Mijn dag begon donderdag 19 november verschrikkelijk. Ik stond op met een enorme kater en ik had nergens zin in. Er speelden zo veel gedachten door mijn hoofd dat ik me nergens toe kon zetten en wist niet wat ik met mezelf aan moest.
Dit beeld was echter 180 graden gedraaid nadat ik met Pepijn bij Daan langs was geweest. We hadden weinig tijd om met Daan te zitten, want hij had een gesprek met een arts tijdens het bezoekuur. Toen dat gesprek klaar was moest hij vrijwel direct door naar zijn fysiotherapie. Omdat we maar zo kort met Daan hadden gesproken, stelde Adriaan voor Daan naar zijn fysiotherapie te brengen. We vroegen therapeute Kitty of we even konden blijven kijken. Dit vond de fysiotherapeute Kitty een goed idee en zo kwamen we voor het eerst in de fitnessruimte van Raede.
Wat ik toen heb ervaren valt niet te beschrijven in woorden. Maar toch ga ik het proberen.
Toen Daan aan zijn eerste oefening begon stond ik ademloos toe te kijken. De manier waarop hij met Kitty zijn oefeningen deed gaf een rilling van bewondering door mijn lichaam. Als je voor het eerst bij zo’n sessie bent en je realiseert dat die ook nog meerdere sessies per dag doet, besef je pas echt wat voor een ongelooflijke doorzetter Daan is. Het waren misschien wel de meest inspirerende minuten uit mijn leven. Hoe hij met een glimlach en af en toe een karakteristieke zucht zijn oefeningen doorloopt is geweldig om te zien. De dynamiek tussen Kitty en Daan is erg vermakelijk om te aanschouwen, ze maken er echt wat leuks van. Hier en daar een grapje van beide kanten, maar ondertussen wordt er keihard gewerkt.
Maar Daan had nog een verrassing in petto. Het hoogtepunt van de middag was toen Daan aan zijn tweede oefening begon. Hij moest met behulp van een speciale rollator lopen. Daan mist de kracht rechts, dus moet hij bijna alles uit zijn linkerkant halen. Toen hij eenmaal in de startblokken stond zag ik ineens dat hij heel voorzichtig zijn rechtervoet en rechterbeen naar voren zette! In mijn enthousiasme riep ik meteen “come on Daan!”, waarop die schitterend reageerde met ook de tekst “come on!”. Het was aan alles te zien dat Daan er op dat moment helemaal voor ging.. Kitty stond ook stomverbaasd te kijken toen Daan weliswaar langzaam, maar stapje voor stapje door bleef lopen. Hij wist van geen ophouden en op een gegeven moment, best wel veel meters verder, was hij al zo ver, dat hij niet meer verder kon of hij zou met zijn neus tegen de muur belanden!
Daan heeft me al meerdere malen versteld doen staan en die middag bewees Daan wederom dat hij je zal blijven verbazen. Toen ik afscheid nam en naar buiten liep was ik alle ellende van vanochtend vergeten. Hij bracht me in een euforische staat. Ik stond bij de visboer om een lekker visje te halen (had helaas geen tijd meer om Daan wat te brengen) en ik kon de tranen van bewondering en inspiratie niet bedwingen toen ik aan het nagenieten was van mijn bezoek. Wat geeft die man je elke keer een ongelooflijke hoeveelheid kracht en inspiratie mee. Hij heeft in dit half uur niet alleen mijn dag gemaakt, maar hij geeft mij elke keer weer het besef dat je het maximale uit je leven moet halen.
Daan, je bent mijn held.
Je huisgenoot Nanne Statema
Prachtig lieve Nanne! En ik begrijp zo goed wat je bedoeld0.Daan inspireert! Hij werkt hard en ook mij doet hij steeds verbazen. Met zijn humor,doorzettingsvermogen en hoe hij alle pittige therapieën ondergaat. En hoe belangrijk is het dat hij z’n vrienden heeft die hem stimuleren, laten lachen en er mee voor zorgen dat hij deze zware tijd doorstaat omringd door de stimulerende liefde van Do, Adriaan en alle anderen rondom hem. Zijn kracht vervuld mij van trots en maakt dat ik na elk bezoek het leven omarm. Net zoals Daan zelf doet! Daan geeft ons kracht!! Hulde! XXEsther
Wow Daan! Super stuk Nan!
Kijk, met zulke vrienden komt een mens ver!
Mooi stuk, Nanne