Het is echt hard werken. Vroeg op en dan meestal drie uur achter elkaar fysieke therapie. Ik kan uit het diepst van mijn hart zeggen dat dat erg vermoeiend is. Veel lange loopoefeningen, stretchen, speciale fietsen voor armen en benen met elektrostimulatie, zwemmen, lopen zonder hulpmiddelen, werken aan de balans, krachtoefeningen, arm- en handoefeningen… de hele bups.
Maar ik doe het allemaal lachend en met veel plezier. Want niet alleen zijn de mensen leuk die mij begeleiden – het levert ook geweldige resultaten op. Dat merk ik natuurlijk niet van de een op de andere dag, maar wat mij erg goed doet is als mensen mij zeggen hoe ik vooruit ben gegaan. Of dat ik de rolstoel lekker in de auto laat en lopend mijn dingen doe. Of met mijn rechterhand de liftknop indruk, het licht aan doe, een paar toetsen van de laptop bedien en natuurlijk iedereen een hand geef.
Ik weet dat ik nog een lange weg moet gaan, maar dat doe ik graag. Heel graag. Ik ben dan ook zo blij dat er zoveel goede mensen om me heen zijn die mij begeleiden en stimuleren!
O ja… ik begin ook weer te werken aan de buikspieren (-;
Hoi Daan,
Fijn om te lezen hoe het je gaat daar in het verre Atlanta. Het is hard werken dat hoor ik wel!! Ben benieuwd je weer weer te zien als je terug komt naar Mokum! Maar dat is natuurlijk iedereen!!!!
(Mijn) Adriaan en ik wensen je een mooie kerst toe met veel gezelligheid en liefde!! En natuurlijk lekker eten etc.
Doe je veel liefs aan Do&Adriaan?
Dikke kerstzoen,
Hanneke