Twee, drie dagen per week wordt mijn rolstoel ’s ochtends aan de kant gezet en moet ik de hele dag lopen. Van de ene therapie naar de andere, van het hoofdgebouw naar de reidence voor de lunch en omgekeerd. Het is best vermoeiend, maar het gaat steeds beter. Ik loop redelijk rechtop en het tempo begint ook wat toe te nemen. Ik geef me nog twee jaar voor de New York marathon!
Hey Daan,
Dat ziet er wel heel gaaf uit. Ooit zul je zo Reade binnenlopen. Goed dat je er zo voor gaat, ook met het meer gebruiken van je rechterhand. Hou vol en doe de groeten aan Adriaan en Dominique.
Henk