Vandaag – woensdag 17 december – was ik om 17:40 op tv in Tijd voor Max. Het programma ging helemaal over hersenletsel door een ongeval. Ik zag ook Even terug, die ik nog ken uit de Leijpark. Hij was veel verder dan ik en ik hoopte toen dat ik ooit zo ver zou komen als hij. Als je op deze link klikt zie je een stukje over papa en mij: Max uitzending. Er hebben bijna 490.000 mensen gekeken!
Gelukkig vinden steeds meer professionals in Nederland dat er andere mogelijkheden moeten komen om – vooral ook jongeren – beter en succesvoller te behandelen. Niet iedereen heeft de kans zoals ik om naar Amerika te gaan en we zijn het verplicht aan iedereen om ervoor te zorgen dat iedereen de maximale herstelmogelijkheden krijgt.
Op de website van Tijd voor Max staat letterlijk: “Soms is er meer mogeljk dan we denken, dat bewijst Daan. Daan heeft hersenletsel en heeft een revalidatie op maat gekregen. Het werkt voor hem en dat moet voor iedereen in Nederland beschikbaar zijn. Maar hoe is dat te realiseren?”
Nu heb ik de revalidatie op maat beslist niet “gekregen” maar actief gezocht en gevonden. Maar het klopt: in Nederland was ik al uitbehandeld en in de afgelopen zes maanden heb ik waanzinnige stappen vooruit gemaakt. In elk opzicht. Spraak, geheugen, lopen, rechterarm… Natuurlijk ben ik (nog) niet de oude, maar wel veel verder dan iedereen voor mogelijk hield. Heel veel verder. Dat komt omdat we zelf de beste mogelijkheden zijn gaan zoeken en die gevonden hebben. In Atlanta bij het Shepherd Center.
Maar ik heel erg blij dat de Hersenstichting de missie omarmt dat er wat moet en kan gebeuren. Op hun website http://www.hersenstichting.nl/daan/ staat het helder omschreven. En natuurlijk ook op mijn fonds: www.daantheeuwesfonds.nl. Daar staan ook de activiteiten op die wij ondernemen. Want als het aan mij ligt mag het niet te lang duren voordat iedere jongere met hersenletsel dezelfde kansen krijgt als ik.
Recente reacties