In Atlanta: de week van 15 december (2014)

Posted by Daan on 16 dec 2014 in Amerika | 3 comments

Ze hebben hier jammer genoeg geen respect voor de ouderdom. Het was maandag, de dag voor mijn verjaardag, gewoon bikkelhard werken in het Shepherd. Keihard. En daarna nog even boodschappen doen, uit eten dan en papa ophalen op het vliegveld. Hij had wel een koffer vol met cadeautjes van vrienden en familie bij zich. Kijk, daar verheug ik me nu al op.

Neef Nand en Sandra zijn al in Atlanta. Zij zijn uit Washington speciaal voor mijn verjaardag gekomen. Gisteren hebben we al met ze geheten en vanavond zijn we met zijn viertjes naar de Cheesecake Factory gegaan. Zo lief, omdat ze weten dat dit echt mijn favoriete restaurant in Atlanta is. Het is de tweede keer dat ze voor mij zijn overgekomen. Maar neef Nand, een gepensioneerde professor, is dan ook altijd mijn studiekeuze klankbord op de achtergrond geweest.

Op het vliegveld daarna was ik best moe, dus zijn we snel naar huis gegaan en ben ik mijn mandje ingedoken. Mijn laatste nacht als 24-jarige, hoewel ik door het tijdsverschil in Nederland al 25 geweest zou zijn.

Ik heb net even stiekem gekeken naar de ontbijttafel voor morgen. Alles is versierd en Dominique heeft een pompoentaart voor mij gebakken voor ’s ochtends. Want er staat heel wat op het programma voor dinsdag. Vijf uur therapie, maar ook een party met 29 man!

Het is nu dinsdag. Nog erg vroeg in Atlanta, maar ik ben toch best een beetje opgewonden. Het wordt een feestdag, maar tegelijkertijd realiseer ik me ook dat ik al 25 ben en me af vraag hoe de rest van mijn leven gaat worden. Daarover praat ik – ook vandaag – met Nancy, mijn counselor op het Shepherd. En natuurlijk met Dominique en papa. Alles is toch anders, maar er zijn gelukkig heel veel kansen voor mij. Er liggen zoveel uitdagingen en zaken waarin ik een verschil kan maken. Daar ga ik voor.

Zo, nu eerst onder de douche om fris mijn nieuwe levensjaar te beginnen! En dat is goed gelukt. Voordat ik naar Pathways ging hebben we een heerlijk ontbijt gehad met z’n drietjes. Met veel kaarten en cadeautjes. Teveel om op te noemen. Ik ga iedereen persoonlijk bedanken per mail, Whatsapp of sms.

Om half vijf was ik thuis en ik had bijna niet eens de tijd om me om te kleden. Barrett was er, neef Nand en Sandra, Clint en zijn vrienden Gerald en Martijn die op Georgia Tech onderzoek doen, Sarah en Lee, Howard en Roelien, Kail en zijn vader Graig, Jan, bijna alle therapeuten van het Green Team van Pathways, heel veel therapeuten van het Shepherd Center.

Dominique had zichzelf echt overtroffen met lekkere happen. Meat loafs, quiches, mozzarella sticks, kippetjes, eigengemaakt corn bread, taart en natuurlijk (dank je) de enig echte tonijn carpaccio van Wiebe uit Amsterdam. Zo waanzinnig lekker! En papa had wijnen meegenomen uit mijn geboortejaar 1989.

Ik ben erg verwend. Heel erg. Maar dat mag ook wel een keertje toch?! Ik heb dan ook heel lekker geslapen!

Woensdag was weer een erg volle dag. Met veel therapie op beide Shepherd locaties, maar ook een consult bij de oogarts dr. Iyer. Zij is gespecialiseerd in ogen van mensen met neurologische problemen. De vorige keer zei ze dat ik erg vooruit was gegaan. En: nu zei ze hert weer. Ik krijg daardoor steeds een betere balans en een breder gezichtsveld!

Op de terugweg hebben we sushi gegeten in Roswell. Dat is daar dan erg lekker en super goedkoop. We hebben met z’n drietjes samen voor nog geen 40 euro heel veel sushi en sashimi gegeten. Met de drankjes erbij. Dat is toch wel supergoedkoop – maar alleen op maandag t/m donderdag. Dan eet je daar voor half geld.

De uitzending op tv heeft heel veel reacties opgeleverd. De telefoon stond roodgloeiend hier en ook veel mailtjes, appjes en sms-jes. Als je mijn stukje niet gezien hebt, dan is dit de link: Daan op Max.

Donderdag was misschien wel de drukste dag van de maand. Van negen tot vijf non-stop gewerkt. Inclusief het aanmeten van een nieuwe gipsen arm die ik ’s nachts moet dragen om mijn rechterarm rechter te krijgen. Dan rekken de spieren uit. Het is geen pretje om die aan te hebben, maar het werkt wel.

Lekker de restjes gegeten van mijn feestje, zoals Dominique’s meat loaf en chocolade taart toe. Lekker vroeg naar bed vandaag. Iedereen in huis is best moe.

Vrijdagochtend om negen uur weer begonnen in het Shepherd. Twee uur op de grond, een uur in het zwembad. En dan meteen weer door naar Pathways. Begrijp je dat ik vaak met weemoed terugdenk aan hoe relaxt het was op de UvA? Ook hard werken een studie, maar ik kan je zeggen: dat valt in het niets met hier. Vrijdagavond lekker thuis gegeten.

Zaterdag thuis veel geoefend. Ook met lezen. ’s Middags zijn we naar de Botanic Gardens gegaan. Daar hebben ze een prachtige lichtshow. Ik geloof met anderhalf miljoen lampjes. In de tuinen heb je ook een heel mooi restaurant waar we met z’n drietjes heerlijk hebben gegeten. Een beetje op chique. En toen weer lekker door de tuinen gegaan. Wel in de rolstoel omdat het best heuvelachtig is. Maar daarna snel weer op de been.

Zondag was het oefendag. Het huiswerk van Aunie gemaakt, stretchen, schrijven… En natuurlijk ook nog even naar Lenox Mall om de laatste kerstcadeautjes te kopen. Het was erg druk daar. Maar ik ben nu wel helemaal klaar voor de Kerst.