Na een lekker lang weekend was het vanochtend weer vroeg opstaan. Het begon al om 9 uur met twee uur achter elkaar fysieke therapie op het Shepherd. Dominique heeft me gebracht, zodat papa lekker door kon werken. Het was wel weer even wennen, maar gelukkig ging het goed. Vanmiddag mag ik al weer terug voor een extra uurtje fietsen. En dan nog de thuistherapie…
Mijn grote rolstoel staat nog op Pathays. Papa wil die mee terug naar Nederland nemen, nu ik eigenlijk steeds loop met een stok. We hebben ook nog een lichtgewicht stoel voor de wat langere afstanden tijdens uitstapjes, maar mijn conditie wordt eigenlijke steeds beter. Ik probeer ook steeds iets meer te doen met mijn rechterhand. Dat valt niet mee, maar het zal er toch van moeten komen.
Vanavond lekker Maleis gegeten met Howard, Roelien en Sonia. Wat een lieve mensen allemaal. Howard is kunstschilder, makelaar en landschapsarchitect, Roelien zorgt – net als Rick van Kathy – er voor dat Delta vliegtuigen veilig vertrekken, vliegen en landen (ze is een soort grondpiloot van een aantal vliegtuigen tegelijk) en Sonia coördineert gezondheidsonderzoek in onder meer Afrika, waarvoor ze deze week weer naar Ethiopië vertrekt. Met hen zit je dan aan tafel. Heerlijke verhalen, leuke mensen. En ook nog eens lekker eten.
Dinsdag weer om 9 uur bij Pathways voor speech therapy. Daarna heb ik papa naar de kapper gebracht. Dat was hoognodig. En daarna weer een paar uur hard werken in het grote Shepherd. Ik ben zo blij met al die mensen daar om me heen. Zij doen zo hun best en zorgen er voor dat ook ik mijn best blijf doen.
Aan het eind van de sessie dinsdag heb ik alleen een spier verdraaid of teveel gerekt. Dat deed erg vel pijn. Voorzichtigheidshalve maar een dag weer in de rolstoel en kijken hoe het morgen is.
’s Avonds hadden we een borrel in het appartementencomplex. Met eten. En wat denk je? Weer kalkoen, gravy, corn bread relish en aardappelpuree. Had ik net een aantal dagen achter elkaar gehad en hoopte zo op iets anders. Heb denk ik nu al voor vijf Thankgivings gegeten (-;
Bij de post zaten een paar leuke kaarten van lieve vrienden en mensen die ik (nog) niet persoonlijk ken, maar die mij erg volgen op dit blog. Zo lief, zo leuk en zo prettig om die te krijgen. Het motiveert enorm.
Woensdag opgestaan en eerst naar Pathways voor counseling en speech therapy. Vanmiddag weer naar Shepherd voor het BT programma. Ik hoopte even dat ze het even rustiger met me aan zouden doen vanwege mijn spier, maar er was volgens hen niks aan de hand (de bikkels). Ik had het niet vervelend gevonden, maar ach… alleen van hard werken word ik steeds beter.
Daarna zwemmen en terug naar huis waar papa weer eens een pizza heeft gemaakt. Hij heeft eindelijk iets in de keuken onder de knie (-;
De eerste pakjes voor Sint en Kerst zijn binnen. Net als de (net iets te grote) sokken die papa had besteld met onze namen er op. Morgen ga ik cadeautjes kopen met papa na de ochtendtherapie. Kan Dominique een keertje lekker uitslapen.
Donderdag was een werkdag met papa. ’s Ochtends naar Shepherd voor het zware werk. Het is eigenlijk steeds leuker omdat ik zelf nu ook resultaat begin te zien. Ik word echt veel gecomplimenteerd.
Vanmiddag even met papa op stap geweest, zodat Dominique rustig haar dingen kan doen. Kerstkaarten schrijven bijvoorbeeld. En daarna lekker spaghetti meatballs gegeten. En de dag was weer voorbij. Time flies.
Vrijdagochtend nieuwe therapie gekregen in Shepherd. Ik moet balanceren op een wii-Fit. Dat klinkt gemakkelijk, maar tsjeetje wat is het moeilijk om goed rechtop te blijven staan en tegelijkertijd ballen weg te koppen op het tv-scherm. Maar ook dit lukt steeds een beetje beter. Het is belangrijk om mijn knie weer automatisch beter te gaan strekken. En natuurlijk meer kracht te krijgen in mijn rechterbeen.
En na een uur staan, gaat het weer gewoon verder hier. Loopoefeningen, armoefeningen,… Er komt geen eind aan lijkt het wel. Maar vanmiddag weer lekker nog even muziektherapie van Thomas. Om lekker aan het weekend te kunnen beginnen. Maar eerst eten op Sinterklaasavond.
Het werd pizza met grote garnalen. Inmiddels een succesnummer uit de keuken van papa. Maar de verrassing kwam bij het toetje. Dat waren allemaal Sinterklaas lekkernijen. Boterstaaf van Avezaath, marsepeinen aardappeltjes, pepernoten, chocolade Pietjes… Heerlijk. En toen bleken er drie schoenen te staan met cadeautjes. Bij elkaar met vijf gedichtjes van verschillende Sinten. Zo leuk. Ook al is Sinterklaas hier niet echt een feestdag, voor mij werd het dat wel. Dank u Sinterklaasjes!
Zaterdag even uitslapen. Papa vliegt vandaag even terug naar Nederland voor zijn werk. Dan hebben Do en ik het rijk alleen (-; We zijn ’s middags naar de outlets gegaan voor wat nieuwe kleren en kerstversiering. Daarna wilde papa met ins naar Ine Star Ranch in Buckhead. Een Texaans restaurant waar ze de lekkerste baby ribs en ook pure beef ribs schijnen te maken. Nou, het was een hole in the wall, maar het eten was briljant. Gigantische porties (mocht ook wel, want de prijzen waren heftig) en lekker! Jammie. We kregen niet alles op en hebben – voor het eerst – eten mee naar huis genomen in een doggy bag.
Daarna papa naar het vliegeveld gebracht. Met koffers en… mijn grote rolstoel! Want die gebruik ik niet meer. Ik heb een lichtgewicht stoel voor de lange afstanden, maar verder loop ik. Tralalala! Papa is over een week gelukkig al weer terug. Anders heb ik niemand om te pesten )-;
Zondag was een topdag. ’s Middags ben ik met Clint – een goede vriend van Thomas Combe die in Atlanta studeert en een keer samen met Thomas bij ons is komen eten – bij hem thuis met vrienden van hem football gaan kijken. Was supergezellig. Dat gaan we vaker doen. Clint komt ook naar mijn verjaardag op de 16e.
Het was verder ook gezellig met Dominique samen. We hebben samen heerlijk thuis gegeten.
Recente reacties