles op de aanrecht zetten, de dop eraf, inschenken, weer dichtdoen, terug in de koelkast… Dat vraagt echt alles van mijn rechterarm, rechterhand en mijn hersenen die alles aan moeten sturen. Het is wel een beetje trillen, maar het lukte. Wel is de melkfles twee keer gevallen (gelukkig was-ie van plastic) en moet ik die ook zelf van de grond oppakken. Op dit soort momenten ben ik best een beetje opstandig, maar net Reena valt niet te spotten. Als ik even mijn linkerhand erbij haal, dan moet ik weer helemaal opnieuw beginnen.
Leuk is wel dat we ons gaan voorbereiden op Halloween. Ik ga als Pim de kat. We hebben ook een chili competitie. Het team dat de lekkerste chili makt wint. Nu maakt Dominique een werkelijk geweldige chili. Met pepers en kaas en banaan. Dat hebben we meteen maar geoefend diezelfde avond. Oefenen en meteen lekker eten!
Samen met papa heb ik een leuk spel gespeeld. CatchPhrase! Dan moet je een woord omschrijven en de ander moet het raden. En omgekeerd. En wat denk je? Ik heb papa verslagen! Maar ik ben dan ook een stuk slimmer dan hij (-;
Toen terug naar Shepherd en op naar zaterdag. Even uitslapen en dan naar het appartement. Thomas, een vriend uit Oegstgeest die in Chicago voor zijn studie is, komt langs voor de BBQ. Waanzinnig leuk. Ik verheugde me er erg op en het was inderdaad supergezellig. Thomas was met Clint gekomen, een vriend van hem van de TU Delft. Clint woont op dit moment nog in Atlanta en we hebben afgesproken binnenkort een keertje samen de stad onveilig te maken.
Het was erg leuk dat Thomas langs kwam. We hebben elkaar voor het laatste een paar maanden geleden gezien op het Amerikaans consulaat toen we tegelijkertijd een visum aanvroegen.
Vanavond nog even bowlen op de wii met Lucius (ik speel tegenwoordig staand!). Over de uitslag wordt nu even niet gecorrespondeerd… (maar ik heb dit keer wel weer gewonnen!).
Zondag was ik best een beetje moe na de hele drukke week. Ik heb even uitgeslapen, toen naar Starbucks voor mijn zondagsbrunch en naar het appartement. Samen met Dominique heb ik het schema voor papa opgesteld. Er is veel werk aan de winkel volgende week. En Dominique is – helaas – voor tien dagen even teruggevlogen naar Amsterdam.
’s Middags zijn we naar Kathy en Rick gegaan. Zij zijn de zomer veel weggeweest uit Atlanta, maar nu ze weer even op honk zijn, hebben ze een waanzinnig lekkere rijsttafel gemaakt. Wij waren hiervoor uitgenodigd en Kathy had nog een aantal andere leuke mensen gevraagd. Het was een waanzinnig leuke en lekkere avond.
En toen naar huis via het vliegveld om Dominique af te zetten. snik. Maar over tien dagen is ze gelukkig weer terug. Dan komen ook René en Yvonne.
Learn More
Recente reacties