Maandag 9 juni was het erg vroeg opstaan omdat ik al om half negen bij Shepherd Pathways moest zijn. Met het verkeer hier betekende dat, dat ik al om kwart voor zes uit de veren moest. Maar toch kwamen we iets te laat aan.
We werden opgevangen door mijn ‘case manager’: Theresita. Ze vroeg mij van alles, maar omdat ik te laatb was, wilde zij mij tussen de middag terug zien om de tijd in te haken,
Daarna had ik Physical Therapy, Counseling, check up en intake van de verpleegkundigen en Occupational Therapy. Zonder uitzondering allemaal erg gemotiveerde en lieve mensen. Het voelt meteen goed.
Mijn kamer heb ik helemaal alleen voor mezelf. Met een mooie badkamer. Alle kasten zijn vol en papa heeft een heel groot prikbord gehaald zodat ik ook al mijn meegenomen foto’s op kan hangen.
’s Avonds voor het eerst warm gegeten (was goed, maar wordt beter), met papa nog wat nagepraat en gedronken en toen naar bed. Eigenlijk verrassend goed geslapen.
Op dinsdag moest ik voor doen wat ik allemaal al kan. Transfers, douchen, aankleden… Het ging allemaal best goed met een beetje hulp. Iedereen hier isnook erg te spreken over mijn website omdat ze zo een goede indruk van mij krijgen.
Daarna Speech Therapy, Physical Therapy, nog een keer Occupational Therapy en dan de lunch. Ze hebben speciaal voor mij lekker brood gehaald, stevige kaas, peren, appels en kiwi’s. Niets lijkt ze teveel!
In de middag had ik Recreational Therapy. Was benieuwd wat dat is, maar het zijn spelletjes doen, tuinieren, samen een klein feestje bouwen en meeer van dat. Erg leuk. En vanavond gaan we – net als elke dinsdag – met de andere residents van het Shepherd uit eten. Dat was erg gezellig. We hebben samen Chilli’s uitgezocht. Was lekker en het was natuurlijk goed de anderen betere te leren kennen.
Mijn arts is dr. Payal Fadia. De rest van mijn team bestaat uit Liv als nurse manager, Yvette als nurse, Brian als physical therapist, Reena als occupational therapist, Auni als speech therapist, dr,. Gary James als neuroposychologist, Nancy als rehabilitatuion counselor, Patrick als vocational therapist en Bridget als recreation therapist. En daar komen er nog een paar bij. Zoals voor muziek en extra oefeningen met mijn arm.
Ze werken hier wel anders dan in Reade. Het zijn voor mij vee langere dagen, maar hun aanpak is ook anders. Ze zijn erg vriendelijk maar ook streng en direct. Ze vragen misschien wel iets meer van mij en dat is goed. Ik ben hier tenslotte om mijn doelen te bereiken.
Het is nu woensdag. De dag is begonnen met een recreatietherapie met de hele groep van een man/vrouw of 12. Best leuk om veel dingen ook samen te doen. Daarna een vol programma. Voor de ouders zijn er vandaag, zoals elke woensdag, speciale bijeenkomsten zodat ook zij iets leren. Belangrijk, want waarom zou ik de enige zijn die moet werken hier (-;. ’s Avonds ben ik met papa uit eten gegaan bij een goede Japanner. Mocht ook wel, want het was de laatste avond helemaal samen omdat Dominique morgen in Atlanta aan komt. Kan niet wachten.
Donderdag goed uitgeslapen (tot half zeven). Ik sliep al goed maar nu het blauwe engeltje naast mij staat, slaap ik nóg beter. Vanochtend weer veel therapie gehad en heel goed nieuws uit Nederland. Charlotte is geslaagd! En Jip Post! Mocht ook wel, want zij zijn de besten.
Ook goed nieuws uit Atlanta. Met maar een heel beetje hulp heb ik – voor het eerst – een blikje met mijn rechterhand vastgehouden en die met een licht gesteunde rechterarm naar mijn mond gebracht. Een overwinning van de eerste orde! Hier ga je meer over horen!
Straks lunchen met alle revalidanten en hun begeleiders. Dat doen we elke dag. Papa toast dan een paar boterhammen voor me. Eén met kaas en één met vruchtenhagel. En wat fruit. Dan nog een keer therapie en dan is het wachten op Dominique. Zij zou pas laat landen, maar tot mijn grote verrassing kwam Dominique met papa nog om half tien langs. Geweldig fijn. Ze had ook nog een paar foto’s en kaarten bij zich. Heel goed geslapen.
De volgende ochtend was het 13 juni. Ik heb er eigenlijk niet bij stil gestaan dat het precies één jaar geleden is dat ik mijn ongeluk heb gehad. Het was een gewone dag. Met veel therapie, hard werken maar nu met Dominique ook aan mijn zij. Zo blij dat zij er nu ook is. Bij een paar therapieën is Do mee geweest. En ja, ze was hartstikke trots op mij.
’s Avonds hebben we in the Green Mansion gegeten. Dat was mijn idee. Het is het spookhuis in Union City waar ik met Kathy en Rick ben geweest. Kim was er ook weer, een echte Southern Belle. Ze heeft voor mij gebeden. Na een rugmassage van Do naar bed en op naar morgen, de veertiende! Het eerste wat ik ga doen is uitslapen na een week hard werken met mooie resultaten!
Zaterdag uitgeslapen. Na een kleine brunch zijn we met z’n drietjes naar Lenox Mall gegaan. Daar heb ik cadeautjes voor Vaderdag gekocht, maar ook kleding voor mij. Drie nieuwe broeken bij Abercrombie, een mooie dunne trui bij Diesel, een paar luchtige shirts. Ik ben goed verwend, maar dat mag in dit geval echt we omdat het hier heel lekker warm is. Vandaag 31 graden en de zomer moet nog echt beginnen. ’s Avonds een lekkere biefstuk gegeten en toen naar bed.
Zondag was het vaderdag. Ik had zeven cadeautjes voor mijn hulpPiet gekocht en een mooie kaart. Daar moest hij erg om huilen. De huilebalk. We zijn Atlanta in geweest. Naar de World of Coca Cola. Niet echt heel leuk, maar wel een mooie 4D film met schokkende stoelen en water in je gezicht. De reacties van Dominique waren het leukst. Daarna zijn we naar de tuin van het appartement op Collier Hill gegaan voor een BBQ. Papa achter het vuur en ik moet zeggen: het was allemaal lekker wat hij gemaakt heeft. En nog licht ook. Daarna bij Starbucks een decaf capo en terug naar Shepherd.
Mijn eerste week zit er op. Morgen om half zeven opstaan en week twee begint. Kan niet wachten!
Wordt vervolgd.
Recente reacties