Het eerste kwartaal zit er op. Wow, wat ben ik blij dat ik hier naar toe ben gegaan en dat ik hier in Shepherd kan en mag zijn. Natuurlijk vind ik dat het allemaal veel sneller mag gaan, maar toen ik met papa en Dominique pas de foto’s van de afgelopen maanden heb bekeken, moet ik zeggen dat ook ik zie dat ik grote stappen heb gemaakt. En… vooral ook nog ga maken!
Dit is een weekje van extra hard werken. Maandag heb ik heel veel zware therapie gehad en die krijg ik de komende dagen ook. De reden is dat ik woensdag ‘onder het mes’ ga. Nee, niet weer voor mijn hoofd, maar dit keer voor mijn grote teen. Een nagel is daar een beetje ingegroeid en die moet – onder lokale verdoving – er uit worden gehaald. Niemand neemt ook maar het kleinste risico als het om mijn benen en voeten gaat. Ik kijk er best een beetje tegen op, maar aan de andere kant zal iedereen dan nog aardiger tegen me zijn en me rondrijden zonder dat ik zelf hoef te lopen (-;
Op maandag is mijn transportrolstoel gebracht. Lichtgewicht en dus handig omdat ik eigenlijk altijd op een gewone stoel zit. Jammer dat de voetsteun niet goed versteld kon worden. De stoel is dan ook weer teruggebracht en we gaan op zoek naar een nieuwe.
Heel spannend was ook dat ik met de therapie naar een Staples ben gegaan. We moesten daar van alles pakken en benoemen. En enveloppen, pennen, printercartridges. De bedoeling is dat we weer leren shoppen. Maar om dan naar een kantoorartikelenwinkel te gaan… Ik weet het: papa zou het leuk vinden, maar ik heb andere hobby’s. Was wel heel goed om door de winkel te lopen en te zoeken.
Een lekker dagje daarna met Dominique gehad en over veel dingen gesproken die mij bezig houden. Er is misschien wel niemand die mij zo goed begrijpt als zij. En ze kan nog lekker koken ook (-;
Vandaag, dinsdag, is oma Cecile weer in Atlanta aangekomen. Ik kijk daar altijd erg naar uit. Zeker ook omdat zij vroeger doktersassistente is geweest en dus precies op het goede moment komt als mijn teen onder het mes is geweest.
Dat is vanmiddag gedaan. Het was een kleine ingreep maar wel onder lokale narcose. Het schijnt daarna even pijnlijk te zijn, maar dan is de pijn van de ingegroeide nagel wel voor altijd voorbij. Ik heb een erg rood verband gekregen. Het lijkt net of ik erg veel bloed heb verloren, maar niets is minder waar. Daarna lekker gegeten. Op naar woensdag!
Woensdag een rustige dag omdat mijn teen best behoorlijk pijn doet. Lopen kan even niet. Maar het gaat gelukkig wel snel over is mij gezegd. Ik heb een goed gesprek gehad met de arts. Ik krijg weer (een beetje) botox in mijn rechterarm en rechterbeen om een lichte verkramping in arm en been tegen te gaan en te voorkomen. Juist nu alles zoveel beter gaat is dat niet onbelangrijk. Er wordt ook iets in mijn medicatie gewijzigd. Met een medicijn dat ik al vanaf het begin slik, wordt gestopt. Er komt een ander medicijn bij, maar in lichte dosering. Dat moet mijn mobiliteit nog verder versterken.
Papa heeft een nieuwe reisrolstoel voor me besteld die hij donderdag heeft opgehaald en dan meeneemt naar Atlanta. Wel lekker, omdat die rolstoel erg licht is, maar wel verstelbare beenleggers heeft.
Donderdag was mijn teen heel erg pijnlijk. Ik heb met name therapie gehad op cognitie, spraak en counselling Ik heb heel goede gesprekken gehad met Nancy over vertrouwen, over mijn gevoelens en mijn verleden. Het klinkt allemaal misschien wat zwaar, maar het moet even uit mijn systeem. Aan het eind van de dag heb ik met Dominique en oma Cecile de bril opgehaald in Roswell. Lekker dat die goed zit. Daarna BBQ thuis. Lekker!
Vrijdag. Mijn teen doet nog erg veel pijn. Ik krijg nieuwe pijnstillers maar ik hoop dat het gewoon snel over is. Vandaag nog wat lichte therapie (zonder lopen) en dan weekend. Ik ga er lekker van genieten met oma Cecile en Dominique. Theresita gaat de komende twee weken met vakantie. Als zij terug komt krijg ik een drukker programma met meer nadruk op mijn zelfstandigheid. Klinkt goed, maar ik moet dan ook de was doen, schoonmaken en koken. Dat is dan weer minder. Ben benieuwd…
Zaterdag lekker uitgeslapen. Daar was ik aan toe omdat ik door de pijn aan mijn teen eigenlijk een paar dagen slecht heb geslapen. Een lekkere lazy Saturday. Eerst brunchen bij Starbucks, toen lekker aan het zwembad (ik krijg een steeds lekkerder kleurtje) en daarna lekker eten bij een heerlijke Italiaan met oma Cecile en Dominique. Het was vandaag precies 15 maanden geleden dat ik mijn ongeluk heb gehad. Gelukkig gaat het elke dag beter met me. En gelukkig kan ik elke dag nog heel veel winnen!
Zondag ook nog uitslapen want volgende week wordt het weer als vanouds hard werken. Bovendien komt papa dan ook weer terug. We gaan wel lekker de stad in! Al met al een rustige week met Dominique en oma Cecile. Wel met veel pijn aan mijn teen maar ook heel veel goede en leuke dingen.
Op naar de volgende week.
Recente reacties