Het moet allemaal niet gekker worden. Zit ik net weer in de collegebanken van de UvA, sta
ik ineens bij de grote collegezaal van de VU voor de studenten. Samen met mijn vriend prof. Erik Scherder heb ik college gegeven. Over intensieve neurorevalidatie, de zorg in Nederland, hoe ik me heb ontwikkeld, waar kansen liggen, wat belangrijk is en hoe lang het soms kan duren om ver vooruit te komen.
Het was hartstikke interessant voor mij, maar ook voor de studenten. Ik kreeg in elk geval veel applaus en volgens prof. Scherder hebben veel studenten ook een traantje weggepinkt. 
Dat is nergens voor nodig. Ze moeten alleen als ze afgestudeerd zijn ervoor zorgen dat iedereen de allerbeste zorg krijgt om weer sterk in de maatschappij terug te komen.
Nou, als ze les krijgen van Erik – en vooral als ze ook goed naar hem luisteren – dan komt het uiteindelijk best erg goed met de zorg voor jongeren met traumatisch hersenletsel.
Ik hoop dit vaker te doen. En ja… er zaten ook veel leuke meisjes studenten in de zaal. Want blind ben ik niet (-;
Recente reacties