Op 1 september 2012 trouwden (tante) Priscilla Hart Nibbrig en (oom) Frank van Meeuwen. Een prachtig feest, waar ik – als altijd strak in het pak – bijna net zo straalde als het bruidspaar.
Kerst is elk jaar een hoogtepunt. Met Oma Joke, Dominique en papa en de andere kerstdag met Oma Cecile en mijn ooms, tantes, neven en nichten. Het afgelopen jaar was een topjaar – ook qua cadeaus. Zoals deze Kever die sprekend op mijn echte Lucy uit 1960 lijkt. Dominique had hem voor mij gevonden in Parijs. Van mij mag het wel drie keer Kerstmis per jaar zijn!
Het was opa’s voorlaatste verjaardag. Het ging al even iets minder met opa, maar elk bezoek aan hem was een klein feestje. Op de foto sta ik met hem en papa in het verzorgingshuis waar opa de laatste jaren woonde. Opa was echt een held en voorbeeld voor mij. Hij stond altijd voor iedereen klaar, was erg altruïstisch en zo waanzinnig lief. Opa Huub was stamhouder, papa is stamhouder en ik ben het. Wij zijn alledrie de enige jongens in de gezinnen....
Het was een lange papa-en-zoon reis in de zomer van 2005. We gingen eerst naar Washington DC. Van daarduit vlogen we naar Los Angeles, toen naar Mexico City en van daar uit gingen we onder meer naar Oaxaca en de piramides van Teotihucan. Waanzinnig! En toen nog terug via Los Angeles, Grand Canyon, Hoover dam, Las Vegas, Phoenix (route 66), Palm Springs en uiteindelijk weer Amsterdam. Vreemd eigenlijk dat de Maya een balspel hadden waarbij een stenen bal...
Wat kan de natuur overweldigend zijn en jij als men dan een klein wezentje. Dat gevoel bekruipt je als je over de Grand Canyon uit kijkt. Geweldig. Indrukwekkend.
Oma Cecile is in 2013 maar liefst 85 geworden en heeft ons allemaal meegenomen naar Istanboel. Voor ons – neven en nichten – dan ook de allerbeste reden om een speciaal lied te schrijven en te zingen. Compleet met danspasjes – hoewel die niet altijd synchroon gingen. Het lied: Oma Cecile op de muziek van Oh Champs Élysées….
Max werd dit jaar 21 en dus hadden we een spetterend 21 diner in Den Haag. Het zijn leuke jongens, maar om dan allemaal ook meteen met een ADO strik op de foto te gaan, zou normaal gesproken iets te ver gaan. Maar voor goede vrienden heb je iets over. Vandaar eenmalig maar met verve: in smoking met strik in ADO kleuren!
Het was nog voor mijn oude kamer op de Olympiakade. Dominique, kater Pim en ik. Pim is de afgelopen tijd met mij mee verhuisd, maar heeft in mei nieuw onderdak gevonden bij Dominique en papa. Het wonen op een etage zonder tuin was voor Pim net iets teveel van het goede. Nu maakt Pim nog steeds mijn oude buurt onveilig met collega-kater Ginger van de buren. Twee vrienden die onafscheidelijk zijn geworden.
Met papa mijn eerste scheerspullen gekocht bij Flris in Londen, maar daarna is het wel tijd voor de eerste scheerbeurt. Met zeep en mes. Op deze foto kun je zien dat ik daarbij zelfs de neus heb ingezeept. Beter te veel dan te weinig toch?
Best een goed idee van mij: een profielwerkstuk maken over John Lennon en papa zeggen dat het wel erg goed zou zijn voor de kwaliteit van het werkstuk als ik (samen) met hem naar Liverpool zou gaan. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, dus het volgende weekend vlogen wij al. Een topweekend werd het. Met bezoek aan alle ‘heilige’ plekken. Maar ook gesprekken met mensen die John Lennon ook echt gekend hebben. En het eindcijfer voor het...
Tsja het is een foto van mij, maar om nu afgebeeld te worden als een soort Swim Magazine onderwaterduikertje met natte haren gaat misschien iets te ver. Maar toegegeven: het is een mooie foto en ik sta er op.
Elk jaar ga ik met papa in principe naar de Conventie van Franchise Services in Amerika. Die wordt steeds in andere Amerikaanse steden gehouden. In 2012 was het in Baltimore. Op de foto sta ik met Dominique en papa tussen de presidents en CEO van Franchise Services Inc. Don Lowe (rechts) en Jim Rogers, de baas van KOA – Kampgrounds of America (links). Mannen die me heel wat tips hebben gegeven voor mijn studietijd in de VS.
On ne subit pas l'avenir, on le fait.
Men ondergaat de toekomst niet, men maakt haar. (Georges Bernanos)
Het was een verrassing voor mij: kaartjes voor de show Yesterday & Today in het Roswelle Ensemble Theatre. En ik heb genoten! Het was een interactieve show waarbij je als publiek kon aangeven welke nummers je wilde horen. Erg leuk. Maar ik was wel de aller, allerjongste. Die zaterdagmiddag was blijkbaar de speciale voorstelling voor de bejaardenhuizen in de omgeving. Zelfs papa was een jonkie in het theater.
Maar ik heb supergenoten. Op de weg terug nog even op het zebrapad voor de grote foto. Echt Abbey Road in Roswell Georgia!
Learn More
Het is bijna een traditie: de dikke pakkerd van Kim in het spookhuis. Ik kan niet 
in Atlanta zijn geweest zonder die kus. Ze stift haar lippen eerst met een extra laag, tuit haar lippen en drukt ze stevig op mijn wang. Om me vervolgens dagenlang niet aan die kant te wassen…
Het was het eerste restaurant waar ik in Atlanta heb gegeten: The Green Manor, ofwel het spookhuis omdat er een geest zou huizen. En wel een geest met certificaat, want alles in Amerika is gediplomeerd. Dus ook het huis.
We hebben lekker gegeten met Kathy en Rick en gelukkig was Kim er ook nog. Mijn eigen Southern Belle! Ik ben dan ook meteen met de meisjes op de foto gegaan: met Kathy en Kim.
En het eten? Dat was weer waanzinnig southern lekker.
Learn More
Trav Carter is vastgoedadvocaat maar ook ijsmaker. Het is een goede vriend van Howard en vorig jaar hebben we het aller, allerlekkerste ijs gegeten dat uit de eigen keuken van Trav komt. Hij noemt zijn super exclusieve ‘ijsmerk’ Leaping Cow. Maar er gaat niks mank aan zijn ijs. Waanzinnig pistache ijs, goddelijk chocolade ijs… Allemaal triple yummie. Maar nu kwamen we erachter dat Trav al een hele tijd geen ijs meer heeft gemaakt omdat hij het te druk heeft met zijn praktijk. En dat terwijl hij zelfs aan Penn State een universitaire ijsmakeropleiding heeft gevolgd!
Gelukkig heeft Howard Trav zo ver gekregen om anderhalve pint ijs te maken met de door mij aangeleverde stroopwafels. Om zo the best of two worlds in ijs te krijgen.
We hebben anderhalve pint gekregen en ik moet zeggen: een 9,4! Superlekker. Alleen… stiekem hoop ik dat Trav snel zijn passie weer oppakt en weer het aller, allerlekkerste ijs van de hele wereld maakt. Thanks Trav!
Learn More
Vandaag weer even op controle geweest bij de tenendokter. Vorige week heeft ze – wel onder verdoving – de teennagel van mijn rechter grote teen verwijderd. Dat deed zeer! Helemaal voor de operatie, maar ook daarna. Ze heeft me verteld dat ze dit keer een behoorlijk stuk heeft moeten verwijderen, maar wel dat het weer aan gaat groeien. Gelukkig maar.
Learn More
Als ik alle tijd die ik de laatste (bijna) drie jaar heb doorgebracht met PT (fysiotherapie) besteed zou hebben aan mijn spieren en mijn six pack, dan had ik er minstens zo uitgezien als de man op deze foto. Misschien was ik nog wel gespierder, want elke week ben ik toch minstens zo’n 12 tot 15 uur heftig bezig. Hier in Atlanta helemaal, want ze zijn dit keer strenger dan ooit tevoren met mij. Ik krijg zelfs huiswerk mee (van de andere therapeuten is dat te begrijpen, maar van fysio?). Dan hang ik in de deuropening, lig te zwaaien met mijn wandelstok en ga maar door.
Maar ik ga dan ook nog steeds vooruit. Ook al heb ik niet die spieren, die dikke armen en dat six pack. Gelukkig maar, want dan had ik veel van de kleren die ik hier in Atlanta heb gekocht nooit meer kunnen dragen.
Learn More
Papa heeft het er de hele tijd over: de Cuban Sandwich. Sinds hij met René in Cuba is geweest en ook de film Chef heeft gezien, heeft hij er misschien twee gegeten, maar we moesten en zouden naar restaurant Havana in Atlanta. Zo gezegd, zo gedaan. Nou, we hebben het geweten. Een soort kantine die er uit zag alsof de schilders er tientallen jaren omheen hebben gelopen. En je moest het eten zelf bestellen en halen aan een counter met een erg dikke mevrouw er achter.
En daar kwamen ze: de Cuban sandwiches. Ik moet zeggen: best lekker, maar om er nou zoveel moeite voor te willen doen. Nee. Maar het is nu weer voor maanden uit het systeem van papa. en dat is ook wat waaed.
Learn More
Vrijdagavond hebben we een leuke avond gehad met Howard, Meyers, Roline, Sarah, Lee en zelfs even Thomas. En natuurlijk Leo, Dominique en papa. We hebben eerst bij Howard geborreld en daarna zijn we naar een erg lekkere pizzeria gegaan.
Vanaf het balkon van Howard (hij woont aan de Belt Line) heb je een waanzinnig uitzicht op de stad. Prachtig om vandaar de zon onder te zien gaan!
Learn More
Even een (klein) complimentje voor papa. Hij heeft de cheese cake van de Kroger versierd. Met een opengesneden aardbei. “Net een hart”, zo zei hij. “En dat laat zien dat het met liefde op tafel is gezet.” Vooruit. Dit keer een complimentje voor zijn culinaire presentatietechniek.
Learn More
Het mooie van Atlanta is het weer, Shepherd, onze vrienden en als je alles combineert, dan kom je bij Barrett uit. Barrett heeft donderdag op de BBQ bij ons appartement 
werkelijk de allerlekkerste ribs gemaakt. Leo was ook over gekomen uit Houston. Leo is een vriend en oud-collega van Dominique. Hij viel met zijn neus in de … ribs.
Barrett heeft ze erg bijzonder gekruid en daar een zoutlaag overheen gelegd. Zo zouden de kruiden beter intrekken. Aan het eind werd de zoutkorst eraf gebikt en daar ware ze: the best ribs of Atlanta (en Troy). Was top Barrett. Thanks a lot!
En Barrett: die nam een banaan als zijn groente. Want alles wat groen is, vindt hij niet lekker :-}
Learn More
Dat is nou zo leuk hier. CineBistro bijvoorbeeld. Een bioscoop vlakbij ons huis in Atlanta waar je in lekker luie leren stoelen naar de film kunt kijken terwijl je bijvoorbeeld een heerlijke tonijnsalade eet. Compleet met een alcoholvrij biertje. Dominique had – net als papa – de gegrilde kip BLT sandwich.
En de film Batman versus Superman wordt dan een stuk leuker en minder lang (2 1/2 uur!). Echt genieten kan ik je zeggen!
Learn More
Ze doen hier echt alles om me thuis te laten voelen ;-). Bij ons appartement zijn in de tuin heel veel tulpenveldjes, Zo voelt het in Atlanta ook een beetje Nederland.
Learn More
Recente reacties