Het was weer vroeg opstaan en dat is nooit leuk als het weekend net achter je ligt. Vandaag weer veel therapie met ook extra aandacht voor mijn brace (daar schijnt mijn hiel bij elke stap iets uit te komen) en mijn rolstoel. Ik zit te vaak iets onderuit en dat moet veranderen om een goede houding te krijgen en te houden.
Deze week is er ook veel aandacht voor mijn rechterarm, mijn balans bij het staan, het lopen en het antwoorden in volle zinnen. Ik moet zeggen dat ik er zin in heb. Zeker omdat vrijdag de doelen zijn geformuleerd voor de komende periode. Die zijn erg hoopgevend en stimulerend op alle terreinen. Zoals mijn rechterarm in 25% van de situaties gebruiken, binnenshuis lopen met een vierpoot en steeds beter spreken. Ik teken er voor. En dan te bedenken dat het daar niet bij gaat stoppen!
Vandaag (maandag) vliegt papa voor een paar dagen terug naar Amsterdam, maar het blijft hier gelukkig erg druk. Met familie en vrienden die om me heen zijn. En er komen er deze week nog veel binnenvliegen. Christiaan, Nand, Sandra, Evert en Robert. En aan het eind van de week is papa ook weer terug.
Door mijn strakke agenda van vandaag kan ik niet naar Nederland-Chili kijken. Maar heb wel een oranje onderbroek aan voor het geluk! Na de therapiesessie met de hele bubs naar CNN. In Atlanta heeft CNN haar hoofdkwartier met 4.000 mensen. Een mooie privé rondleiding gehad omdat we de enigen waren die van de liften gebruik maakten. Janice, onze gids, is normaal VJ. Zij regelt alles van teleprompters tot deadlines en instarts. Was erg boeiend. Zeker ook de nieuwe technieken, de manier waarop het nieuws wordt verzameld en gecontroleerd, de nieuwste studio’s met robotcamera’s en de wereldwijde redactiezaal. Daar worden 20 talen gesproken! Overigens was Janice erg onder de indruk van mijn wereldreis! Ze staat rechts op de foto.
Dinsdag was het therapie met een extra. Dominique moest namelijk mee om ook zelf getraind te worden in transfers. Ze is vlak voordat ze ’s ochtends vroeg aankwam gestoken door een insect. Vlak boven haar oog. Dat is geen pretje, maar ze heeft zich dapper gehouden. Ze heeft voor haar training in Daan van mij een dikke 10 gekregen!
Bij de therapie heb ik mijn eerste elektrostimulatie gekregen voor mijn rechterarm. Dat ging goed, maar ik heb even iets te enthousiast met mijn armen bewogen waardoor het apparaat bijgesteld moest worden. Was erg spannend. Deze week krijg ik het weer. Allemaal gericht op het stimuleren van mijn rechterarm. Voor mij dus superbelangrijk!
‘s Middags met Johan, oma en Do een capo gedronken bij Starbucks. Was welverdiend. Voor allemaal eigenlijk.
Woensdag was een mooie therapiedag. Met veel afwisseling, maar ook een bezoek van de specialist in rolstoelen,. Die van mij moet worden aangepast en gelukkig is papa in Nederland., Hij heeft meteen alle onderdelen opgehaald bij Harting Bank in Weesp. Geweldig hoe je daar wordt geholpen. Reserve banden, bekleding voor mijn collegetafel op de stoel, wielblokkers en zelfs een nieuwe rugleuning. Hij neemt het allemaal zondag mee naar Atlanta. Gezellige dag verder gehad met Johan. Ook Wii gespeeld en andere spelletjes.
Donderdag was het even schrikken omdat een slotje op mijn tanden los was gaan zitten en het tandvlees raakte. Met spoed een orthodontist gevonden die alles weer vast kon zetten. Niet goedkoop, maar gelukkig wel een vakman gevonden zo vlak voor de feestweek van de 4th of July. Mijn rolstoel had een klapband en die is gemaakt door Brian. Aan Johan heb je veel, maar hij heeft nog noot een band geplakt laat staan gewisseld. Donderdag is ook de laatste avond met Johan. Een bonte avond.
Vrijdag is een heel drukke dag geworden. ’s Ochtends kwamen Evert en Robert aan uit San Francisco. Ze hadden een knalrode Mustang cabrio gehuurd! Ook oom Nand en Sandra uit Washington waren de avond ervoor aangekomen. Iedereen wilde zien wat ik allemaal al had bijgeleerd, hoe ik woonde en wat ik allemaal deed. Gelukkig was er heel wat te zien. Zo kon ik met elektrostimulatie heel goed fietsen vanuit de rolstoel. Maar ook andere trainingen deed ik enthousiast. Ik heb ook een gips aangemeten gekregen om mijn arm en krijg er ook nog een aan mijn been. Dat is tijdelijk voor ’s nachts om alles beter in evenwicht te krijgen. Ik heb geen krimp gegeven. Leuk is het niet, maar het is goed voor de toekomst. En daar gaat het om. Ik ben supergemotiveerd.
’s Middags is Johan teruggevlogen naar Nederland. Ik mis hem wel, want het was supergezellig. Vanavond is Martijn aangekomen die de komende tijd blijft. Met Dominique, Evert, Robert, Nand en Sandra hebben we ’s avonds in het spookhuis gegeten., Echt mijn favoriet omdat het zo lekker en leuk is. Iedereen heeft genoten. Het was een erg gezellige avond. Genieten!
Zaterdag zijn we naar het nieuwe museum over gelijkheid en mensenrechten gegaan. Oom Nand wil het graag zien, maar ik ook. En de rest van de groep. Ik ben benieuwd. We zitten per slot van rekening in de stad van Auburn Avenue, Martin Luther King en iedereen die een groot verschil heeft gemaakt in de gelijkheid. Gek eigenlijk dat nog geen 50 jaar geleden zelfs in het vrije Amerika rassen gescheiden moeten leven.
Zaterdag was een mooie dag, maar ook één van afscheid. Evert en Robert vertrekken zondag naar Dallas en oom Nand en Sandra gaan terug naar Washington. Het werd dus de bonte avond.Met z’n allen naar de Cheesecake Factory en toen naar bed. Oh what a week!
Zondag kam papa weer terug uit Amsterdam. Met koffers vol met onderdelen voor de rolstoel en andere zaken die voor mij belangrijk zijn. ’s Middags kwam hij aan en hij had een extra verrassing voor mij: tonijncarpaccio van Wiebe en zijn lekkere zal. Dat was smikkelen! We hebben met z’n allen bij Outback gegeten en toen was het afscheid nemen van Dominique en oma Cecile die terug naar Nederland gingen. Dominique gelukkig maar kort. Ik mis hun beiden nu al. Maar gelukkig kan ik bellen een zijn papa en Martijn bij me.
Het was me een weekje wel.
Wordt vervolgd
Recente reacties