Het is mijn eerste week na de Graduation. Maar ook meteen de eerste week met een heftiger-dan-ooit schema. Vanochtend speech en cognitie therapie op Pathways en dan drie volle uren achter elkaar zware therapie voor arm en been in het grote Shepherd. Met daarna ook nog de thuisoefeningen. Ik krijg het niet cadeau, maar iedereen zegt dat ze mij nog steeds zo vooruit vinden gaan. En die kansen wil ik niet onbenut laten.
Ik heb goed geslapen op de Alexander Road. Met oordopjes tegen het snurkgeluid van papa. Maar die heeft dan wel weer chocolade croissants voor me genakken. Dat lukt hem steeds beter. Zo meteen naar Shepherd Pathways. Met mijn schone was, die gevouwen is met een heel handig vouwbord. Wat ze hier allemaal niet hebben aan gadgets (-;
Het programma in het grote Shepherd is wel heftig. Ze hebben eerst twee uur lang weer allerlei tests met mij gedaan en ik heb wel in de gaten dat het programma er heel wat zwaarder op is geworden. Ook veel fysieker. Na drie uur hard werken ben ik met papa naar huis gegaan waar we nog even wat oefeningen hebben gedaan. Toen naar Lenox waar papa een staaltje van extreme couponing heeft laten zien. Wij naar Abercrombie. Daar heb ik drie broeken weten te scoren, een mooie dikke trui en twee dikke shirts met lange mouwen. Normaal zou dat zeker een paar honderd dollar hebben gekost. Maar papa kwam met bon na bon. En moest bij elkaar nog geen 170 dollar betalen. Later deed hij nog een keer hetzelfde bij Macy’s. Op een tas eerst 50% korting, toen nog eens 15% daarbovenop en toen nog 10%. Normaal zou ik me kapot schamen, maar ja… ik heb er wel meer nieuwe kleren door gekregen (-;
Vannacht weer slapen op Pathways en morgen een nieuwe dag.
Dinsdag heel vroeg opgestaan. Het was binnen lekker warm, maar buiten bleek het min 4 graden Celcius te zijn. Het vriest hier in Hotlanta! Maar goed dat we gisteren dikke kleding hebben gekocht. Maar over een paar dagen is het zo weer 15 graden of zelfs warmer.
Eerst naar het appartement gegaan voor thuistraining met papa. We hebben boodschappen gedaan bij Target – dat al helemaal in kerstsfeer is – en samen de lunch klaar gemaakt. Een halve tosti en een spieglei met kalkoenham. Eigenlijk heel lekker.
Dan naar het Shepherd voor drie uur fysiek beulen. Het klinkt zwaar, het is ook zwaar, maar het is ook leuk. Je voelt echt dat je een nieuwe fase bent ingegaan. De mensen zijn ook super hier. En op Pathways ga ik gewoon lekker door met een aantal therapeuten voor spraak, muziek, geheugen en een goed gesprek.
Om vier uur zit het er even op. Lekker thuis gegeten (pulled pork) en toen terug naar mijn kamer.
Woensdag had ik al meteen speech therapy en counseling. Maar geen Beyond Therapy vandaag, dus het thuisprogramma met papa. Was ook hard werken, maar we waren beiden zo moe dat we ook vroeg naar bed zijn gegaan. Morgenvroeg zullen we ons al om 9 uur moeten melden voor drie uur zware therapie.
Donderdagochtend naar de Shepherd. Ik moet zeggen: het is wel erg heftig. Echt uren achter elkaar zweten. Ze vragen echt het uiterste van me. En dat terwijl ik vannacht een (ere)prijs van papa heb gekregen omdat ik de hele nacht de armbrace heb om gehouden. Dat is best irritant en dat weet papa ook. Maar het is goed om mijn rechterarm rechter te krijgen. Vannacht heb ik hem niet (stiekem) af gedaan.
De rolstoel was ook de hele nacht in de auto gebleven omdat ik lopend naar en van het appartement ben gegaan. Dan heb ik die rolstoel niet nodig, anders dan voor de langere afstanden. Het gaat steeds beter – ook met mijn conditie.
Wat wel nog een beetje vervelend is, is dat ik na de seizure nog af-en-toe problemen heb om de juiste woorden te vinden als ik moe ben. Overdag gaat het wel, maar ’s avonds kan ik soms op een enkel woordje even niet komen. Maar dat gaat wel weer over hebben ze mij verzekerd.
Vanmiddag heb ik helemaal uit mezelf koffie voor papa (en mij zelf) gemaakt. Van A tot Z. Papa was erg blij en trots en moest er zelfs om huilen. Hij vond het de lekkerste koffie die hij ooit gedronken heeft.
En dan naar Kimball House. daar hadden we afgesproken met Lee. Sarah kon jammer genoeg niet. Ze hebben daar een happy hour met oesters voor een dollar. Dat was echt smikkelen. Ik geloof dat ik er wel 20 heb gegeten!
Vrijdag begon relaxt met Thomas en muziektherapie. Maar daarna weer op naar het Shepherd voor de intensieve training van been en arm. Ik was echt helemaal doodop. We zijn nog even naar Walmart gegaan (daar hebben ze de snelste elektrische boodschappenwagentjes) en toen naar huis. Lekker chillen en wat lezen en tv kijken. Papa heeft een pizza genaakt met grote garnalen. Hij begint het een beetje onder de knie te krijgen, maar hij is er nog niet. Het mag allemaal iets pittiger van mij. Het weekend ben ik lekker thuis.
Zaterdag was heel bijzonder. We zijn naar Howard gegaan, een kunstschilder, makelaar, tuinontwerper en vooral levensgenieter. We hebben hem bij Kathy en Rick leren kennen. Hij woont heel mooi – in hetzelfde pand als Roelien die we ook even hebben gezien – in Virginia Highlands. Een trendy wijk in Atlanta. We hebben eerst bij hem thuis wat gedronken en zijn toen gaan eten bij de Bookhouse Pub. Heel lekker hanger steak gegeten. Dat is een bekende plek waar ook bekende mensen komen. Sonia, een vriendin van Howard kwam ook nog langs. We hebben heel leuk zitten praten en zien elkaar snel weer. Dan gaan we naar Clermont Lounge. Dat schijnt een heel bijzondere bruine kroeg te zijn met extravagant entertainment. Een must see volgens iedereen.
Zondag lekker lang uitgeslapen. Papa moest wat werken en ik heb toen tv gekeken en gelezen. Daarna alles wat opgeruimd en de eerste zaken ingepakt in het Shepherd Pathways want vlak voor Thanksgiving ga ik helemaal over naar huis. Maar wel door als out-patient bij Shepherd Pathways en Shepherd BT. De laatste twee maanden zijn begonnen…
Recente reacties