De werkweek is weer begonnen. Dus ook mijn vaste routine. Het schema heb ik al opgehaald en het wordt weer een druk programma. Ik ben deze week tot donderdag alleen met Dominique. Dat is reuze gezellig. Maar er staat meer op het programma. Woensdag weer naar de dermatoloog voor controle, het aanpassen van een tijdelijke kniebrace voor tijdens het lopen om mijn knie nog meer te strekken en… donderdag komen Esther en Robert. Het wordt dus echt een druk weekje (-;
Vandaag heb ik na de ochtendkoffie ook in Shepherd te horen gekregen dat mijn programma iets gaat veranderen. Met meer nadruk op het teruggaan naar huis over een paar maanden. Dan ga ik vaker slapen bij papa en Dominique hier in Atlanta, krijg ik extra therapie in koken, wassen, opruimen, lezen, jezelf bezig houden en meer. Daar zit ik niet echt op te wachten, maar natuurlijk is het hartstikke goed dat ik deze fase in ga. En ik verheug me er ook op om meer in het appartement te slapen.
Maar nu eerst aan de bak. Met 5 uur programmatherapie per dag. Met drie dagen van 9 tot 3 lopen en de rolstoel aan de kant. Met oefenen, oefenen, oefenen. Het is zo fijn dat iedere therapeut in mij gelooft. Net als papa en Do en mijn vrienden. Ik ga er voor!
Vanmiddag ben ik naar een beauty salon gegaan met Dominique. Voor een manicure, een pedicure, een lekkere hand- en voetmassage en een voetenbad. Waarom duren deze behandelingen eigenlijk zo kort?
Daarna lekker gegeten. Heerlijk om een keer dubbel en dwars verwend te worden.
Dinsdag en woensdag waren heel heftige werkdagen. Mijn programma wordt veranderd en dat houdt in dat ik straks ook twee dagen een out-patient ben en begeleidt wordt door Dominique en papa. Met een intensief thuisprogramma om ook weer te leren zelfstandig te wonen. Dat houdt ook in dat Dominique nu hier elke dag wordt getraind. In oefeningen, in het helpen bij onderdelen van het aan- en uitkleden, de persoonlijke verzorging, lopen en meer. Dat is best leuk om haar de hele tijd om me heen te hebben.
Voor mij voelt het een beetje als de overstap van middelbare school naar universiteit. Ik kom weer in een nieuwe fase. Maar tegelijkertijd blijven de Shepherd programma’s ook door gaan. Gelukkig maar, want iedereen zegt dat ik nog heel veel verder kan komen.
Dinsdag nog een outing gedaan naar Chili’s met mijn vrienden uit het Shepherd. Daarna met Dominique een alcoholvrij biertje gedronken ind e Brick Store Pub. Do was daar nog nooit geweest. En woensdag hebben we lekker in het appartement doorgebracht. Voorlopig een laatste lekker rustige dag, want donderdag komen Esther en Robert! Dat wordt feest!
Het is donderdag en ik heb vandaag een erg drukke dag gehad. Er is ook een nieuwe gipsen spalk aangemeten voor mijn rchteronderbeen. Dat moet ik dragen als ik ga slapen. Net als een gipsen spalk voor mijn rechterarm. Ik merk daar dan weinig van, maar weet wel dat ik dan in de ochtend beter loop en beter mijn arm beweeg.
Om drie uur deed ik een power nap toen Esther en Robert aankwamen op het vliegveld. We gaan straks bij het apaprtement naar de eclipse kijken. De eigenaar zorgt voor pizza en drank. Dat was erg gezellig. Maar ik moest weer op tijd terug naar de Shepherd.
Vrijdag zijn Esther en Robert op bezoek gekomen in het Shepherd. Maar wel na een dag vol therapie. Ik had veel op de agenda, waaronder ook ene BBQ klas waarbij we met een paar revalidanten een gegrilde lunch klaar moeten maken. Groente, vlees op ed BBQ, opdekken, uitserveren… de hele kiksaus. We hebben lekker thuis gegeten. Dat was reuze gezellig omdat we toen gewoon lekker ook een beetje lawaai konden maken.
Zaterdag lekker uitslapen en dan een hele middag en avond met de drie musketiers op stap. Ze hebben vrijdag al goed geshopt in de outlets. Overigens had Robert al meteen het appartement een stuk gezelliger gemaakt met kaarsjes, bloemetjes en veel meer. Leuk dat hij er is!
Zaterdag was eigenlijk best een drukke dag. Naar de kapper, naar de supermarkt, naar de shopping mall, naar de Cheescake Factory: het was echt een dag vol hollen en stilstaan. Maar het allerleukste is dat waar we ook waren we een heleboel plezier hebben gehad. We hebben zoveel gelachen!
Zondag dan ook maar weer begonnen met uitslapen en toen naar de Starbucks voor de brunch. Het is niet zo’n mooi weer vandaag dus gaan we naar de Jimmy Carter bibliotheek. Echt heel indrukwekkend. Alles is nagebouwd en voor mij als student European Studies natuurlijk extra interessant. En daarna gaan we thuis eten. Robert heeft alles meegebracht om saté te maken naar het authentieke recept van zijn moeder Meitie. Ik weet hoe lekker die kan zijn, maar nu is Meitie er niet bij en hebben Esther en Robert samen de saté en de saus gemaakt. Wow, wat was dat lekker!
De week is echt omgevlogen. Dat is maar goed ook want volgende week gaat er weer veel gebeuren. Een operatie aan mijn andere grote teen, oefenen met Dominique en papa (die dinsdag weer terug is) en voor het eerst echt blijven slapen in het appartement. Plus natuurlijk een superdruk therapieprogramma. Ik ben er weer klaar voor!
Super trots zijn wij op je. Paloma Neona Minky en ik!!! Heel veel liefs uit zonnig en regenig London. xxxxxSamira