In Atlanta: de week van 3 november (2014)

Het is mijn voorlaatste week in Shepherd Pathways. Vandaag eerst afscheid genomen van René en Yvonne die op doorreis zijn naar New Orléans. Dominique is vanochtend naar de Shepherd gekomen – met capo – en we hebben samen mijn kamer opgeruimd. Alle zomerspullen bij elkaar gepakt die terug naar Nederland kunnen omdat ook hier de herfst begint. Daarna een sessie over hoe ik verder ga. Ook over het gebruik van alcohol bijvoorbeeld, dat ik voorlopig zeker nog niet mag drinken.

Thuis hebben we de lunch klaar gemaakt en daarna naar het grote Shepherd voor een armtherapie. Het is nu een thuisdag. Dus straks weer naar het appartement en dan nog breinspelletjes, lezen en een videootje opnemen. De film van mijn optreden in de Shepherd heeft in een dag al meer dan 3.000 kijkers getrokken op Facebook. Dat is toch helemaal te gek eigenlijk. Misschien komt het nummer nog in de Top 40? Wie weet. Overigens: ik ben vanaf februari te boeken voor de betere feesten, partijen en zalen (-; Overigens staan ‘My Friends’ ook leuk op de colablikjes…

Vanavond blijf ik thuis slapen, zodat papa ook aan Dominique kan laten zien wat er allemaal gedaan moet worden.

Lekker geslapen. Dominique heeft alles onder de knie. Ook het eten, want dat was erg lekker. Het vervelende is dat het als het leuk is, het ook moeilijker is om vroeg op te staan. Maar het is gelukt. Om acht uur was ik helemaal klaar, dus op via Starbucks naar het Shepherd waar de dinsdag/werkdag kon beginnen.

Die dag verliep heel anders dan ik dacht. Net tijdens de lunch kreeg ik ineens stuipjes. De diagnose was dat ik een seizure had – een aanval. Dat komt jammer genoeg heel vaak voor bij mensen met hersenletsel, maar mij was het ruim anderhalf jaar bespaard gebleven.

De dokter besloot me met een ambulance naar het Piedmont ziekenhuis te brengen. Daar stonden Dominique en papa me al op te wachten. Nou, ze nemen daar geen halve maatregelen. Meteen scans, EEG’s, bloedonderzoek, een neurologisch onderzoek, de hersenchirurg die erbij kwam… Het was voor iedereen wel schrikken, want ik wist nog wel alles, maar kon niet op de woorden komen.

Ik moest die nacht blijven omdat ze wilden dat ik pas weer weg ging als ik de oude was. Woensdag weer onderzoeken en het leek dat ik regelmatig heel kleine aanvalletjes kreeg. Lopen ging heel goed, maar praten even wat minder. Na een aantal testjes wilden ze me nog een nachtje houden. En pas op donderdag, toen oma Cecile er ook was, mocht ik weer naar het Shepherd.

Papa had zijn vlucht uitgesteld, maar is donderdagavond vertrokken omdat alles weer rustig is. Vrijdag ga ik ook weer gewoon aan de slag in het Shepherd.

Vrijdagochtend kwam Dominique al vroeg langs. We hebben eerst een gesprek gehad met Thersita en mijn programma is gewoon als vanouds van start gegaan. Het was dan ook een drukke dag. Dokter Fadia heeft me nog gezien en ik ben eigenlijk best moe. Dat kan ook van de medicijnen zijn.

Vanavond hebben we lekker om de hoek gegeten bij de Koreaan. Met oma, Dominique, René en Yvonne. Was supergezellig. Ik vind het maar niks dat René en Yvonne zaterdag al weer weg gaan. Maar gelukkig blijft oma en komen maandag Alexandra en Pieter. En donderdag komt papa al weer terug.  Weer lekker gaan slapen. Zaterdag mag ik lekker lang blijven liggen!

Zaterdag was de bonte avond met Yvonne en René. Ik ben de hele dag thuis geweest, maar we hebben natuurlijk weer een Starbucks gedaan en we hebben lekker bij de Mexicaan gegeten. Van de plannen die ik met René had gemaakt is die dag niks gekomen, maar het goede nieuws is wel dat ik me een stuk beter voel dan daarvoor. Ik ben nog best een beetje moe, maar ik ben weer bijna helemaal de oude. De medicijnen werken echt goed lijkt het wel.

Zaterdagavond zijn René en Yvonne weer vertrokken. Nu slapen en dan een lekkere lazy zondag met Dominique en oma Cecile. Ik ga ook oma Joke bellen om even lekker bij te kletsen.

Zondag een fijne dag gehad. Met oma en Do naar Virginia Highlang geweest. Prachtig. Heerlijk weer, mooie terrassen, huizen en mensen. Een heel mooie middag gehad. En daarna weer als vanouds thuis eten. Toen nog even wii met Lucius gespeeld en lekker gaan slapn. Maandag is weer een thuisdag. Met therapie op het grote Shepherd.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.