Toen ik in juni 2014 voor het eerste naar Atlanta ging, kwam ik terecht in Shepherd Pathways. Daar was ik intern en mijn favoriete nurses waren Gloria en Lucius. Ze waren als familie voor mij. Door hen voelde ik me erg thuis in die beginperiode. Met Lucius ging ik er op uit. Naar American football, aar restaurants (samen met de andere patiënten) en naar andere leuke dingen.
In Pathways waren het dokter Fadia, alle therapeuten, mijn collega’s (waaronder Barrett) en Gloria en Lucius die voor mij weer het verschil zijn gaan maken.
Nu ben ik weer hard aan het trainen. En het mooie is dat iedereen mijn vooruitgang ziet. Ze geloven heel erg dat mijn arm en hand weer veel beter zal worden en ook mijn rechterbeen veel aan kracht gaat winnen. En waar ze helemaal versteld van staan in mijn vooruitgang in praten. Altijd leuk om te horen. Want soms, soms is het best wel moeilijk. Het duurt allemaal zo waanzinnig lang…
Recente reacties