Dat was best spannend: met Howard, Dominique en papa naar één van de meeste spraakmakende nachtclubs in Atlanta: de Clermont Lounge. Bekende filmsterren komen er, politici, rockers, advocaten.. you name it. Dus ook wij. Maar wat is Clermont Lounge? Een aftandse, bijna vervallen, kelder in de ruïnes van het Clermont Hotel. Dat laatste wordt binnenkort verbouwd tot een super-de-luxe designers hotel. Maar de Clermont Lounge? Die blijft zoals die is.
We waren vroeg en bleven heel kort. Volgens Howard moesten we het gewoon een keertje gezien hebben. En we hadden echt alle geluk van de wereld. Er traden heel dikke dames op, oude dames, gekke dames, maar ook de enig echte Blondie. Er zijn films over haar gemaakt, boeken geschreven en ja… daar was ze. Als je wilt zien hoe ze er uit ziet, google dan Blondie en Clermont Lounge. Je weet niet wat je ziet. Ik heb wel een souvenir. Een gedeukt bierblikje met een persoonlijk door haar geschreven tekst. Maar een tweede keer er naar toe? Nou nee. Maar blij dat ik het gezien heb!
Learn More
Zoals jullie misschien weten hebben papa, Dominique en ik het Daan Theeuwes Fonds opgericht. Dat is een fonds dat ervoor wil zorgen dat alle jongeren en jongvolwassenen met traumatisch hersenletsel in Nederland de maximale kansen krijgen om een stuk beter te worden. Kansen die ik in Amerika krijg, moeten ook in Nederland beschikbaar komen als ze blijkbaar voor grote groepen jongeren met hersenletsel veel beter werken. Alle jongeren verdienen dat. Dat zijn wij aan hen allemaal verplicht.
We willen onder andere een expertisecentrum opzetten waar alle wereldwijde kennis over de behandeling van jongeren met hersenletsel wordt verzameld. Dat doen we samen met de VU, zodat er ook wetenschappelijke conclusies kunnen worden getrokken die dan in de praktijk kunnen worden gebracht. Maar we willen meer. Niet alleen woorden, maar vooral ook daden. Dat lees je allemaal op de website van het fonds: www.daantheeuwesfonds.nl. We werken bij voorkeur nauw samen met andere organisaties. Zoals de Hersenstichting die we een erg warm hart toedragen.
Ook jij kunt ons helpen. Bijvoorbeeld met een gift. Niet voor mij, maar om de grotere doelen te realiseren. Omdat het fonds een ANBI-status heeft, zijn giften fiscaal aftrekbaar.
Kijk eens op de website. Wij gaan er voor!
Learn More
Thanksgiving 2014. Voor het eerst vieren we dat in Amerika met ook een echt Amerikaans diner. Met kalkoen, gravy, cranberries, corn bread dressing, mashed potatoes, marshmallow delight en pecan pie. Allemaal (warm) gemaakt in eigen keuken. Met dank aan de chefs van de Publix. Ik moet zeggen: het was top! Ik heb nog nooit zo lekker kalkoen gegeten. Heel sappig en mals. Ook al is de kalkoen van oma Cecile elk jaar met Kerst een absoluut hoogtepunt natuurlijk. Maar misschien is een jonge Thanksgiving kalkoen iets sappiger van nature. Dat wordt voortaan twee keer per jaar kalkoen wat mij betreft!
PS Er is zoveel over dat we denk ik nog vier dagen kalkoen met extra’s gaan eten )-;
Learn More
Het moest er een keer van komen: een bezoek aan de Varsity bij Georgia Tech. De bekendste hotdog- en hamburgerzaak van Atlanta. Zo bekend, dat zelfs president Obama in 2012 er stopte om chili dogs, chiliburgers en andere ‘lekkernijen’ te bestellen voor hemzelf en zijn gevolg.
Ik ben er vaak langs gereden, maar nooit de aandrang gehad om naar binnen te gaan. Tot vandaag. Ik heb een combo besteld met een chili cheeseburger en een chili cheese dog. Tsja. Bijzonder. Niet echt vies, maar om nou te zeggen dat ik mensen begrijp die hier speciaal voor omrijden? Nee.
Maar ik ben wel een bijzondere ervaring rijker.
Learn More
Dag kamer 28. Ik heb er gewoond van 7 juni tot en met 25 november. Ik zal je missen. Samen met papa hebben we alles gepakt. ook de kaarten, de foto’s, de boeddha’s, de engeltjes… Het gaat allemaal mee naar de Alexander Road. Eigenlijk ligt het appartement heel erg centraal voor mij. Precies tussen Shepherd Pathways en Shepherd Center in. Ik ben er nu helemaal klaar voor. Op naar de tweede fase van de revalidatie in Atlanta!
Learn More
Het is een beetje moeilijk om afscheid te nemen van de lieve verpleging bij Shepherd Pathways. Gelukkig blijf ik ze wel zien de komende tijd als ik out-patient ben. Gloria en Lucius zijn echt schatten. Met Lucius heb ik altijd veel plezier. Hij neemt me mee uit naar football, naar restaurants op de dinsdag en we spelen samen veel wii. Soms wint hij – dat zijn dan de momenten dat ik hem minder aardig vind (-;
En Gloria? Dat is een schatje. Jammer dat Barrett verliefd op haar is, maar ze is erg leuk, grappig en lief. Maar ook Mira en alle anderen. Schatjes zijn het. Allemaal!
Learn More
De nieuwe week is begonnen. Een korte, omdat het donderdag Thanksgiving is en donderdag en vrijdag alles dicht is. Maar wel misschien een van de meest belangrijke weken.
Vandaag slaap ik voor het laatst in Shepherd Pathways en verhuis dinsdag naar de Alexander Road bij Dominique en papa. Dan gaat mijn bordje van kamer 28 in Pathways. Mijn slaapkamer in het appartement is al helemaal klaar en de garderobekamer is al bijna vol met al mijn spullen.
Ik zal het slapen in Pathways missen, maar gelukkig zie ik iedereen nog steeds elke dag omdat een aantal therapieën daar voor mij gewoon doorgaan. Speech, cognitie, counseling en muziek. Plus elke dag – en dat is echt afzien kan ik je zeggen – drie uur in het grote Shepherd Center. Daar wordt dan intensief gewerkt aan mijn been en arm. Niet alleen de bewegelijkheid maar ook de kracht en de endurance, zoals ze dat hier noemen. Oftewel dat ik het lang vol houdt.
We hebben vandaag bij de Publix een voorgebakken kalkoen besteld met alle bijgerechten voor Thanksgiving. Papa en ik hebben eerst gekeken of het zelf te doen was een kalkoen klaarmaken op de dag dat Dominique terug komt, maar ook al kunnen we veel, we denken dat bij een kalkoen toch een grens wordt overschreden. Daarom maar de cater-kalkoen besteld. Over drie weken ben ik jarig. Een kwart eeuw Daan. We vieren dat in Atlanta. Met vrienden daar en ik hoop dat ook een aantal therapeuten en Barrett komen. Ik ben nu al aan het nadenken wat ik die dag wil doen. Maar ik ga het zeker vieren. Eerst hier en als ik eind januari terug ben, later in 2015 in Amsterdam. Misschien wel op 13 juni, want dat is nu mijn tweede geboortedag geworden.
Vanavond een gezellige avond gehad met Gloria en Lucius in Pathways. Het is mijn laatste nacht daar. Het is moeilijker om afscheid te nemen van alle lieve mensen daar dan dat ik dacht. Maar gelukkig blijf ik ze (bijna) elke werkdag zien omdat ik nog veel therapie op Pathways blijf houden.
Dinsdag definitief verhuisd. De hele kamer is leeg. Best een gek gezicht. Vanochtend eerst therapie in Pathways gehad en toen naar het Shepherd Center. Weer drie uur afzien, maar het laatste uur was zwemmen. Niet echt recreatief, want ze willen dat ik zonder brace rechtop in het water loop. Sterker: de therapeut wil zelfs dat ik prober te zwemmen. Heftig. Maar wel spannend.
Na het zwemmen snel aangekleed en naar Pathways voor mijn laatste outing met de boys (en girls). We zijn naar Picallily gegaan. Daar kun je aan een buffet uitzoeken wat je wilt eten. Leuk gepraat met Lucius, die mij ook erg gaat missen (ik hem ook). Maar we blijven elkaar de komende maanden nog vaak zien.
Nog een partijtje wii (ik heb natuurlijk gewonnen) en toen naar Alexander Road. Met een zak vol medicijnen.
Woensdag opgestaan na een goede nachtrust. Het is weer even een drukke dag. Niet in de laatste plaats omdat we ook veel moeten doen na de therapie. Morgen is het Thanksgiving en dan zijn de winkels dicht. Dat wordt kalkoen halen, pecantaart, andere boodschappen. Maar ook mijn horloge laten repareren dat gisteren gevallen is. En natuurlijk de voorbereidingen treffen voor donderdag als Dominique weer in Atlanta is.
Donderdag en vrijdag zijn vrije dagen voor mij. Wel thuistherapie natuurlijk, maar donderdag is Thanksgiving en vrijdag is de Black Friday. Dan wordt heel Amerika gek en denken ze allemaal dat alles gratis is in de winkels, Het is dan overal een gekkenhuis. Voor mij reden om maar niet naar Lenox te gaan of naar een andere mall. Je wordt echt onder de voet gelopen.
Op woensdag zijn we ook nog even – voor het eerst na bijna een half jaar Atlanta – naar de Varsity gegaan. een icon in de stad als het gaat om chili dogs en chili burgers, maar ik moet zeggen: de naam is beter dan het eten! Wel leuk om gezien te hebben.
Vroeg thuis, lekker chillen en klaar voor Thanksgiving!
Donderdag lekker uitgeslapen en toen Dominique op het vliegveld opgehaald. Ik ben van de parkeergarage naar de aankomsthal gelopen. Sterker: ik heb voor het eerst sinds tijden een roltrap naar beneden genomen. Dat klinkt simpel, maar het op- en afstappen vraagt snelheid en dat is iets wat ik niet altijd heb. Maar ik moest en zou de roltrap nemen. En ja: het is gelukt. Foutloos! Met een trotse papa naast me.
Fijn dat Dominique er weer is. Er branden ineens weer kaarsjes in het appartement, maar papa staat op deze Thanksgiving in de keuken. Hij heeft een kalkoen (goed voor 7 tot 10 personen) voor ons drietjes met alle bijgerechten. Tot en met pecan pie na. Jammer dat Dominique niet geloofde dat we dagen in de keuken hebben gestaan (-;
Het eten was echt lekker. Ook al is er helemaal niks mis met de Kerstkalkoen van oma Cecile, de kalkoen vandaag was erg sappig, lekker en erg gaar. Ook de aardappelpuree, de gravy, de corn bread dressing, de veenbessen… alles was heerlijk. Zelfs de marshmallow Delight (ook al was die erg zwaar).
Een ding weet ik zeker: vanaf vandaag vier ik elk jaar Thanksgiving!
Vrijdag lekker uitgeslapen, want dat is hier ook een vrije dag. Veel thuisoefeningen gedaan en even naar buiten om boodschappen te doen. Alleen bij de supermarkt, want het is hier Black Friday. Alle winkels zijn dan superdruk. Het lijkt wel alsof ze hier alles weggegeven.
’s Avonds hebben we weer kalkoen gegeten. Lekker weer, maar de volgende ronde wordt kerriekalkoen. Of weer iets anders. De kalkoen van papa is zo groot dat we er wel een week van kunnen eten. Gaan we niet doen trouwens!
Zaterdag wel shoppen. Nieuwe kleren, een kleine kerstboom, een spelletje voor mijn rechterhand. Allemaal erg leuk. Aan het eind van de dag zijn we naar Howard gegaan. Met hem zijn we naar de Clermont Lounge gegaan. Dat is echt een icoon in Atlanta waar echt iedereen naar toe gaat. Je komt er laat niet meer in. Bekende filmsterren, iedereen is er. Dus ook wij. En… we hadden geluk want niemand minder dan Blondie was er. Zij is er maar drie dagen per week en is superbekend in Atlanta. Een heel bijzondere vrouw, waar ik best leuk mee heb gepraat.
Daarna even heel Amerikaans eten bij The Local. Best lekker. En toen as het al tien uur. Dus naar huis en lekker in mijn nieuwe kamer geslapen.
Zondag weer geshopt. Dominique en ik hebben samen de nodige kerstcadeautjes al gekocht. Heel leuk. Ik moest van haar wel mijn rechterhand de hele tijd gebruiken om tasjes te dragen. En thuis moest ik mijn rechterhand gebruiken voor de lift, de lichtknopjes en ga zo maar door. En stretchen natuurlijk. Ik moet zeggen ze wordt wel een beetje strenger voor me (-;
Vanavond komt de kalkoen weer een keer (ronde 3) door. Dit keer met kerrie, pepers en rijst. Heel lekker. En toe hebben we een trilpudding. Het is het einde van een erg lang maar erg mooi weekend. Morgen weer heel vroeg op voor het grote Shepherd Center.
Learn More
Donderdag heb ik met Lee en papa lekker oesters gegeten bij het Kimball House in Decatur. Een erg leuk restaurant dat bekend staat om absint, cocktails, wijn en oesters. Nu mag ik de eerste drie niet hebben, dus heb ik me erg tegoed gedaan aan verschillende soorten Amerikaanse oesters. Ik denk dat ik er wel 20 heb gegeten! Heerlijk zijn ze en tijdens het happy hour zijn ze ook nog eens erg betaalbaar. Dan kosten ze maar $ 1,- per stuk!
Ik weet dan ook zeker dat we hier – vroeg op de avond – nog best vaak terug zullen komen. Jammer dat Dominique niet van oesters houdt, maar gelukkig hebben ze ook andere gerechten.
Learn More
Hij schrok er eerst van, maar was supertrots op mij. Toen papa even zat te werken heb ik helemaal zelf koffie gezet. Water in de kan, water in de koffiezetter, filter uit de kast, koffie uit de bus, koffiezetter aan, kopjes uit de kast… Van A tot en met Z heb ik de koffie vanmiddag gemaakt. Dat is misschien voor de meesten normaal, maar ik heb dit voor het eerst in anderhalf jaar helemaal in mijn eentje gedaan. En de koffie was nog erg lekker ook! En papa… die moest er een beetje van huilen.
Learn More
Ik ben nu out-patient en slaap niet meer in de residence van Shepherd Pathways, maar thuis bij papa en Dominique. Het is dan ook verstandig om alle post dan al aan het nieuwe adres te sturen. Dat is: Daan Theeuwes, 3410 Alexander Road NE # 515, Atlanta, GA 30326. Alle andere gegevens blijven ongewijzigd.
Learn More
Het is hier in Atlanta echt onvoorspelbaar met het weer. Dan is het weer hartstikke warm, dan ineens heel erg koud. We hebben nu al dagen gehad met vier graden onder nul, maar dit weekend is het weer bijna 20 graden. Het wordt hier denk ik een koude Kerst, maar wel met veel warmte om me heen.
In de Target heb ik lekker rondgereden in een elektrisch boodschappenwagentje en de eerste cadeautjes al gekocht. een Kerstpop voor Pim, mijn kat bijvoorbeeld. Ze hebben een te gekke collectie kerstpeeltjes voor dieren. En voor mensen. Het blijft altijd leuk rondrijden in zo’n wagentje.
Learn More
Het is echt hard werken. Drie uur fysio achter elkaar in hert Shepherd Center. Er wordt gewerkt aan mijn been, mijn arm, mijn hand, mijn balans, mijn knie, mijn enkel… En op kracht en uithoudingsvermogen. Het vervelende is dat ze dat ook allemaal heel vriendelijk en met een smile doen. Ik moet wel doorzetten. ook als ze nog tien minuten over hebben van het drie-uur-programma. Dan wordt er nog even aan mijn abs gewerkt. Buikspieroefeningen als dessert. Maar ja… wie weet komt daarmee ook mijn sixpack terug?
Learn More
Het is mijn eerste week na de Graduation. Maar ook meteen de eerste week met een heftiger-dan-ooit schema. Vanochtend speech en cognitie therapie op Pathways en dan drie volle uren achter elkaar zware therapie voor arm en been in het grote Shepherd. Met daarna ook nog de thuisoefeningen. Ik krijg het niet cadeau, maar iedereen zegt dat ze mij nog steeds zo vooruit vinden gaan. En die kansen wil ik niet onbenut laten.
Ik heb goed geslapen op de Alexander Road. Met oordopjes tegen het snurkgeluid van papa. Maar die heeft dan wel weer chocolade croissants voor me genakken. Dat lukt hem steeds beter. Zo meteen naar Shepherd Pathways. Met mijn schone was, die gevouwen is met een heel handig vouwbord. Wat ze hier allemaal niet hebben aan gadgets (-;
Het programma in het grote Shepherd is wel heftig. Ze hebben eerst twee uur lang weer allerlei tests met mij gedaan en ik heb wel in de gaten dat het programma er heel wat zwaarder op is geworden. Ook veel fysieker. Na drie uur hard werken ben ik met papa naar huis gegaan waar we nog even wat oefeningen hebben gedaan. Toen naar Lenox waar papa een staaltje van extreme couponing heeft laten zien. Wij naar Abercrombie. Daar heb ik drie broeken weten te scoren, een mooie dikke trui en twee dikke shirts met lange mouwen. Normaal zou dat zeker een paar honderd dollar hebben gekost. Maar papa kwam met bon na bon. En moest bij elkaar nog geen 170 dollar betalen. Later deed hij nog een keer hetzelfde bij Macy’s. Op een tas eerst 50% korting, toen nog eens 15% daarbovenop en toen nog 10%. Normaal zou ik me kapot schamen, maar ja… ik heb er wel meer nieuwe kleren door gekregen (-;
Vannacht weer slapen op Pathways en morgen een nieuwe dag.
Dinsdag heel vroeg opgestaan. Het was binnen lekker warm, maar buiten bleek het min 4 graden Celcius te zijn. Het vriest hier in Hotlanta! Maar goed dat we gisteren dikke kleding hebben gekocht. Maar over een paar dagen is het zo weer 15 graden of zelfs warmer.
Eerst naar het appartement gegaan voor thuistraining met papa. We hebben boodschappen gedaan bij Target – dat al helemaal in kerstsfeer is – en samen de lunch klaar gemaakt. Een halve tosti en een spieglei met kalkoenham. Eigenlijk heel lekker.
Dan naar het Shepherd voor drie uur fysiek beulen. Het klinkt zwaar, het is ook zwaar, maar het is ook leuk. Je voelt echt dat je een nieuwe fase bent ingegaan. De mensen zijn ook super hier. En op Pathways ga ik gewoon lekker door met een aantal therapeuten voor spraak, muziek, geheugen en een goed gesprek.
Om vier uur zit het er even op. Lekker thuis gegeten (pulled pork) en toen terug naar mijn kamer.
Woensdag had ik al meteen speech therapy en counseling. Maar geen Beyond Therapy vandaag, dus het thuisprogramma met papa. Was ook hard werken, maar we waren beiden zo moe dat we ook vroeg naar bed zijn gegaan. Morgenvroeg zullen we ons al om 9 uur moeten melden voor drie uur zware therapie.
Donderdagochtend naar de Shepherd. Ik moet zeggen: het is wel erg heftig. Echt uren achter elkaar zweten. Ze vragen echt het uiterste van me. En dat terwijl ik vannacht een (ere)prijs van papa heb gekregen omdat ik de hele nacht de armbrace heb om gehouden. Dat is best irritant en dat weet papa ook. Maar het is goed om mijn rechterarm rechter te krijgen. Vannacht heb ik hem niet (stiekem) af gedaan.
De rolstoel was ook de hele nacht in de auto gebleven omdat ik lopend naar en van het appartement ben gegaan. Dan heb ik die rolstoel niet nodig, anders dan voor de langere afstanden. Het gaat steeds beter – ook met mijn conditie.
Wat wel nog een beetje vervelend is, is dat ik na de seizure nog af-en-toe problemen heb om de juiste woorden te vinden als ik moe ben. Overdag gaat het wel, maar ’s avonds kan ik soms op een enkel woordje even niet komen. Maar dat gaat wel weer over hebben ze mij verzekerd.
Vanmiddag heb ik helemaal uit mezelf koffie voor papa (en mij zelf) gemaakt. Van A tot Z. Papa was erg blij en trots en moest er zelfs om huilen. Hij vond het de lekkerste koffie die hij ooit gedronken heeft.
En dan naar Kimball House. daar hadden we afgesproken met Lee. Sarah kon jammer genoeg niet. Ze hebben daar een happy hour met oesters voor een dollar. Dat was echt smikkelen. Ik geloof dat ik er wel 20 heb gegeten!
Vrijdag begon relaxt met Thomas en muziektherapie. Maar daarna weer op naar het Shepherd voor de intensieve training van been en arm. Ik was echt helemaal doodop. We zijn nog even naar Walmart gegaan (daar hebben ze de snelste elektrische boodschappenwagentjes) en toen naar huis. Lekker chillen en wat lezen en tv kijken. Papa heeft een pizza genaakt met grote garnalen. Hij begint het een beetje onder de knie te krijgen, maar hij is er nog niet. Het mag allemaal iets pittiger van mij. Het weekend ben ik lekker thuis.
Zaterdag was heel bijzonder. We zijn naar Howard gegaan, een kunstschilder, makelaar, tuinontwerper en vooral levensgenieter. We hebben hem bij Kathy en Rick leren kennen. Hij woont heel mooi – in hetzelfde pand als Roelien die we ook even hebben gezien – in Virginia Highlands. Een trendy wijk in Atlanta. We hebben eerst bij hem thuis wat gedronken en zijn toen gaan eten bij de Bookhouse Pub. Heel lekker hanger steak gegeten. Dat is een bekende plek waar ook bekende mensen komen. Sonia, een vriendin van Howard kwam ook nog langs. We hebben heel leuk zitten praten en zien elkaar snel weer. Dan gaan we naar Clermont Lounge. Dat schijnt een heel bijzondere bruine kroeg te zijn met extravagant entertainment. Een must see volgens iedereen.
Zondag lekker lang uitgeslapen. Papa moest wat werken en ik heb toen tv gekeken en gelezen. Daarna alles wat opgeruimd en de eerste zaken ingepakt in het Shepherd Pathways want vlak voor Thanksgiving ga ik helemaal over naar huis. Maar wel door als out-patient bij Shepherd Pathways en Shepherd BT. De laatste twee maanden zijn begonnen…
Learn More
Het moest er een keer van komen: de allereerste pizza die papa heeft gemaakt. En heel eerlijk: hij was lekker. Maar het kan beter. 
Het was ee krokante bodem met tomaat, in sambal gemarineerde kip, Italiaanse tuinkruiden, drie soorten kaas en pepertjes. Papa had zelfs speciaal bij de Kroger (en zonder bejaardenkorting) een pizzaplaatl voor in de oven gekocht.
Gelukkig hadden we ook een toetje. Een mini cupcake van Sprinkles en een bolletje notenijs. Daarna spelletjes, tv kijken en naar bed. Lekker thuis, want morgen begint mijn eerste therapie ietsje later.
Learn More
Dat is tegenwoordig echt mijn lievelingseten: groene asperges met kaas uit de oven en gevulde courgettes. Dominique maakt die als geen ander. Maar ik heb nog veel meer lievelingseten hier: steak, bizonburgers, oesters, tonijn, rijke salades… Gek eigenlijk: ik ben hier nu al bijna zes maanden en ben nog niet een keer in een fastfood zaak geweest. Zo vreemd dat er mensen zijn die denken dat je hier alleen maar vette happen eet.
Learn More
Recente reacties