Zaterdag was voor mij best een moeilijke dag. Je staat toch de hele dag stil bij het feit dat het twee jaar geleden is dat je wereld volledig veranderde. Ik ben samen met papa naar oma Joke gegaan. Oma is een beetje vergeetachtig aan het worden en ik heb met haar erg lang gesproken over opa Huub. Opa is nu al bijna zes jaar dood en ik mis hem eigenlijk steeds meer. Iedreen zegt dat ik erg op opa Huub lijk. In mijn gedrag, in mijn praten en mijn karakter. Daar ben ik dan hartstikke trots op want opa is echt mijn grootste voorbeeld.
Na een gezellig uurtje bij oma ben ik naar het graf van opa in Rijen gegaan. Daar hebben we roosjes en zonnebloemen bij zijn graf geplant. Ik was best verdrietig. We hebben ook een ijsje gegeten bij de ijswinkel waar opa altijd kwam. Dat was dan weer genieten.
Daarna terug naar Amsterdam waar we nog even een visje hebben gegeten bij Wiebe. René was er ook, net als oom Peter en meer oudere mannen. Daarom komt papa daar ook zo graag denk ik.
Thuis lekker asperges gegeten en voor je het wist was 13 juni weer voorbij. Dat is maar goed ook.
Mooi hoor Daan, kijk hoe ver je nu al bent gekomen. Natuurlijk is zo’n dag moeilijk voor je. Maar ik vind het prachtig om te lezen hoe goed je er mee om gaat. Ik neem mijn hoed af voor je en zeg heel hard BRAVO!!! Keep going, you ARE amazing!!!!!! xxxxxxx Samira