Vanochtend is de week weer begonnen. Eerst therapie op het sportcentrum van de VU. Dan naar huis, leren, thuisoefeningen, rusten, wat gezelligheid en weer leren. Het is echt alsof ik twee banen heb. Maar ik ga er voor. Mijn plannen zijn groots en mijn ambitie idem dito.
Ik krijg ook steeds meer klaar met mijn rechterhand. Ik kan dingen oppakken en wegzetten, kan mijn mes vasthouden (nog niet snijden, maar dat komt), een fles open maken en ga zo maar door.
Ik wil iedereen een poepie laten ruiken. En mijn missie om in 2018 de marathon van New York te gaan lopen, die staat nog steeds. Als een huis!
Hoi Daan, tja wat een ervaringen allemaal weer in de berichten. Beetje jaloers toch wel hoor, Amerika en de UVA. Mooie vooruitzichten. X van ons allemaal.