Het gaat me een weekje worden. Veel therapie, training voor Dominique en papa ter voorbereiding op de volgende fase, veel nieuwe therapieën in dagelijkse dingen, de operatie aan de grote teen van mijn andere voet (ook daar heb ik een langdurige kleine ontsteking) op dinsdag en op woensdag het concert van Paul McCartney. Papa is er dinsdag weer en Esther en Robert blijven nog tot en met donderdag.
Vanochtend begint mijn programma-nieuwe-stijl. Met drie dagen in Shepherd Pathways en twee dagen in een gecombineerd programma in het grote Shepherd Center, thuis en met oefeningen op locatie.
Het was erg spannend om therapie van Dominique te krijgen. Hersenspelletjes, rekenen, taal, maar ook fysio- en ergotherapie. En huishoudelijk werken zoals de was doen. Ik moet zeggen: het was hard werken. Misschien wel harder dan in de Shepherd zelf.
Dinsdag begonnen met de opstart met Dominique en Robert. Leuk dat zij ook zien hoe goed alles geregeld is in de Shepherd. Ik heb de hele dag therapie, maar die gaat langzaam veranderen. Met ook meer aandacht voor mijn linker enkel (die kan nog sterker), voor lopen, mijn arm en hand en natuurlijk hoe alles in de praktijk te gebruiken en verbeteren.
’s Middags moest ik weer naar de voetendokter. Dit keer voor mijn andere voet. Ook de grote teennagel daar is niet helemaal in orde. Misschien moet die er ook af, dus ik zat best in mijn rats. Gelukkig hoeft dat niet, maar er zit wel een oude ontsteeking. Die moet met medicijnen weg gaan. Dus daar ga ik voor. Wel een opluchting natuurlijk.
’s Avonds lekker gegeten met het hele stel bij de Mexicaan. Iedereen moest wel op tijd weg om papa op het vliegveld op te halen.
Woensdagochtend was papa er bij de opstart. Samen met ook Dominique en Esther. De hele dag therapie op het Shepherd tot kwart voor twee. Toen moest ik weer naar de dermatoloog voor controle van mijn rug. Ze wilden alles weten over de moedervlekjes en een paar rode plekken. Maar gelukkig ook nu: het kan allemaal met een zalfje worden opgelost en de moedervlekken zijn in orde.
En toen een power nap. Want ’s avonds staat eindelijk Sir Paul McCartney op het programma. We zijn eerst met z’n allen bij Hooters gaan eten (daar ben ik nu klaar mee, want de service en het eten is gewoon slecht) en daarna naar de Philips Arena. Geweldig. We zaten goed en toen Paul McCartney begon wist ik meteen weer waarom de Beatles de besten zijn. Helaas geen John Lennon meer, maar McCartney was geweldig. Met oude nummers, Wings nummers, nieuwe nummers. Boordevol energie kwam prachtmuziek de zaal in. Wat een sfeer, wat een geweldenaar. Zo’n twee-en-een-half uur heeft hij opgetreden.
Rond kwart voor elf zijn we de zaal uitgegaan om de grote uitloop net even voor te zijn. Dominique stond met Robert en Esther bijna voor de deur.Dat had Robert geregeld met een agent die onze auto begeleidde. Hoe hij alles voor elkaar krijgt! Daar kan menigeen een voorbeeld aan nemen kan ik je zeggen.
Toen naar bed.
Donderdag ben ik met papa en Dominique naar The Clubhouse geweest. Daar kan ik vanaf half november een of twee dagen per week gaan werken aan mijn verdere toekomst. Met ongeveer 25 mensen met hersenletsel wordt er gewerkt aan weer terugkeren naar het leven dat je had. Studie of werk. Er zijn drie groepen: onderhoud, keuken en bedrijfsbureau. Ik ga dat laatste doen. Met computers, communicatie, telefoon, administratie en veel regelen en managen. Het is er erg leuk lijkt me. De andere dagen ga ik dan naar de Shepherd en zal ook thuis trainen.
Het wordt allemaal wat spannender. Donderdagmiddag naar het grote Shepherd voor extra armtherapie. En daarna een power nap thuis en toen lekker uit eten met Esther, Robert, Dominique en papa. Ik had iedereen uitgenodigd voor een etentje bij de Cheesecake Factory. Betaald met mijn eigen credit card! Het was weer heerlijk. Maar morgen gaan Esther en Robert weer terug naar Amsterdam. Ik zal ze missen. Heel erg.
Vrijdag is begonnen met de opstart met iedereen erbij. Papa loopt de hele dag mee om zoveel mogelijk te leren van de therapeuten. Dominique brengt Robert en Esther naar het vliegveld. Gelukkig heb ik een mooie ochtend. eerst muziektherapie, dan fysio, dan spraaktherapie en dan occupational therapy. Reena is wel erg streng met me, maar weet daarmee wel het uiterste uit me te halen. Ik moest in de keuken met mijn rechterhand een mok pakken uit een keukenkastje. Met dezelfde rechterhand de koelkastdeur open doen, een fles melk eruit pakken, de fles op de aanrecht zetten, de dop eraf, inschenken, weer dichtdoen, terug in de koelkast… Dat vraagt echt alles van mijn rechterarm, rechterhand en mijn hersenen die alles aan moeten sturen. Het is wel een beetje trillen, maar het lukte. Wel is de melkfles twee keer gevallen (gelukkig was-ie van plastic) en moet ik die ook zelf van de grond oppakken. Op dit soort momenten ben ik best een beetje opstandig, maar net Reena valt niet te spotten. Als ik even mijn linkerhand erbij haal, dan moet ik weer helemaal opnieuw beginnen.
Leuk is wel dat we ons gaan voorbereiden op Halloween. Ik ga als Pim de kat. We hebben ook een chili competitie. Het team dat de lekkerste chili makt wint. Nu maakt Dominique een werkelijk geweldige chili. Met pepers en kaas en banaan. Dat hebben we meteen maar geoefend diezelfde avond. Oefenen en meteen lekker eten!
Samen met papa heb ik een leuk spel gespeeld. CatchPhrase! Dan moet je een woord omschrijven en de ander moet het raden. En omgekeerd. En wat denk je? Ik heb papa verslagen! Maar ik ben dan ook een stuk slimmer dan hij (-;
Toen terug naar Shepherd en op naar zaterdag. Even uitslapen en dan naar het appartement. Thomas, een vriend uit Oegstgeest die in Chicago voor zijn studie is, komt langs voor de BBQ. Waanzinnig leuk. Ik verheugde me er erg op en het was inderdaad supergezellig. Thomas was met Clint gekomen, een vriend van hem van de TU Delft. Clint woont op dit moment nog in Atlanta en we hebben afgesproken binnenkort een keertje samen de stad onveilig te maken.
Het was erg leuk dat Thomas langs kwam. We hebben elkaar voor het laatste een paar maanden geleden gezien op het Amerikaans consulaat toen we tegelijkertijd een visum aanvroegen.
Vanavond nog even bowlen op de wii met Lucius (ik speel tegenwoordig staand!). Over de uitslag wordt nu even niet gecorrespondeerd… (maar ik heb dit keer wel weer gewonnen!).
Zondag was ik best een beetje moe na de hele drukke week. Ik heb even uitgeslapen, toen naar Starbucks voor mijn zondagsbrunch en naar het appartement. Samen met Dominique heb ik het schema voor papa opgesteld. Er is veel werk aan de winkel volgende week. En Dominique is – helaas – voor tien dagen even teruggevlogen naar Amsterdam.
’s Middags zijn we naar Kathy en Rick gegaan. Zij zijn de zomer veel weggeweest uit Atlanta, maar nu ze weer even op honk zijn, hebben ze een waanzinnig lekkere rijsttafel gemaakt. Wij waren hiervoor uitgenodigd en Kathy had nog een aantal andere leuke mensen gevraagd. Het was een waanzinnig leuke en lekkere avond.
En toen naar huis via het vliegveld om Dominique af te zetten. snik. Maar over tien dagen is ze gelukkig weer terug. Dan komen ook René en Yvonne.
Wat een mooie foto. Liefs Cokkie en Arie