Op 1 september 2012 trouwden (tante) Priscilla Hart Nibbrig en (oom) Frank van Meeuwen. Een prachtig feest, waar ik – als altijd strak in het pak – bijna net zo straalde als het bruidspaar.
Kerst is elk jaar een hoogtepunt. Met Oma Joke, Dominique en papa en de andere kerstdag met Oma Cecile en mijn ooms, tantes, neven en nichten. Het afgelopen jaar was een topjaar – ook qua cadeaus. Zoals deze Kever die sprekend op mijn echte Lucy uit 1960 lijkt. Dominique had hem voor mij gevonden in Parijs. Van mij mag het wel drie keer Kerstmis per jaar zijn!
Het was opa’s voorlaatste verjaardag. Het ging al even iets minder met opa, maar elk bezoek aan hem was een klein feestje. Op de foto sta ik met hem en papa in het verzorgingshuis waar opa de laatste jaren woonde. Opa was echt een held en voorbeeld voor mij. Hij stond altijd voor iedereen klaar, was erg altruïstisch en zo waanzinnig lief. Opa Huub was stamhouder, papa is stamhouder en ik ben het. Wij zijn alledrie de enige jongens in de gezinnen....
Het was een lange papa-en-zoon reis in de zomer van 2005. We gingen eerst naar Washington DC. Van daarduit vlogen we naar Los Angeles, toen naar Mexico City en van daar uit gingen we onder meer naar Oaxaca en de piramides van Teotihucan. Waanzinnig! En toen nog terug via Los Angeles, Grand Canyon, Hoover dam, Las Vegas, Phoenix (route 66), Palm Springs en uiteindelijk weer Amsterdam. Vreemd eigenlijk dat de Maya een balspel hadden waarbij een stenen bal...
Wat kan de natuur overweldigend zijn en jij als men dan een klein wezentje. Dat gevoel bekruipt je als je over de Grand Canyon uit kijkt. Geweldig. Indrukwekkend.
Oma Cecile is in 2013 maar liefst 85 geworden en heeft ons allemaal meegenomen naar Istanboel. Voor ons – neven en nichten – dan ook de allerbeste reden om een speciaal lied te schrijven en te zingen. Compleet met danspasjes – hoewel die niet altijd synchroon gingen. Het lied: Oma Cecile op de muziek van Oh Champs Élysées….
Max werd dit jaar 21 en dus hadden we een spetterend 21 diner in Den Haag. Het zijn leuke jongens, maar om dan allemaal ook meteen met een ADO strik op de foto te gaan, zou normaal gesproken iets te ver gaan. Maar voor goede vrienden heb je iets over. Vandaar eenmalig maar met verve: in smoking met strik in ADO kleuren!
Het was nog voor mijn oude kamer op de Olympiakade. Dominique, kater Pim en ik. Pim is de afgelopen tijd met mij mee verhuisd, maar heeft in mei nieuw onderdak gevonden bij Dominique en papa. Het wonen op een etage zonder tuin was voor Pim net iets teveel van het goede. Nu maakt Pim nog steeds mijn oude buurt onveilig met collega-kater Ginger van de buren. Twee vrienden die onafscheidelijk zijn geworden.
Met papa mijn eerste scheerspullen gekocht bij Flris in Londen, maar daarna is het wel tijd voor de eerste scheerbeurt. Met zeep en mes. Op deze foto kun je zien dat ik daarbij zelfs de neus heb ingezeept. Beter te veel dan te weinig toch?
Best een goed idee van mij: een profielwerkstuk maken over John Lennon en papa zeggen dat het wel erg goed zou zijn voor de kwaliteit van het werkstuk als ik (samen) met hem naar Liverpool zou gaan. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, dus het volgende weekend vlogen wij al. Een topweekend werd het. Met bezoek aan alle ‘heilige’ plekken. Maar ook gesprekken met mensen die John Lennon ook echt gekend hebben. En het eindcijfer voor het...
Tsja het is een foto van mij, maar om nu afgebeeld te worden als een soort Swim Magazine onderwaterduikertje met natte haren gaat misschien iets te ver. Maar toegegeven: het is een mooie foto en ik sta er op.
Elk jaar ga ik met papa in principe naar de Conventie van Franchise Services in Amerika. Die wordt steeds in andere Amerikaanse steden gehouden. In 2012 was het in Baltimore. Op de foto sta ik met Dominique en papa tussen de presidents en CEO van Franchise Services Inc. Don Lowe (rechts) en Jim Rogers, de baas van KOA – Kampgrounds of America (links). Mannen die me heel wat tips hebben gegeven voor mijn studietijd in de VS.
On ne subit pas l'avenir, on le fait.
Men ondergaat de toekomst niet, men maakt haar. (Georges Bernanos)
Dat was een verrassing: Jip had me uitgenodigd om met haar uit eten te gaan in de Roast Room. Daar 
werkt Jip en het leek haar gezellig om samen daar eens te gaan eten. Nou dat was geweldig. Heel gezellig met Jip natuurlijk, maar ook waanzinnig lekker gegeten. Steak tartare, een langoustine, een lamsrack, een bavette, een stuk rib eye… Er kwam geen eind aan.
Het was een heel mooie avond die we afgesloten hebben met een ijsje bij Pisa. En daarna nog even nagezeten bij René en Yvonne.
Dankjewel lieve Jip! Het was een topavond.
Learn More
Even lachen: ik ben wel naar de kapper geweest, maar Jip heeft haar lange haar voor een stukje over mijn haar gelegd en dan lijk ik precies op een cavia. Ook een beetje blond…
Learn More
Ik ga dit jaar drie maanden naar Jeruzalem. Daar is een heel bijzondere kliniek: Feuerstein. Eigenlijk is het meer een school voor jongeren met traumatisch hersenletsel. Ze werken daar puur aan het geheugen, aan lezen, onthouden, schrijven en praten. Met een heel bijzondere leermethode die ook nog eens helemaal is afgestemd op hersenletsel.
Papa is er gaan kijken en kwam helemaal enthousiast terug. En ik ben ook nog nooit in Jeruzalem geweest en heb er erg veel zin in om weer veel beter te kunnen leren. In september gaan we een eerste maand. In oktober hebben ze er vakantie en dus ga ik in november weer verder.
Learn More
Dave en Marjolein hebben een strandtent in Zandvoort geopend: Buddah Beach. We zijn daar op ene
stormachtige dag in mei naar toe gegaan, maar dat mocht de pret niet drukken. Aaltje, Marianne, Gerard, Jackie, Liv en Don waren er ook. We hebben erg goed gegeten. Maar het leukste was natuurlijk Lizzie. Ze moet nog één jaar worden maar ze is echt helemaal te leuk.
Ik hoop snel weer naar het strand te gaan. Maar dan wel met mooi weer!
Learn More
Het is hard werken nu ik weer terug in Nederland ben. Drie keer per dag zo’n 3,5 uur fysio, dan nog ergotherapie, counseling, muziekles en heel veel thuistherapie. Met Gijs, die Evelien is opgevolgd en 4 dagen per week mij helpt. En dan zijn er ook Marieke en Max, twee studenten die elk een halve dag per week bij mij komen om te lezen, te schrijven, mijn studie op te pakken, naar de bibliotheek of een museum te gaan en mij weer echt helpen het oude studentenleven op te pakken.
Natuurlijk mis ik Evelien ook best na al die tijd, maar ik ben ook heel erg blij met Gijs, Marieke en Evelien. Echt drie toppers. Het enige nadeel is dat er nu drie mensen bijgekomen zijn die ook allemaal erg streng voor me zijn (-;. Zo wordt het steeds meer zweten voor mij.
Learn More
Met Moederdag ben ik extra vroeg opgestaan om voor Dominique een heerlijk ontbijt klaar te maken. Met sap, een cappuccino, een warme croissant en een spiegelei in de vorm van een hartje. Ze was er erg blij mee, maar als iemand een mooi moederdag ontbijt verdiend, dan is zij het wel. Dank je lieve Dominique!
Learn More
Ik stond er een beetje van te kijken toen papa vroeg of ik zin had om met hem naar de sportschool te gaan. Die kans meteen gepakt. Maar wat bleek: we gingen een broodje eten bij de sportschool! Niks rennen, squatten, duwen. Gewoon: eten! Nu heeft hij wel een fiets gekocht, maar had er toch even iets meer van verwacht.
Learn More
Vrijdag zijn we weer vertrokken uit Atlanta. Altijd klein verdriet. We hebben dan ook met z’n drietjes werkelijk heel lekker 
gegeten bij Chama Gaucho. Een Braziliaans vleesrestaurant waar mannen met spiesen achter elkaar aan komen zetten met werkelijk verrukkelijk vlees. En er is een topsaladebar. En… natuurlijk een waanzinnig Amerikaans toetje dat je gewoon met z’n drieën kunt delen en er dan nog overblijft.
Daarna naar het vliegveld met 6 koffers en een heleboel handbagage, waaronder mijn nieuwe backpacker gitaar waar ik mee kan spelen. Iedereen vond het maar vreemd dat ik zelf een karretje met drie grote koffers duwde. Maar ja, je moet toch laten zien dat je vooruit gaat! Ook al was het erg prettig toen er nog voor mij geduwd werd.
Learn More
Nancy Miller is voor mij heel belangrijk. Met haar kan ik over alles praten. Ze is echt mijn counselor – samen met Lia hier in Nederland. Het voordeel van Nancy is dat ze heel veel jongeren kent met ernstig hersenletsel zoals ik en weet precies wat er allemaal door ons – en mij – heen gaat. Ik ben zo blij dat ik haar in Atlanta weer twee keer per week heb kunnen spreken. Maar jammer genoeg houdt het bij haar niet op ‘bij een goed gesprek’. Ik heb dit keer heel veel huiswerk van haar meegekregen! Ik zal het maken Nancy!
Learn More
Aan alles komt een eind, hoewel ik het vreselijk vind om weer te vertrekken uit Atlanta. Ik heb er zoveel goede vrienden en de therapie die ik er krijg is echt geweldig. Niet dat mijn Nederlandse therapeuten minder zijn – 
zeker niet – maar het is hier toch anders. Door de sfeer, de aanpak, de collega’s onder elkaar. Dat geldt zeker ook voor Pathways, wat een kleine familie van me is geworden.
Ik ga iedereen missen, maar kom in de herfst weer terug. Maar gelukkig houd ik met de meeste therapeuten contact via FaceTime, Facebook en mail, See yo’ll soon again – zoals ze dat hier zeggen.
Learn More
Het is bijna de laatste avond in Atlanta en we hebben een geweldige avond gehad bij Sarah en Lee. Howard en Meiers waren er, maar ook vriendinnen van Lee en Sarah.
Voor het eerst hebben we de homemade pizza’s van Lee geproefd. Nou: die waren geweldig. Hij maakt ze van scratch en bakt ze met verschillende toppings in een snel tempo achter elkaar. Echt superlekker. Papa heb ik gevraagd of hij bij Lee op cursus kan.
En dan was er nog een verrassing. Anne had een superlekkere taart gemaakt en Howard moest ineens ‘even naar buiten’. Daar stond 
Trav, de man achter Leaping Cow ice cream. De advocaat die alles heeft wat Ben en Jerry ook hebben. En hij bracht zijn signature ice cream: de pistachio. Met verse, hele pistache noten uit het Midden Oosten. En een versie die ik niet kende: American Peppermint.
Wat een geweldige avond. Met lieve mensen, waanzinnig eten en heel veel gezelligheid. Ik ga Atlanta weer missen. Maar ik ben snel weer terug!
Learn More
Het is een typisch Amerikaans toetje: strawberry short cake. Maar wel erg lekker. Helemaal bij Ted’s Montana Grill (de mannen van de bizon steak).
Hij is allesbehalve short, maar superhoog. Je kunt er met vier man van eten en bestaat uit een speciaal soort cake, veel ijs en verse aardbeien. Yammie.
Learn More
Recente reacties