De eerste week terug in Amsterdam. Na een geweldige ontvangst op het vliegveld, lekker eten en heel lang slapen in mijn eigen bed maar wel op de Olympiastraat is de donderdag begonnen. Dennis kwam langs en papa is met hem naar de VU gegaan om de locaties te bekijken voor de acute voortzetting van mijn revalidatieprogramma. Hij was erg enthousiast. Ik kan niet wachten om er naar toe te gaan.
Evelien heeft al veel voor me gedaan. Opstaan, ontbijten., samen lezen, wandelen, stretchen, praten, regelen. Ik ben erg blij met haar. Zij hoop ik ook met mij (-;
We gaan er vandaag verder een rustige dag van maken. Papa gaat bij de toko Indisch halen. Lekker. En ik heb weer veel vrienden en familie gezien en gesproken. Natuurlijk mis ik Atlanta en de mensen daar, maar het is ook goed om weer op honk te zijn. En mijn huis: dat wordt echt heel prachtig!
Pimmetje moet een beetje aan mij wennen na bijna twee jaar. Maar ik heb hem net eten gegeven en geaaid. Hij begint me weer te herkennen. Ik hoop dat hij snel weer echt ‘mijn’ kat is. Ik heb hem heel erg gemist.
Vrijdag was een gezellige dag. Er is veel bezoek geweest en ook Evert heeft meegegeten. Evelien is echt geweldig. Die doet alles voor me, helpt me en ze oefent met mij. Ik zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten. We wandelen ook veel en hebben een leuk café op de Marathonweg ontdekt dat er nog niet was toen ik mijn ongeluk kreeg.
Zaterdag moesten papa en Dominique naar België voor de begrafenis van oom Gerrit. Het liefst was ik meegegaan, maar dat vonden ze nog niet verstandig. Ze zijn wel eerst naar een heel mooi sportcentrum gaan kijken in Amsterdam-Noord. Daar waren ze erg van onder de indruk en misschien kan ik daar gebruik maken van het zwembad.
Ik ben de hele dag met Evelien bezig geweest. We hebben dagelijkse dingen samen gedaan, hebben geoefend en we zijn naar René, Jip en Mees gegaan. René heeft ons eerst gebracht waar Jip werkt. Trendy hoor! En toen bij René thuis lekker gegeten. Max I. is ook nog even langs gekomen. En ’s avonds kwamen Do en papa weer terug. Nog even lekker een filmpje gekeken.
Zondag met Dominique de dag begonnen. Dat wordt vast ook weer hard werken, want Dominique is ook best streng voor mij. ’s Middags gingen we naar omaatje Cecile want die is jarig. Iedereen was er. Zo goed om je familie weer te zien.
Maandag was nog een dag van regelen, maar ook meteen mijn laatste dag voordat de therapie weer gaat beginnen. Ik ben ook naar mijn nieuwe huis gaan kijken. Dat wordt mooooooi! Wow. Ik kan niet wachten tot alles af is.
Dinsdag de eerste therapiedag. Met Tim bij het VU Sportpark. Die zijn echt geweldig en werken en denken heel erg goed met ons mee. Zo geweldig om te zien wat er allemaal kan als mensen echt willen en mee willen helpen om iets te veranderen en te verbeteren.
Woensdag was de dag van het VUmc. Naar dr. Peerdeman, maar ook naar de afdelingen waar ik allemaal heb gelegen. Dat was heel bijzonder, maar iedereen – ook dr. Peerdeman – was supertrots op mij. We hebben daarna veel thuistherapie gedaan. Ik ben echt heel blij met Evelien. Dat gaat geweldig goed samen.
Donderdag weer therapie. Dat is maar goed ook, want er wordt thuis aan de verwarming gewerkt. Die staat daarom uit en dan is het wel erg koud voor mij. Vandaag is Dennis mijn therapeut.
Vrijdag weer therapie, daarna een afspraak met mijn nieuwe muziektherapeute die heel prima is. Volgende week gaan we al aan de slag. Met zingen en gitaar.
’s Avonds afgesproken met Marsh, Cornine en Evelien om even bij te praten en te kijken wat we allemaal samen zouden kunnen doen.
En toen was het al weer weekend. Zaterdag is helemaal te gek geweest. Met de hele familie Toonen heb ik een dag vol variatie gehad. Mensen kijken, trendy yoghurt bars, schaken, eten… Niks mis mee. Voldaan gaan slapen.
Zondag hadden we een heerlijk feestje bij Evert en Robert. Dat was erg leuk. Veel lieve mensen en ik heb ook weer voor het eerst gedanst. Rustig, dat wel, maar toch!
Ik begin weer een beetje te wennen!
Wordt vervolgd.
Learn More
Dat was weer even lekker maar vooral gezellig eten met een aantal lieve vrienden. Ik voel me weer een beetje thuis. Zeker met alle plannen voor het weekend. Ik kan niet wachten om met iedereen bij te praten!
Learn More
Voor het eerst heb ik mijn nieuwe huis gezien. Een plaatje! Wat ziet dat er mooi uit. En dan te bedenken dat de mannen nog zeker twee weken bezig zijn om alles af te maken. Dankjewel. Ik ga er met heel veel plezier wonen!
Learn More
Wat een verrassing op Schiphol! Nooit gedacht dat er zoveel mensen mij op zouden staan wachten. Mijn huisgenoten Max en Nanne, mijn Haagse vrienden Willem-Geert, Vincent en Hidde, Evelien, Esther, Evert en Robert, Yvonne, René en Mees! Wow. Dat is nog eens thuis komen! We hebben eerst even koffie gedronken op Schiphol en zijn toen naar huis gegaan. Dat was helemaal versierd door Yvonne en Robert. Met ballonnen, een banner, taart, champagne… En toen naar Wiebe voor de tonijncarpaccio en LB voor een hapje met vrienden. En er was een echte fotograaf: Ferry. Dank je wel voor de mooie beelden!
PS Papa is van de foto afgevallen. Maar hij moet ook afvallen (-;
Learn MoreVanochtend heb ik iedereen heftig verrast! In het Shepherd Center ben ik zes keer de gymzaal op en neer gelopen. In een lekker tempo. Met een riem die vastgehouden werd door Brandon om te voorkomen dat ik zou vallen, maar ik bleef prima in balans. En het bijzondere? Dat ik helemaal zonder krukken liep! Tralalala! Volgens Brandon kan ik over een tijdje – als ik hard blijf trainen – helemaal zonder kruk en band lopen. De marathon van New York? Het komt binnen handbereik!
Learn More
De laatste twee dagen Atlanta. Maandag was het een drukke dag met eerst trainen in de Shepherd, want het werk moet gewoon doorgaan. Ik heb hele stukken gelopen zonder kruk. Het filmpje staat op deze site en ik moet heel eerlijk zeggen dat ook ik best wel trots op mezelf was. Wat een einde van acht-en-een-halve maand.
Alle therapeuten hebben afscheid van me genomen. Iedereen had een paar sokken gekocht voor mij. Kleurig, in hun eigen persoonlijke stijl. Zo lief! Ik ga met wel vijftien paar nieuwe sokken terug naar Nederland.
Op het Shepherd ook afscheid genomen van James Shepherd en Gary: de president en de CEO van het Shepherd Center.
En toen naar Shepherd Pasthways. Afscheid genomen van Etta (mijn lieve vriendin uit het archief waarmee ik op de foto sta). Vasn haar heb ik ook drie paar sokken meegekregen. Afscheid van Thersita en Leanne, de case manager en de program director, van de therapeuten en natuurlijk ook van Lucius en Gloria. Het was allemaal zo emotioneel. Ze hebben heel lieve woorden gesproken en een mooie kaart mee gegeven met persoonlijke wensen. Die ga ik inlijsten.
Het is echt en ik kan het niet geloven. Ik ga weg uit Atlanta. Maar ik mag terug komen en zal dat ook zeker doen. Voor opfrissen, verder trainen en mijn lieve vrienden te zien die me weer hebben leren praten, lopen, mijn arm gebruiken en meer. Dankjewel iedereen van het Shepherd Center. Ik ben jullie eeuwig dankbaar!
’s Avonds de Bonte Avond gehad in de Cheesecake Factory. Normaal hadden we die elke keer als iemand terug ging naar Nederland, maar nu ben ik het.
Howard is ’s avonds nog wat spullen op komen halen en we zijn nu helemaal ingepakt. Nou ja: bijna. papa moet zijn kantoor nog opruimen en inpakken.
Nu op naar de laatste nacht in Alexander Road…
Learn More
Wat heb ik een mooie afscheidsborrel gehad in Manuel’s. Nou ja, eigenlijk een tot-snel-weer-ziens-borrel. Mijn liefste vrienden uit Atlanta waren er bijna allemaal. Sarah en Lee, Rioelien en Howard (jammer dat Kathy en Rick in California zijn), maar ook mijn leukste therapeuten van Shepherd’s BT. Inclusief Jorie Paszkowski. een schatje! Maar iedereen – zoals Katie, Beth, Josh, Brandon, Taylor, Becky en alle anderen – is er helemaal top, geweldig en briljant. Ook in Pathways. Ik ga iedereen zo erg missen, maar ik kom terug. Vandaag hebben we samen gedronken en Dogzilla’s gegeten: de super hotdogs van Manuel. Fully loaded! En zo kom ik ook weer terug naar Nederland!
Learn More
De laatste volle week is begonnen. Dat wordt een combinatie van hard werken en afscheid nemen van heel veel mensen die echt waanzinnig veel voor mij in mijn leven zijn gaan betekenen. Maar gelukkig blijf ik ze zien. Sommigen komen naar Amsterdam, anderen zie ik weer als ik mijn opfrisbeurt krijg in de Shepherd in Atlanta later dit jaar.
Vandaag ga ik met Paul Klaver naar de Shepherd. Ze hebben een speciale dag voor mij gemaakt, zodat Paul alles kan zien en leren van wat ze bij mij doen. De bedoeling is dat dit programma precies zo wordt doorgetrokken in Nederland. Dat vraagt nog om veel actie. Met betrekking tot het organiseren, het vinden van de juiste mensen, de zorgvergoeding en veel meer. Maar we hebben zoveel voorbeelden in handen dat het goed werkt voor jongeren, dat dit allemaal moet gaan lukken.
Het was een druk schema voor Paul en mij. Voor mij vooral, want ik had vier uur fysieke therapie aan één stuk. Paul hoefde alleen maar te kijken, wat filmpjes te maken en aantekeningen te maken. Voor mij was het afzien. Maar het was wel erg leuk. We hebben daarna in de Shepherd gegeten en zijn ’s middags nog even naar Pathways gegaan. ’s Avonds hebben we met z’n allen bij de Cheesecake Factory gegeten.
Dinsdag weer Shepherd en weer was Paul erbij. Hij heeft er veel zin in om in Nederland mee te werken aan de opzet van een programma dat hongeren met hersenletsel weer meer kansen moet gaan bieden.
Hier vinden ze dat ik minstens een half jaar te vroeg weg ga als ik niet dezelfde therapie ga krijgen als hier. Want ze geloven dat ik nog beter kan gaan lopen en veel meer uit mijn rechterarm kan halen dan nu al het geval is. Daar gaan we voor. En papa heeft al gezegd dat als het in Nederland niet zou lukken we meteen weer terug gaan. Maar het moet in Neerland lukken. Met alle mensen die zich zo intensief bezig houden met mij en andere jongeren met hersenletsel.
’s Middags hebben we lekker bij Johnny Rockets gegeten. Paul en Angela wilden erg Amerikaans, dus werden het malts, melts, fries en burgers. Jammer dat ze ’s middags al weer terug gingen naar Nederland. De avond met papa samen doorgebracht en vroeg gaan slapen. Ik ben best moe en er staat deze week nog heel wat op de agenda.
Woensdag was superdruk. Eerst naar de Shepherd voor drie uur training,=, met tussendoor een bezoek aan de Hanger kliniek voor het passen van mijn inlegzool onder mijn brace. Die zit geweldig. Maar wat heel bijzonder was, was dat mijn favoriete therapeute Jorie jarig was. Dus heb ik lekker Lang zal ze leven voor haar gezongen. Daarna snel lunchen en door naar Pathways voor muziektherapie van Thomas. Van hem heb ik al (tijdelijk) afscheid genomen omdat dit nu mijn laatste sessie bij hem was. Dat doet pijn, want muziektherapie is erg leuk en helpt me ook erg veel.
Maar geen tijd te verliezen: meteen door naar Roswell naar dr. Iyer, de specialist-oogarts die een laatste controle deed. Een uitvoerig onderzoek dat altijd dik een uur duurt. En de conclusie: ik ben weer vooruit gegaan! Nu mag ik ook af en toe een dag zonder bril om te kijken wat voor effect dat heeft op mijn balans en mijn lezen. Toppie. En daarna sushi en sashimi eten in het restaurant vlak naast de oogarts. Die hebben dan een soort happy days (maandag t/m donderdag) met vers gemaakte eerlijke sushi voor half geld. Dat is én lekker én leuk voor papa (-;
Daarna terug en Suits kijken en naar bed. Morgen weer een drukke dag met therapie, de voetendokter, de counselor… Hoop dat er ook nog ruimte is voor CT.
Donderdag is mijn favoriete ochtend bij de Shepherd omdat ik dan ook therapie van Jorie krijg. Het is voorlopig de laatste. Snik. Maar zij – en andere therapeuten en vrienden – komen zondag op mijn farewell party in Manuel’s Tavern. Met drinks & dogs. Snel lunchen in de auto en toen naar Pathways voor een aanpassing aan mijn nachtbrace en counseling. Daarna zouden we naar de voetendokter zijn gegaan, maar die was zelf ziek. Dat wordt nu zaterdag – dan zijn de artsen hier ook gewoon open.
Op Pathways heb ik een mooi schaakspel gegeven voor algemeen gebruik. Daar zijn ze echt blij mee omdat het een blijvend mooi breinspel is. Daarna met papa even op stap en dan thuis eten. Wordt vervolgd.
Vrijdag een dag boordevol therapie. We hebben lekker gegeten bij Ted’s. Een bizon steak. Ik mocht lekker het beste en lekkerste van de kaart uitzoeken (wat ook het duurste was), maar het was het dubbel en dik waard.
Zaterdag naar de voetendokter. Gelukkig viel het mee en hoefde mijn nagel er niet af. Qwe zijn wel druk bezig net inpakken. Ik heb het er best moeilijk mee, want het is duidelijk dat ik afscheid moet gaan nemen van mijn vertrouwde wereld hier. Maar daar staat tegenover dat ik weer terug kom waar mijn oude vrienden zijn. We hebben thuis gegeten omdat ik best moe was na nog een extra C-Therapy met papa. Dat was best heftig.
Zondag lekker uitgeslapen. Met Dominique mijn spullen opgeruimd en ingepakt. ‘;s Middags zijn we naar Manuel’s Tavern gegaan voor mijn afscheidsborrel. Dat was geweldig leuk. Ook Jorie was er (-;. Maar ook al mijn andere lieve therapeuten zoals Katie, Beth, Bradon, Josh en Taylor. En natuurlijk die lieve Howard, Sarah, Roelien en Lee. Jammer dat Barrett ziek was, maar die komt hoop ik morgen.
Ik ga lekker slapen. En morgen: mijn voorlopig laatste therapiedag in Atlanta! O ja: dankjewel lieve Dominique voor alles wat je voor me gedaan hebt en voor me doet! X
Learn More
Het laatste weekend in Atlanta is ingegaan. Snik. Maar ik ben wel weer geknipt en geschoren. Vandaag eerst nog even naar de voetendokter, dan C-Therapy en zondag mijn farewell party met Drinks & Dogs bij Manuel’s Tavern. Eerst dachten we met een man of tien te zijn, maar ik geloof dat ik vandaag heel wat mensen op de Shepherd heb uitgenodigd. Het zouden er zo maar 25 of 30 kunnen worden. Papa moet het zaterdag maar even gaan reserveren bij Manuel’s….
Learn More
Het Shepherd Center is opgericht door de ouders van James Shepherd die zo’n 40 jaar geleden in Zuid-Amerika een ongeluk kreeg en toen – net als wij – ontdekten dat er geen goede kliniek was om te herstellen.
Nu is het Shepherd toonaangevend in de wereld en ben ik ze eeuwig dankbaar dat ik de weg daar naar toe heb gevonden. Dat heeft voor mij meer dan alleen een ‘verschil’ gemaakt.
James Shepherd, na zijn herstel al decennia lang de Chairman en President van het Shepherd Center, is dan ook mijn vriend voor het leven!
Thanks! Je bent mijn voorbeeld!
Learn More
Het zit er deze week bijna op. Net therapie gehad in de Shepherd, straks naar de kapper en morgen (zaterdag) naar de voetendokter. Zondag een ‘farewell party’ met mijn Amerikaanse vrienden en therapeuten in Manuel’s Tavern en dan nog een keer een therapieochtend in de Shepherd. Ik ga alles erg missen – maar kom terug. Wat ik zo lief vind is dat iedereen zegt ook mij te gaan missen. Mijn lach, mijn inzet, mijn vriendschap. Dat is altijd leuk om te horen. Ben ik even het zonnetje in Atlanta! Hoe koud het er nu ook is…
Learn More
Nog maar heel eventjes en dat kom ik terug. We zijn alles aan het regelen. Alle therapieën zoals fysio, muziek, counseling, geheugen… het moet allemaal doorgaan. Vandaag keek ik even terug naar een foto van juni 2014 toen ik in Atlanta aan kwam. Nu begrijp ik ook waarom iedereen zegt dat ik zo veranderd ben en zo vooruit ben gegaan. Ik zat toen in een grote rolstoel, kon nog niets met mijn linkerarm en ik sprak weinig. Dat is nu heel anders! Tot over een kleine week in Amsterdam!
Learn More
Het was een bliksembezoek van Paul, maar erg intensief. Hij heeft met alle PT’s (de Physical Therapists) gesproken, mij in actie gezien, de methodes bestudeerd, de hulpmiddelen, mijn programma’s, de doelen en heeft heel veel opnamen, aantekeningen en verslagen mee terug genomen. Paul gaat nu snel aan de slag in Nederland, maar eerst gaat hij nog even met vakantie. Paul gaat ons binnen het Daan Theeuwes Fonds op zijn terrein ook mee adviseren. Daarom heeft hij van mij het enig echte DTF shirt gekregen.
Learn More
Paul is een bekende Nederlandse fysiotherapeut die speciaal naar Atlanta is gekomen om te kijken hoe ik mijn therapie volg. Dan kan hij met zijn team dat programma naadloos overnemen, zodat ik in Nederland mezelf verder ontwikkel. Dat is geweldig, maar de keerzijde was wel dat ik vandaag dubbele ‘diensten’ moest draaien en morgen ook een vol programma heb. Zo kan hij in anderhalve dag alles zien wat ik in een week aan verschillende therpaie heb. Nou, dat was vandaag dubbel hard werken voor mij. Maar gelukkig zijn we ’s avonds naar de Cheescake Factory gegaan met zijn vrouw Angela, Dominique en papa. Dat maakte weer veel goed (-;. Op de foto sta ik tussen mijn Amerikaanse therapeute Katie en Paul.
Learn More
Dat was smikkelen. We hebben zaterdag heerlijk gegeten bij Thomas, Howard en Roline. Thomas had de sla gemaakt, Howard de gevulde
paprika’s en courgettes en Roline een heerlijk gerecht met room, chocola en aardbeien, Dominique een peach pie en ik Valentijns cookies. Het was allemaal té lekker – maar wel erg veel.
Het was een topavond! Daarna naar het vliegveld om Paul en Angela op te halen. Paul is een fysiotherapeut die komt kijken hoe ze hier de therapie aanpakken om die ook in Nederland goed voort te kunnen zetten.
Learn More
Recente reacties