De week is begonnen. Maandag was het weer een lekker drukke dag. Veel therapie, maar iedereen was blij verrast toen Dominique de therapeuten vertelde over hoe ik in de ogen van iedereen vooruit ben gegaan. Dit weekend heb ik de rolstoel vaak in de auto of naast de bank gelaten. Ik wilde gewoon zelf lopen. Wel met de vierpoot – hoewel ik even dacht dat ik het ook zonder kon proberen, maar zo ver ben ik nog niet.
Natuurlijk was er weer de ochtend cappuccino en iedereen vindt dat ik nog gemotiveerder dan ooit ben. Misschien komt dat wel omdat ik woensdag even een paar dagen op vakantie ga naar Disneyland in Californië. Het eerste park. Ik ken Parijs, Hong Kong, maar nog niet the Original. Papa is er al voor zijn werk en ik vlieg dan samen met Dominique en Charlotte in. Het is nog wel een vlucht van vier-en-een-half uur.
Vanavond heb ik weer lekker in het appartement gegeten. Gevulde groente. Lekker en gezond. En daarna terug naar Shepherd voor een rustige nacht slapen.
Dinsdag was mijn laatste revalidatiedag van de week. Heb een geweldig goed gesprek gehad met de therapeuten die er erg in geloven dat ik nog heel veel verder kan komen. Binnenkort komen ze daar officieel op terug maar het ziet er naar uit dat ik nog langer in het Shepherd kan blijven. Daar ben ik zo blij om omdat ik het hier nu een beetje als thuis voel. Ik voel me hier lekker. Met echt heel aardige mensen om me heen die samen met mij werken aan mijn toekomst. En die wordt mooi kan ik beloven!
Ik ben nog met mijn collega revalidanten uit gaan eten. Het was een mooie dag op dit gebied. ‘S Ochtends waren we ook met zijn allen erop iit gegaan naar Starbucks. Kon iedereen zien hoe ik zonder rolstoel me redde.
Woensdag vroeg opgestaan. Samen met Charlotte en Dominique op weg naar het vliegveld vior een korte vakantie in Disneyland in Anaheim in California. Het eerste echte Disneyland dat net zou oud is als papa.
Het was best een lange vlucht naar Los Angeles. Bijna vier-en-een half uur, we werden opgehaald door een grote auto die ons naar het Disneyland Hotel bracht. Daar is de FSI Conventie. Bijna iedereen kent mij en het was een hel warm welkom. Even uitgerust en vanaf zes uur begon een prachtige cocktailparty. Met lekker eten en veel bekenden. Don, Richard, Carolyn, John, Mary, Lee-Ann en natuurlijk Gerard, Jackie en de kids.
We hebben ons allemaal een beetje verkleed en overal was het Disney.
Donderdag moesten we vroeg opstaan omdat de opening van de Conventie al om acht uur begon en eerst moesten we ontbijten. Het was erg interessant, maar na de lunch toch weer lekker gaan rusten en genieten van Disneyland. ’s Avonds hadden we een speciale avond in Big Thunder. Erg leuk met ook een paar Disney figuren, zoals Woody, heerlijke buffetten en veel meer.
Vrijdag hadden we een dag voor ons zelf. Charlotte en ik hebben samen met Dominique en de Slotjes lekker aan hert zwembad gelegen en we zijn ook Disneyland in gegaan. Wel erg druk, maar toch met Charlotte een paar attracties gedaan. Om vier uur kwamen oom Harold en Dana uit Los Angeles. Die heb ik zelf twee keer bezocht toen ik met papa in Amerika was. De eerste keer toen ik vijftien was. Ze zijn speciaal voor mij gekomen en we hebben lekker gegeten en gepraat. Hun zoon Nand(je) werkt bij CSI Los Angeles en komt binnenkort mij opzoeken.
Zaterdag was het de laatste dag van de Conventie. Ik denk dat ik wel met meer dan honderd mensen heb gesproken. Ik geef ze nu ook allemaal mijn rechterhand. Daar kan ik steeds meer mee – ook al moet is ’s nachts best een vervelende brace daarvoor dragen. Maar het is de moeite waard! We hebben lekker gechilled in het park en aan het zwembad. Er waren zelfs liften in de whirlpool. Ik moet zeggen: alles is wel erg goed geregeld in Amerika voor als je wat extra hulp nodig hebt.
’s Avonds een heel mooi programma in Disneyland met FSI. Met ook Awards. Elke keer als er een Award werd uitgegeven ben ik opgestaan om te klappen. Ik kan het, dus waarom zou ik het niet doen. Lekker eten en een waanzinnig lekker alcoholbrij biertje voor de feestelijkheden. Ik ben jog met Mickey en Mini zelf op de foto gegaan. Compleet met een kus van Mini!
Daarna de mooiste kleurenshow gezien die ik ken: de World of Colors. Zo mooi! Ik heb er samen met Charlotte naar gekeken en we waren allebei erg onder de indruk.
Zondagochtend werden we opgehaald door een superlimo-bus. Ik kan het niet anders noemen. Alles kon er in. Koffers, rolstoel, wij… En toen terugvliegen naar Atlanta. De vlucht duurde vier-en-een-half uur en ging erg goed. Nog even een salade bij Chipotle (we hadden weer drie uur tijdsverschil) en terug naar Shepherd. Mijn kamer was er helemaal klaar voor. Even uitslapen tot 8 uur en maandag weer therapie. Van mij had de vakantie nog wel een paar dagen langer mogen duren, maar er is werk aan de winkel!
Recente reacties