De nieuwe week is begonnen. Een korte, omdat het donderdag Thanksgiving is en donderdag en vrijdag alles dicht is. Maar wel misschien een van de meest belangrijke weken.
Vandaag slaap ik voor het laatst in Shepherd Pathways en verhuis dinsdag naar de Alexander Road bij Dominique en papa. Dan gaat mijn bordje van kamer 28 in Pathways. Mijn slaapkamer in het appartement is al helemaal klaar en de garderobekamer is al bijna vol met al mijn spullen.
Ik zal het slapen in Pathways missen, maar gelukkig zie ik iedereen nog steeds elke dag omdat een aantal therapieën daar voor mij gewoon doorgaan. Speech, cognitie, counseling en muziek. Plus elke dag – en dat is echt afzien kan ik je zeggen – drie uur in het grote Shepherd Center. Daar wordt dan intensief gewerkt aan mijn been en arm. Niet alleen de bewegelijkheid maar ook de kracht en de endurance, zoals ze dat hier noemen. Oftewel dat ik het lang vol houdt.
We hebben vandaag bij de Publix een voorgebakken kalkoen besteld met alle bijgerechten voor Thanksgiving. Papa en ik hebben eerst gekeken of het zelf te doen was een kalkoen klaarmaken op de dag dat Dominique terug komt, maar ook al kunnen we veel, we denken dat bij een kalkoen toch een grens wordt overschreden. Daarom maar de cater-kalkoen besteld. Over drie weken ben ik jarig. Een kwart eeuw Daan. We vieren dat in Atlanta. Met vrienden daar en ik hoop dat ook een aantal therapeuten en Barrett komen. Ik ben nu al aan het nadenken wat ik die dag wil doen. Maar ik ga het zeker vieren. Eerst hier en als ik eind januari terug ben, later in 2015 in Amsterdam. Misschien wel op 13 juni, want dat is nu mijn tweede geboortedag geworden.
Vanavond een gezellige avond gehad met Gloria en Lucius in Pathways. Het is mijn laatste nacht daar. Het is moeilijker om afscheid te nemen van alle lieve mensen daar dan dat ik dacht. Maar gelukkig blijf ik ze (bijna) elke werkdag zien omdat ik nog veel therapie op Pathways blijf houden.
Dinsdag definitief verhuisd. De hele kamer is leeg. Best een gek gezicht. Vanochtend eerst therapie in Pathways gehad en toen naar het Shepherd Center. Weer drie uur afzien, maar het laatste uur was zwemmen. Niet echt recreatief, want ze willen dat ik zonder brace rechtop in het water loop. Sterker: de therapeut wil zelfs dat ik prober te zwemmen. Heftig. Maar wel spannend.
Na het zwemmen snel aangekleed en naar Pathways voor mijn laatste outing met de boys (en girls). We zijn naar Picallily gegaan. Daar kun je aan een buffet uitzoeken wat je wilt eten. Leuk gepraat met Lucius, die mij ook erg gaat missen (ik hem ook). Maar we blijven elkaar de komende maanden nog vaak zien.
Nog een partijtje wii (ik heb natuurlijk gewonnen) en toen naar Alexander Road. Met een zak vol medicijnen.
Woensdag opgestaan na een goede nachtrust. Het is weer even een drukke dag. Niet in de laatste plaats omdat we ook veel moeten doen na de therapie. Morgen is het Thanksgiving en dan zijn de winkels dicht. Dat wordt kalkoen halen, pecantaart, andere boodschappen. Maar ook mijn horloge laten repareren dat gisteren gevallen is. En natuurlijk de voorbereidingen treffen voor donderdag als Dominique weer in Atlanta is.
Donderdag en vrijdag zijn vrije dagen voor mij. Wel thuistherapie natuurlijk, maar donderdag is Thanksgiving en vrijdag is de Black Friday. Dan wordt heel Amerika gek en denken ze allemaal dat alles gratis is in de winkels, Het is dan overal een gekkenhuis. Voor mij reden om maar niet naar Lenox te gaan of naar een andere mall. Je wordt echt onder de voet gelopen.
Op woensdag zijn we ook nog even – voor het eerst na bijna een half jaar Atlanta – naar de Varsity gegaan. een icon in de stad als het gaat om chili dogs en chili burgers, maar ik moet zeggen: de naam is beter dan het eten! Wel leuk om gezien te hebben.
Vroeg thuis, lekker chillen en klaar voor Thanksgiving!
Donderdag lekker uitgeslapen en toen Dominique op het vliegveld opgehaald. Ik ben van de parkeergarage naar de aankomsthal gelopen. Sterker: ik heb voor het eerst sinds tijden een roltrap naar beneden genomen. Dat klinkt simpel, maar het op- en afstappen vraagt snelheid en dat is iets wat ik niet altijd heb. Maar ik moest en zou de roltrap nemen. En ja: het is gelukt. Foutloos! Met een trotse papa naast me.
Fijn dat Dominique er weer is. Er branden ineens weer kaarsjes in het appartement, maar papa staat op deze Thanksgiving in de keuken. Hij heeft een kalkoen (goed voor 7 tot 10 personen) voor ons drietjes met alle bijgerechten. Tot en met pecan pie na. Jammer dat Dominique niet geloofde dat we dagen in de keuken hebben gestaan (-;
Het eten was echt lekker. Ook al is er helemaal niks mis met de Kerstkalkoen van oma Cecile, de kalkoen vandaag was erg sappig, lekker en erg gaar. Ook de aardappelpuree, de gravy, de corn bread dressing, de veenbessen… alles was heerlijk. Zelfs de marshmallow Delight (ook al was die erg zwaar).
Een ding weet ik zeker: vanaf vandaag vier ik elk jaar Thanksgiving!
Vrijdag lekker uitgeslapen, want dat is hier ook een vrije dag. Veel thuisoefeningen gedaan en even naar buiten om boodschappen te doen. Alleen bij de supermarkt, want het is hier Black Friday. Alle winkels zijn dan superdruk. Het lijkt wel alsof ze hier alles weggegeven.
’s Avonds hebben we weer kalkoen gegeten. Lekker weer, maar de volgende ronde wordt kerriekalkoen. Of weer iets anders. De kalkoen van papa is zo groot dat we er wel een week van kunnen eten. Gaan we niet doen trouwens!
Zaterdag wel shoppen. Nieuwe kleren, een kleine kerstboom, een spelletje voor mijn rechterhand. Allemaal erg leuk. Aan het eind van de dag zijn we naar Howard gegaan. Met hem zijn we naar de Clermont Lounge gegaan. Dat is echt een icoon in Atlanta waar echt iedereen naar toe gaat. Je komt er laat niet meer in. Bekende filmsterren, iedereen is er. Dus ook wij. En… we hadden geluk want niemand minder dan Blondie was er. Zij is er maar drie dagen per week en is superbekend in Atlanta. Een heel bijzondere vrouw, waar ik best leuk mee heb gepraat.
Daarna even heel Amerikaans eten bij The Local. Best lekker. En toen as het al tien uur. Dus naar huis en lekker in mijn nieuwe kamer geslapen.
Zondag weer geshopt. Dominique en ik hebben samen de nodige kerstcadeautjes al gekocht. Heel leuk. Ik moest van haar wel mijn rechterhand de hele tijd gebruiken om tasjes te dragen. En thuis moest ik mijn rechterhand gebruiken voor de lift, de lichtknopjes en ga zo maar door. En stretchen natuurlijk. Ik moet zeggen ze wordt wel een beetje strenger voor me (-;
Vanavond komt de kalkoen weer een keer (ronde 3) door. Dit keer met kerrie, pepers en rijst. Heel lekker. En toe hebben we een trilpudding. Het is het einde van een erg lang maar erg mooi weekend. Morgen weer heel vroeg op voor het grote Shepherd Center.
Ha Daan,
Alweer een belangrijke stap. Geweldig dat het zo goed gaat. En goed te lezen dat je flink hard moet werken in het grote Shepherd. Dat is de beste manier om verder te komen. Ik ben heel benieuwd je over een paar maanden weer te zien. Ondertussen leen ik heel veel ideeën uit Shepherd om hier in Nederland gedaan te krijgen.
Ik wens julliemveel plezier met de kalkoen en vooral een smakelijk eten.
Henk