Eindelijk was daar de grote Barrett, mijn collega en vriend uit Troy 
Alabama. We hebben bijgepraat – ook al was ik moe en bezweet na een heel intensieve therapie vandaag – en zijn naar Twin Peaks gegaan. Een prima restaurant om de hoek met heel vrolijke bediening met een opvallend stralende lach en witte tanden.
Ik heb weer genoten van alle verhalen, de humor en de avonturen van Barrett. Barrett is echt een voorbeeld van hoe ver je kunt komen na traumatisch hersenletsel. Fijn dan hij nu echt naar Amsterdam komt in de herfst.
Recente reacties